Język urdu

W tym artykule omówimy wszystko, co jest związane z Język urdu. Od początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Język urdu był tematem zainteresowania wielu osób. W całej historii Język urdu odgrywał ważną rolę w różnych obszarach, od kultury po naukę. Wiedząc więcej o Język urdu, możemy lepiej zrozumieć jego wpływ na nasze środowisko i jego ewolucję w czasie. Ponadto przeanalizujemy jego znaczenie dzisiaj i to, w jaki sposób nadal jest tematem debaty i dyskusji w różnych obszarach. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Język urdu.

‏اردو/لشکری‎
Obszar

Pakistan, Indie

Liczba mówiących

160 milionów
(z tego 60–80 mln jako jęz. ojczysty)

Pismo/alfabet

arabskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Pakistan, Indie (Andhra Pradesh, Dżammu i Kaszmir), Fidżi (jako hindustani)
Organ regulujący National Language Authority
UNESCO 1 bezpieczny
Ethnologue 1 narodowy
Kody języka
ISO 639-1 ur
ISO 639-2 urd
ISO 639-3 urd
IETF ur
Glottolog urdu1245
Ethnologue urd
GOST 7.75–97 урд 730
WALS urd
Występowanie
Ilustracja
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku urdu
Słownik języka urdu
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język urdu (‏اردو‎ urdū), miejscowo znany jako lashkari[1] (‏لشکری‎) – język indoeuropejski z grupy indoaryjskiej używany obecnie przez ponad 50 mln ludzi na subkontynencie indyjskim i przez ponad milion osób zamieszkujących poza Azją.

Urdu i hindi, ponieważ są niemal identyczne pod względem struktury gramatycznej i podstawowego słownictwa, są uznawane za ustandaryzowane rejestry tego samego języka (nierzadko określanego jako hindustani, szczególnie jako język potoczny). Natomiast występują między nimi znaczne różnice leksykalne, gdyż urdu czerpie zapożyczenia z języka perskiego i arabskiego, natomiast hindi – z sanskrytu. Także w odróżnieniu od urdu, hindi posługuje się indyjskim pismem dewanagari. Różnice te powodują, że na poziomie np. wykładu naukowego języki te stają się wzajemnie niezrozumiałe, mimo że nie występują żadne przeszkody w komunikacji np. na poziomie sytuacji codziennych[2].

Historia

Początki języka datowane są na XII–XIII wiek, rozwinął się wśród Desi (islamskich neofitów) oraz wśród wojowników pojmanych przez muzułmanów podbijających pod wodzą Mahmuda z Ghazni Półwysep Indyjski. Słowo urdu jest skróconą formą perskiego określenia zaban-e-ordu, czyli „język wojskowy”, od tureckiego słowa ordu „armia, obóz wojskowy”[3] (notabene ten sam źródłosłów mają polskie słowa „horda” lub „ordyniec”[4]).

Słownictwo urdu zawiera wiele zapożyczeń z języka arabskiego, perskiego, tureckiego oraz paszto.

Od końca XVI wieku urdu stosuje zapis w zmodyfikowanym alfabecie arabskim, z dodatkowymi literami i znakami diakrytycznymi dla dźwięków niewystępujących w języku arabskim.

W 1947 po uzyskaniu niepodległości przez Pakistan (nazwa też wywodzi się z tego języka: pakistan w urdu oznacza „kraj czystości”) urdu stał się tam językiem urzędowym. Urdu to także jeden z 27 języków urzędowych Indii (w stanie Telangana, Dżammu i Kaszmir).

Zobacz też

Przypisy

  1. Aijazuddin Ahmad, Geography of the South Asian Subcontinent: A Critical Approach, Concept Publishing Company, 2009, s. 120–, ISBN 978-81-8069-568-1.
  2. Yes, Hindi and Urdu are the same language , Oxford IRSoc, 22 lutego 2017 (ang.).
  3. Słownik turecko-polski, polsko-turecki WP, Warszawa 1983.
  4. Słownik Wyrazów Obcych PWN.

Linki zewnętrzne