Jan Röder

W dzisiejszym świecie Jan Röder stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Znaczenie Jan Röder wzrosło w ostatnich latach, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne aspekty życia codziennego. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Jan Röder wywołał debaty, kontrowersje i znaczące postępy. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Jan Röder i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, analizując jego różne aspekty i odkrywając jego znaczenie w różnych kontekstach.

Jan Röder
Ilustracja
major geograf major geograf
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1890
Wenecja

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

40 pułk piechoty
4 eskadra wywiadowcza
Wojskowy Instytut Geograficzny
Komenda Placu Chełmno

Stanowiska

oficer placu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Obserwatora
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Röder (ur. 30 listopada 1890 w Wenecji) – major geograf Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Ambrożego i Magdaleny z d. Garimberti[1]. Ukończył Korpus Kadetów w Wiedniu[2]. 18 sierpnia 1911 roku mianowany na stopień chorążego ze starszeństwem z 1 września 1911 w korpusie oficerów piechoty i wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 40 w Rzeszowie[2][3]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1913[4]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym do 1918 pozostał Pułk Piechoty Nr 40[5]. We wrześniu 1916 roku ukończył szkołę topograficzną w Serbii i służył jako topograf w 10. wojennym oddziale pomiarowym[2][6].

23 listopada 1919 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, otrzymał przydział do Wojskowego Instytutu Geograficznego[2]. 1 marca 1920 roku został skierowany (na własny wniosek) na kurs do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu. Trudna sytuacja na froncie spowodowała skrócenie szkolenia, kadra i słuchacze Szkoły zostali przydzieleni do 4 eskadry wywiadowczej (nazwanej „Toruńską”)[2][7] i od 23 lipca 1920 roku wzięli udział w działaniach wojennych na froncie polsko-bolszewickim[8]. 13 i 14 sierpnia, w załodze z pil. Januszem Meissnerem, bombardował środki przeprawowe Armii Czerwonej przygotowane w rejonie Góry Kalwarii[9].

Jan Röder por. pilot-obs. (1920)

W trakcie bitwie warszawskiej, 15 sierpnia 1920 rok, atakował z niskiej wysokości oddziały Armii Czerwonej pomimo tego, że jego samolot został uszkodzony ogniem przeciwlotniczym. 16 sierpnia 1920 roku, w załodze z pil. Stanisławem Żarskim, przeprowadził rozpoznanie wzdłuż Wisły w rejonie miejscowości Korytnica—Garwolin—Dęby. W trakcie tego lotu zebrał cenne informacje o rozlokowaniu i liczebności oddziałów nieprzyjaciela oraz atakował rozpoznane wrogie oddziały[10]. 7 października 1920 roku, w załodze z pil. Władysławem Dittmerem, przeprowadził rozpoznanie wzdłuż rzeki Uszy. Wykrył oddziały nieprzyjaciela, które skutecznie zaatakował i rozproszył[6][11]. 9 października, w trudnych warunkach atmosferycznych, nawiązał kontakt z grupą gen. Krajeńskiego i doręczył rozkazy oraz odebrał meldunki sytuacyjne[12]. 14 października 1920 roku, podczas lotu z pil. Józefem Szyfterem, został ranny podczas katastrofy samolotu LVG C.V pod Baranowiczami[13][14][12].

26 marca 1921 został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 kapitanem Wojsk Lotniczych. Pełnił wówczas służbę w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych w Toruniu[15]. 17 sierpnia 1921 roku został przydzielony do oddziału, którego celem było wytyczenie w terenie granicy pomiędzy II Rzeczpospolitą a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich[6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów geografów[16]. Pełnił służbę w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie[17][18][2]. 1 grudnia 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów[19]. W kwietniu 1928 został przeniesiony z WIG na stanowisku oficera placu Chełmno[20][21][2]. Z dniem 28 lutego 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[22].

W październiku 1929 r. był zatrudniony w Biurze Projektu Melioracji Polesia. W tym czasie wywiadowcy Oddziału II Sztabu Głównego Wojska Polskiego zaobserwowali, że spotykał się z sowieckim posłem Dmitrijem Bogomołowem w Poznaniu[23] przez co był podejrzewany o współpracę z Radzieckim Wywiadem Zagranicznym.

W 1934 roku, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[24]. Dalsze jego losy nie są znane.

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę Jan Röder otrzymał:

Przypisy

  1. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. ↑ a b c d e f g Kolekcja VM ↓, s. 4.
  3. ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 366, 546.
  4. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 276, 459.
  5. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 145, 578.
  6. ↑ a b c d Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 164.
  7. ↑ Romeyko 1933 ↓, s. 149.
  8. ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 42.
  9. ↑ Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 238.
  10. ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 296.
  11. ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 113.
  12. ↑ a b Röder Jan mjr obs.. bequickorbedead.com. . (pol.).
  13. ↑ Kolekcja VM ↓, s. 2.
  14. ↑ Mordawski 2009 ↓, s. 351.
  15. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 655.
  16. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 352.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1371, 1373.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1251, 1253.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 738.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 166.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 817.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 34.
  23. ↑ Poleskie mokradła. Miała być „druga Holandia”, wybuchł wielki skandal z Sowietami w tle , www.polityka.pl, 2023 (pol.).
  24. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 385.
  25. ↑ Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 245.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 9 kwietnia 1921, s. 655 , polona.pl (pol.).
  27. ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 578.
  28. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 459.

Bibliografia