Jan Ryniak

W tym artykule będziemy badać temat Jan Ryniak z różnych perspektyw i podejść. Jan Ryniak to temat, który przykuł uwagę ekspertów w tej dziedzinie, a także ogółu społeczeństwa, ze względu na jego aktualność i znaczenie dzisiaj. Idąc tym tropem, przeanalizujemy różne aspekty związane z Jan Ryniak, od jego historii i ewolucji, po implikacje dla współczesnego społeczeństwa. Aby przedstawić kompleksowy i zrównoważony pogląd, zajmiemy się również kontrowersjami i debatami, które pojawiły się wokół tego tematu, próbując rzucić światło na jego różne aspekty. W ten sposób Jan Ryniak okazuje się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu, który zasługuje na dogłębną analizę i zrozumienie.

Jan Ryniak
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1963
Sanok

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

174 cm

Pozycja

napastnik (center)

Uchwyt

lewy

Jan Ryniak (ur. 26 lutego 1963 w Sanoku) – polski tenisista, hokeista, trener i sędzia hokejowy.

Życiorys i kariera

Początkowo trenował równolegle hokej na lodzie w strukturze sekcji Stali Sanok i tenis ziemny w klubie SKT Sanok; startując jako tenisista w kategorii młodzika i juniora na turniejach ogólnopolskich i spartakiadach (jego trenerami byli Eugeniusz Czerepaniak[1] i Stefan Tarapacki). W 1976 wygrał Mistrzostwa Okręgu Młodzików w Przemyślu (w finale pokonał swojego klubowego kolegę Zbigniewa Milczanowskiego, który także został hokeistą Stali Sanok)[2]. W czerwcu 1978 na turnieju w Łańcucie dotarł do finału mistrzostw okręgu juniorów[3].

Podjął treningi hokeja na lodzie będąc uczniem piątej klasy o profilu sportowym w Szkole Podstawowej nr 4 w Sanoku, położonej tuż obok lodowiska Torsan. Znalazł się w grupie szkolonej przez trenera Tadeusza Glimasa. Początkowo uprawiał jednocześnie obie dyscypliny[4], później skupił się na hokeju. Kształcił się w Zespołu Szkół Mechanicznych w Sanoku, gdzie w 1981 uzyskał zawód kierowcy mechanika pojazdów samochodowych[5]. Na początku 1979 został powołany do reprezentacji Polski do lat 18 na mecz z Czechosłowacją[6]. W 1980 został włączony przez czechosłowackiego trenera Stali Sanok do seniorskiej drużyny w II lidze. W edycji 1981/1982 został uznany za zawodnika, który poczynił największe postępy w drużynie Stali[7][8]. Zostały także dostrzeżone jego występy w sezonie 1981/1982 Mistrzostw Polski juniorów, po których otrzymał powołanie do reprezentacji Polski do lat 20[9]. W sezonie 1986/1987 był drugim punktującym Stali w klasyfikacji kanadyjskiej (29 punktów za 15 goli i 14 asyst)[10]. W połowie 1988 został grającym asystentem I trenera Stali, Jerzego Rożdżyńskiego i kapitanem zespołu na sezon 1988/1989[11][12]. W edycji II ligi 1989/1990 nadał był grającym asystentem trenera Rożdżyńskiego[13][14]. Następnie grał w kontynuatorze Stali, Sanockim Towarzystwie Sportowym, z którym w sezonie 1991/1992 wywalczył awans do I ligi, po czym przerwał karierę[15]. Wznowił ją po dwóch latach, przed ligowym sezonem 1994/1995. Po zakończeniu kariery zawodniczej został sędzią hokejowym[16][17].

Osiągnięcia

Klubowe
Indywidualne

Przypisy

  1. ↑ Jutro Łódź – pojutrze Moskwa. Czy pójdą w ślady Pikulskiego i Banasia?. „Nowiny”, s. 7, Nr 98 z 2 maja 1977. 
  2. ↑ Sukcesy najmłodszych cieszą najbardziej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 17 (62) z 1-30 września 1976. 
  3. ↑ Z kortów tenisowych. A. Solonek i Zb. Niedbała ze Stalowej Woli mistrzami okręgu juniorów. „Nowiny”, s. 5, Nr 141 z 22 czerwca 1978. 
  4. ↑ Marian Struś / Eugeniusz Czerepaniak. Czy w Sanoku może wyrosnąć następca Fibaka?. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 15 (60) z 1-15 sierpnia 1976. 
  5. ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 85. ISBN 83-87450-00-6.
  6. ↑ Marian Struś. Zaszczytne wyróżnienie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 9 (138) z 20-31 marca 1979. 
  7. ↑ Marian Struś. Dobry sezon hokeistów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 (235) z 20-30 maja 1982. 
  8. ↑ Klubowe sekcje sportowe. Sekcja hokeja na lodzie. W: Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946–2001. Sanok: Miejski Klub Sportowy „Stal” Sanok, 2001, s. 220. ISBN 83-915504-0-0.
  9. ↑ Marian Struś. Zaproszenie do kadry. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 (235) z 20-30 maja 1982. 
  10. ↑ Józef Ząbkiewicz. Cz. Radwański – królem strzelców. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 12 (411) z 20-30 kwietnia 1987. 
  11. ↑ Józef Ząbkiewicz. Hokeiści czekają na lód i rozgrywki. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 23 (458) z 10-20 sierpnia 1988. 
  12. ↑ Marek Pomykała. Odmłodzona Stal nadzieją sanockiego hokeja. „Nowiny”, s. 4, Nr 239 z 13 października 1988. 
  13. ↑ Józef Ząbkiewicz. II-ligowcy przed sezonem. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 26 (497) z 20-30 września 1989. 
  14. ↑ Marek Pomykała. Szansa sanockich hokeistów. „Nowiny”, s. 4, Nr 236 z 12 października 1989. 
  15. ↑ Tadeusz Szylar. STS jednak wystartuje. Rusza hokejowa ekstraklasa. „Nowiny”, s. 5, Nr 173 z 3 września 1992. 
  16. ↑ Marian Struś: Odesłali rywala do "szkółki". nowiny24.pl, 2004-01-07. .
  17. ↑ Jan Ryniak. hokej.net. .
  18. ↑ Marek Pomykała. Hokejowe statystyki. „Tygodnik Sanocki”, s. 12, Nr 7 (39) z 19 lutego 1992. 

Bibliografia