W poniższym artykule temat Język ubyski zostanie szczegółowo i wyczerpująco omówiony. Język ubyski to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, a jego znaczenie w ostatnich latach rośnie. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne aspekty związane z Język ubyski, od jego pochodzenia i ewolucji po konsekwencje dla obecnego społeczeństwa. Zostanie przeprowadzony przegląd różnych perspektyw i podejść zaproponowanych wokół Język ubyski, aby zaoferować wszechstronną i zaktualizowaną wizję tego tematu. Ponadto zbadane zostaną wyzwania, jakie obecnie stwarza Język ubyski, oraz zaoferowane zostaną możliwe strategie i rozwiązania, które pozwolą skutecznie im sprostać.
Liczba mówiących | |||
---|---|---|---|
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
Ethnologue | 10 wymarły↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | uby | ||
IETF | uby | ||
Glottolog | ubyk1235 | ||
Ethnologue | uby | ||
WALS | uby | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język ubyski, ubychski lub ubychijski – wymarły język, należący do północno-zachodniokaukaskiej rodziny językowej (także: abchasko-adygejskiej), w skład której wchodzą również języki: abchaski, abazyński, adygejski oraz kabardyjski.
Język używany był przez lud Ubychów, mieszkający pierwotnie w okolicach Soczi, w północno-zachodniej części Kaukazu, nad Morzem Czarnym. Ubychowie zaliczani byli do plemion czerkieskich. Po wojnie kaukaskiej i zajęciu ich ziem przez Rosję, Ubychowie, razem z Czerkiesami i Abazynami, zostali w latach 60. XIX wieku przymusowo przesiedleni w całości na teren Imperium Osmańskiego[1].
Ostatni użytkownik języka ubyskiego, Tevfik Esenç, zmarł 7 października 1992 r. we śnie. Za jego życia język ten badał językoznawca Georges Dumézil.
W języku ubyskim w użyciu były 84 spółgłoski (najwięcej na świecie nie licząc mlaskowych) i tylko 2 samogłoski.