Igor Dobrowolski

Igor Dobrowolski

Игорь Добровольский

Pełne imię i nazwisko	Igor Iwanowicz Dobrowolski
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1967 Markowo
Wzrost	178 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Dinamo-Auto Tyraspol (trener)
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1984–1985 Nistru Kiszyniów 27 (13) 1986–1990 Dinamo Moskwa 124 (27) 1990–1991 CD Castellón 14 (3) 1991–1992 Servette FC 23 (15) 1992 Genoa CFC 4 (1) 1992–1993 Olympique Marsylia 8 (1) 1993–1994 Dinamo Moskwa 31 (9) 1994–1995 Atlético Madryt 19 (1) 1996–1999 Fortuna Düsseldorf 54 (14) 2004–2006 Tiligul Tyraspol 9 (1) W sumie: 313 (85)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1986–1991  ZSRR 25 (7) 1992  WNP 4 (1) 1992–1998  Rosja 18 (2) W sumie: 47 (10)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2005–2006 Tiligul Tyraspol 2006 Mołdawia (asystent) 2007–2009 Mołdawia 2010–2013 Dacia Kiszyniów 2013–2014 Veris Drăgănești 2015 Sachalin Jużnosachalińsk 2015 Dacia Kiszyniów 2016–2017 Mołdawia 2018– Dinamo-Auto Tyraspol
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Seul 1988 piłka nożna

Igor Iwanowicz Dobrowolski (ros. Игорь Иванович Добровольский, ur. 27 sierpnia 1967 we wsi Markowo w obwodzie odeskim, ZSRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego i Wspólnoty Niepodległych Państw oraz Rosji, w barwach ZSRR zdobywca złotego medalu Igrzysk Olimpijskich w Seulu w 1988, trener piłkarski.

Wychowywał się we wsi na pograniczu ukraińsko-mołdawskim. Grę w piłkę zaczął w szkole sportowej w Tyraspolu, skąd następnie trafił do stolicy Mołdawskiej SRR, do drużyny Nistru Kiszyniów. Jeszcze jako nastolatek udanymi występami w Nistru zwrócił na siebie uwagę kibiców, dziennikarzy sportowych oraz szkoleniowców innych drużyn. Otrzymywał propozycje gry w Dynamie Kijów, CSKA Moskwa i Spartaku Moskwa. Ostatecznie zdecydował się w 1986 przejść do innego moskiewskiego klubu – Dynama. Szybko trafił również do pierwszej reprezentacji ZSRR. Debiutował w niej 26 marca 1986.

W Dynamie spędził 5 sezonów. Już pierwszy rok gry uświetnił zdobyciem Wicemistrzostwa ZSRR. Był jednym z najlepszych zawodników i najskuteczniejszych strzelców zespołu. W latach 1986–1988 także podstawowym graczem olimpijskiej reprezentacji ZSRR. W 1988 wystąpił na Igrzyskach w Seulu, gdzie Sborna zdobyła złoty medal. Dobrowolski, z 6 golami, był najlepszym strzelcem drużyny oraz wicekrólem strzelców turnieju (ex aequo z Zambijczykiem Kalushą Bwalyą, za Brazylijczykiem Romário) – jedną z bramek strzelił w zwycięskim finale z Brazylią. Został także uznany za jedną z największych gwiazd imprezy.

Po osiągnięciu olimpijskiego sukcesu na stałe trafił do pierwszej reprezentacji ZSRR. Wystąpił na nieudanym dla Sbornej Mundialu 1990. Jesienią 1990 pomógł radzieckiej młodzieżówce w zdobyciu Mistrzostwa Europy U-21. Po zmianach kadrowych wprowadzonych przez nowego selekcjonera Anatolija Byszowca (który wcześniej szkolił Dobrowolskiego w drużynie olimpijskiej i Dynamie Moskwa) stał się jednym z kluczowych zawodników pierwszej reprezentacji. W 1990 w plebiscycie tygodnika Futboł przyznano mu tytuł najlepszego radzieckiego piłkarza. W tym samym czasie opuścił Związek Radziecki. Jego pierwszym zagranicznym klubem było hiszpańskie CD Castellón. Na Zachodzie jego kariera nie układała się już tak dobrze, jak w ZSRR. Często zmieniał kluby, a chociaż zdarzały się wśród nich tak uznane zespoły jak Olympique Marsylia czy Atlético Madryt to nie odgrywał w nich znaczącej roli. Najdłużej, w latach 1996–1999 grał w występującej w niemieckiej 2. Bundeslidze Fortunie Düsseldorf. Tam też w wieku 32 lat zakończył karierę.

Wziął udział jako reprezentant Wspólnoty Niepodległych Państw (spadkobierczyni drużyny ZSRR) w Euro 1992, gdzie Sborna odpadła z rozgrywek już po rundzie grupowej. Po rozpadzie Związku Radzieckiej otrzymał propozycje gry w drużynach narodowych Rosji, Ukrainy i Mołdawii. Zdecydował się na występy w ekipie rosyjskiej. W 1996 zagrał w jednym meczu na mistrzostwach Europy w Anglii. Kolejny, zarazem ostatni mecz w barwach Rosji rozegrał ponad 2 lata później, 19 sierpnia 1998. Ogółem rozegrał 47 meczów reprezentacyjnych, strzelając 10 bramek, z czego dla ZSRR 25 meczów i 7 bramek, dla WNP 4 mecze i 1 bramkę oraz dla Rosji 18 meczów i 2 bramki.

Na krótko powrócił do wyczynowego uprawiania futbolu w 2004 jako grający trener w Tiligul-Tiras Tyraspol.

W 2005 powrócił do Naddniestrza w roli pierwszego trenera tyraspolskiego Tiligul-Tiras, w którym również występował jako zawodnik. W następnym roku objął funkcję asystenta selekcjonera reprezentacji Mołdawii Anatola Tesleva. Po rezygnacji Tesleva 22 grudnia 2006 powierzono mu funkcję selekcjonera mołdawskiej drużyny narodowej, którą pełnił do 2009 r. W 2010 r. został trenerem stołecznej Dacii z którą w sezonie 2010/2011 zdobył mistrzostwo ligi. W sezonie 2013/14 kierował klubem Veris Drăgănești. W styczniu 2015 objął prowadzenie rosyjskiego Sachalina Jużnosachalińsk^[1], jednak opuścił klub przez przyczyny rodzinne^[2]. W kwietniu 2015 ponownie został mianowany na stanowisko głównego trenera Dacii Kiszyniów^[3]. 23 grudnia 2015 roku ponownie stał na czele reprezentacji Mołdawii^[4].

• Profil na stronie reprezentantów Rosji (ros.)
• Igor Dobrowolski w bazie National Football Teams (ang.)
• Igor Dobrowolski w bazie Football Facts (ros.)