Heorhij Filipczuk
W dzisiejszym świecie Heorhij Filipczuk zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o technologię, politykę, rozrywkę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Heorhij Filipczuk stał się stałym tematem rozmów i niewyczerpanym źródłem zainteresowań i debat. Jego wpływ sięga od decyzji, które podejmujemy w życiu codziennym, po wielkie przemiany, których jesteśmy świadkami na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty Heorhij Filipczuk, odkrywając zarówno jego praktyczne implikacje, jak i jego symboliczne znaczenie. Poprzez wyczerpującą analizę postaramy się rzucić światło na różne aspekty, które sprawiają, że Heorhij Filipczuk jest zjawiskiem godnym analizy i badania.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Minister ochrony środowiska Ukrainy | |
| Okres |
od 18 grudnia 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Heorhij Heorhijowycz Filipczuk, ukr. Георгій Георгійович Філіпчук (ur. 19 grudnia 1950 w miejscowości Kyseliw w obwodzie czerniowieckim) – ukraiński polityk, akademik i minister.
Życiorys
Ukończył studia z zakresu historii na uniwersytecie w Czerniowcach, w 1996 uzyskał stopień doktora nauk pedagogicznych. Zajął się pracą naukową jako wykładowca akademicki, zajmował m.in. stanowisko docenta i profesora. Opublikował około 200 pozycji naukowych.
W latach 1984–1992 był zastępcą naczelnika, a następnie naczelnikiem oświaty w administracji obwodowej. W latach 1996–1998 pełnił funkcję przewodniczącego Czerniowieckiej Obwodowej Administracji Państwowej. Od 1994 do 2002 przez dwie kadencje zasiadał w Radzie Najwyższej.
W latach 90. działał w Ludowym Ruchu Ukrainy. W 2007 po pięcioletniej przerwie powrócił do parlamentu z ramienia Bloku Julii Tymoszenko. W grudniu tego samego roku w nowym rządzie objął stanowisko ministra ochrony środowiska. Funkcję tę pełnił do marca 2010.
W 2012 został skazany na karę 3 lat pozbawienia wolności za rzekome przekroczenie uprawnień przy zawieraniu umowy o świadczeniu usług prawnych dla kierowanego przez siebie resortu[1]. Ułaskawiony w 2013 decyzją prezydenta Wiktora Janukowycza.
Przypisy
- ↑ Dalsze problemy ludzi Tymoszenko. korespondent-wschodni.org, 9 kwietnia 2012. .
Bibliografia
- Nota biograficzna na stronie golos.ua. . (ros.).
