Wasyl Kujbida
W następnym artykule szczegółowo zbadamy temat Wasyl Kujbida, który był przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w historii, Wasyl Kujbida był przedmiotem badań i analiz zarówno ekspertów, jak i fanów. Przez lata Wasyl Kujbida okazał się bardzo ważnym i wieloaspektowym tematem, dlatego warto go analizować z różnych perspektyw. W tym artykule zagłębimy się w różne wymiary Wasyl Kujbida i zbadamy jego wpływ w różnych kontekstach, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1958 |
|---|---|
| Mer Lwowa | |
| Okres |
od czerwca 1994 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister rozwoju regionalnego i budownictwa Ukrainy | |
| Okres |
od 18 grudnia 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Wasyl Stepanowycz Kujbida, ukr. Василь Степанович Куйбіда (ur. 8 maja 1958 w Incie w Republice Komi) – ukraiński polityk, działacz niepodległościowy, z wykształcenia matematyk i prawnik, minister rozwoju regionalnego i budownictwa.
Życiorys
Ukończył matematykę na Uniwersytecie Iwana Franki we Lwowie w 1980. W 2001 uzyskał stopień naukowy kandydata nauk, a w 2003 obronił doktorat.
Od 1980 pracował jako inżynier, od 1990 w administracji miejskiej. W latach 1994–1998 zajmował stanowisko przewodniczącego lwowskiej rady miejskiej. W 1998 został wybrany do Rady Najwyższej, jednak zrezygnował z mandatu. W tym samym roku objął urząd mera Lwowa, który zajmował do 2002. Przez następne trzy lata wykładał (jako profesor) prawo konstytucyjne i finansowe. W 2006 i 2007 uzyskiwał mandat deputowanego – odpowiednio z ramienia Bloku Nasza Ukraina i Nasza Ukraina-Ludowa Samoobrona. Pełnił przez wiele lat funkcję zastępcy przewodniczącego Ludowego Ruchu Ukrainy.
W grudniu 2007 złożył mandat poselski, obejmując stanowisko ministra rozwoju regionalnego i budownictwa w rządzie Julii Tymoszenko. Zajmował je do marca 2010. W 2012 nie uzyskał mandatu poselskiego. W 2013 został prezesem Ludowego Ruchu Ukrainy, którym kierował do 2017. W 2014 kandydował w wyborach prezydenckich, otrzymując w nich poniżej 0,1% głosów[1].
Przypisy
- ↑ Serwis CVK – Wybory 2014. . (ukr.).
Bibliografia
