Wołodymyr Bezsonow

Wołodymyr Bezsonow

Володимир Безсонов

Pełne imię i nazwisko	Wołodymyr Wasylowycz Bezsonow
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1958 Charków
Wzrost	180 cm
Pozycja	obrońca/pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1975 Metalist Charków ? (?) 1976–1990 Dynamo Kijów 277 (27) 1990–1991 Maccabi Hajfa 2 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1976–1977  ZSRR U-20 ? (?) 1977–1990  ZSRR 79 (4) 1980  ZSRR olimpijska 6 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1996–1993 Dynamo Kijów (asystent) 1993–1994 CSK ZSU/CSKA-Borysfen Kijów 1996–1998 CSKA Kijów (asystent) 1998–2000 CSKA Kijów 2001 CSKA Kijów (asystent) 2002–2003 Turkmenistan 2004–2005 Nywa Winnica 2006 Zoria Ługańsk 2006–2008 FK Charków 2008–2010 Dnipro Dniepropetrowsk
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Moskwa 1980 piłka nożna
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wołodymyr Wasylowycz Bezsonow, ukr. Володимир Васильович Безсонов, ros. Владимир Васильевич Бессонов, Władimir Wasiljewicz Biessonow (ur. 5 marca 1958 w Charkowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy lub pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Karierę piłkarską zaczynał w rodzinnym Charkowie, najpierw w szkole piłkarskiej nr 7, a następnie w zespole Metalist. Jeszcze jako nastolatek został zawodnikiem Dynama Kijów, zaliczającego się do czołówki radzieckiej Wyższej Ligi, z którym sześciokrotnie sięgał po Mistrzostwo Związku Radzieckiego, pięciokrotnie po radziecki Puchar oraz po Puchar Zdobywców Pucharów w 1986. Barwy kijowskiego zespołu reprezentował przez kolejnych 14 lat. Karierę piłkarską kończył jako zawodnik izraelskiego Maccabi Hajfa w 1991.

Był jednym z najbardziej doświadczonych i najbardziej utytułowanych zawodników reprezentacyjnych. W latach 1977–1990 w drużynie Sbornej rozegrał 79 meczów, strzelając 4 bramki. Zagrał w 3 turniejach o Mistrzostwo Świata: w 1982, 1986 i 1990. W 1988 zdobył Wicemistrzostwo Europy. Wielokrotnie pełnił funkcję kapitana reprezentacji. Osiągał również sukcesy z reprezentacją młodzieżową (Mistrzostwo Europy w 1976, Mistrzostwo Świata w oraz tytuł najlepszego zawodnika turnieju w 1977) i olimpijską (brązowy medal Igrzysk w Moskwie).

Od zakończenia kariery zawodniczej pracuje jako trener drużyn klubowych na Ukrainie – z przerwą na lata 2002–2003, kiedy prowadził drużynę narodową Turkmenistanu. Później prowadził drużynę Zorii Ługańsk, a 28 listopada 2006 został pierwszym trenerem zespołu FK Charków. Od 2008 prowadził drużynę Dnipra Dniepropetrowsk. 18 września 2010 roku po okresie nieudanych gier podał się do dymisji^[1].

• mistrz ZSRR: (6x) 1977, 1980, 1981, 1985, 1986, 1990
• zdobywca Pucharu ZSRR: (5x) 1978, 1982, 1985, 1987, 1990
• zdobywca Puchar Zdobywców Pucharów: 1986

• mistrz Europy U-18: 1976
• mistrz Świata U-20: 1977
• brązowy medalista letnich igrzysk olimpijskich: 1980
• wicemistrz Europy: 1988
• uczestnik turniejów finałowych Mistrzostw Świata: 1982, 1986, 1990

• najlepszy piłkarz Mistrzostw Świata U-20: 1977

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1977
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1980
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu: 1986
• Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[2]

• Wołodymyr Bezsonow w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Wołodymyr Bezsonow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Wołodymyr Bezsonow w bazie Football Facts (ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Wołodymyr Bezsonow w bazie National Football Teams (ang.)