W tym artykule szczegółowo zbadamy Islas Chafarinas i jego wpływ na różne aspekty naszego życia. Od momentu powstania do obecnej ewolucji Islas Chafarinas był przedmiotem badań i debat w różnych dziedzinach i dyscyplinach. Przez lata Islas Chafarinas wzbudził duże zainteresowanie i ciekawość w społeczeństwie oraz był źródłem inspiracji dla licznych badań i projektów. W tym sensie fascynująca jest analiza tego, jak Islas Chafarinas wpłynął na sposób, w jaki postrzegamy otaczający nas świat, a także nasze relacje międzyludzkie i nasze codzienne życie. Mamy nadzieję, że w ten sposób zaoferujemy pełny i szczegółowy obraz wpływu Islas Chafarinas na nasze codzienne życie.
![]() | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Liczba wysp |
3 |
Powierzchnia |
0,525 km² |
Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Hiszpanii ![]() | |
![]() |
Islas Chafarinas (arab. Ya’fariyya, berb. Takfarinas) – grupa trzech wysp położonych na Morzu Śródziemnym, administracyjnie pozostających w posiadaniu Hiszpanii. Położone są one 48 km na wschód od Melilli oraz 4 km od marokańskiego miasta Ra'su l-Ma'. Na wyspach stacjonuje hiszpański garnizon wojskowy.
Wyspy mają łączną powierzchnię 0,525 km².
W skład archipelagu wchodzą następujące wyspy:
oraz kilkadziesiąt mniejszych, niezamieszkanych wysepek. Wyspy są przedmiotem roszczeń terytorialnych Maroka[1].
Archipelag składa się z trzech wysp pochodzenia wulkanicznego, Kongresu, Izabeli II i Króla Franciszka. Oddzielone są od Afryki płytkim (10-15 m) fragmentem szelfu kontynentalnego. Na jego głębokość wpływają osady nanoszone z delty rzeki Muluja w pobliżu granicy z Algierią. Największa jest zachodnia wyspa Isla Congreso z najwyższym punktem Cerro Nido de las Aguilas wznoszącym się na wysokość 137 m n.p.m. Dwie pozostałe wyspy są zdecydowanie niższe, znajdująca się pośrodku Isla Isabel II osiąga 35 m n.p.m., a oddalona od niej o 175 m Isla del Rey jest najmniejsza i najniższa (31 m n.p.m.) z wszystkich trzech. Na wyspach nie ma ludności cywilnej. Na Isla Isabel znajduje się mały, 30-osobowy garnizon wojskowy oraz personel Ministerstwa Środowiska.
Te przybrzeżne wyspy były niezamieszkane i niczyje w momencie, gdy rząd francuski w 1848 r. podjął decyzję o ich zajęciu w celu pilnowaniu plemion żyjących w strefie przygranicznej między Marokiem a Algierią Francuską. Mała wyprawa pod dowództwem pułkownika Mac-Mahona (przyszłego marszałka Mac-Mahona) opuściła Oran drogą morską i lądową w styczniu 1848 roku, aby przejąć wyspy. Hiszpania, która również pożądała wysp, została ostrzeżona przez swojego konsula w Oranie i szybko wysłała okręt wojenny na wyspy z Malagi. Kiedy przybyli Francuzi, Hiszpanie przejęli już wyspy w imieniu Królowej Izabeli II.[2]
Biorąc pod uwagę wielkość wysp bogactwo flory i fauny jest bardzo duże. Na wyspach znajdziemy ponad 180 gatunków roślin w tym 15 endemitów dla Afryki Północnej.
Jeśli chodzi o zwierzęta to wyróżniamy: 12 gatunków gadów (1 endemit), 90 gatunków ptaków, 153 gatunki bezkręgowców(11 ślimaków, 74 pająki i 56 chrząszczy). Środowisko morskie to 64 gatunki glonów, 26 szkarłupni, 150 robaków i 60 gatunków ryb.
Znajdziemy tam aż 9 z 11 hiszpańskich zagrożonych wymarciem bezkręgowców, w tym Patella ferruginea. Znajduje się też tam druga co do wielkości kolonia mewy śródziemnomorskiej. W 1989 roku obszar Chaffarinas uznano jako OSO, a w 2006 jako Obszar mający znaczenie dla Wspólnoty w sieci Natura 2000.
Na Islas Chafarinas zachowało się wiele interesujących zabytków: