Jaskier kaszubski

W dzisiejszym świecie Jaskier kaszubski stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy po prostu znaczenie w życiu codziennym, Jaskier kaszubski przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Jest to temat, który wywołał debatę, kontrowersje i refleksję oraz zainspirował jednostki i społeczności do podjęcia działań. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie i wagę Jaskier kaszubski, a także jego wpływ na różne aspekty życia. fromJson=uczyń mi długi, ogólny akapit wprowadzający do artykułu z artykułu

Jaskier kaszubski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

jaskropodobne

Rząd

jaskrowce

Rodzina

jaskrowate

Rodzaj

jaskier

Gatunek

jaskier kaszubski

Nazwa systematyczna
Ranunculus cassubicus L.
Sp. Pl. 551 1753[3]
Synonimy
  • Ranunculus allemannii Braun-Blanq. ex W.Koch
  • Ranunculus flabellifolius Heuff. ex Rchb.
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Jaskier kaszubski (Ranunculus cassubicus) – bardzo zmienny gatunek rośliny (uznawany też za grupę drobnych gatunków) należący do rodziny jaskrowatych. Jego zasięg obejmuje Europę Środkową i Wschodnią. Występuje w żyznych lasach liściastych i jest rośliną trującą[4].

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek występuje w Europie Środkowej od wschodniej części Alp, poprzez Austrię, Czechy, Słowację, cały łuk Karpat i dalej na wschód, sięgając poprzez środkową Ukrainę po Ural. Na północy jaskier ten rośnie w południowej Finlandii, na nielicznych stanowiskach także w środkowej i południowej Szwecji[5]. W Polsce gatunek rozpowszechniony jest w południowo-wschodniej części kraju, dość liczne stanowiska posiada na Śląsku, Kaszubach i Warmii. Bardzo rozproszone stanowiska ma w Polsce środkowej, brak go zupełnie w północno-zachodniej części kraju[6].

Kwiat R. cassubicus w kwietniu – o słabo rozwiniętych płatkach

Morfologia

Łodyga
Bylina osiągająca zwykle od 20 do 45 (rzadko do 70) cm wysokości[4], o łodydze niezgrubiałej u nasady, obłej. U nasady rośliny wyrastają bezblaszkowe, błoniaste pochwy (od 1 do 4[4])[7].
Liście
Dwojakiego rodzaju – odziomkowe i łodygowe. Te pierwsze w liczbie zwykle 1–2 (rzadko więcej) są długoogonkowe i blaszkę mają okrągłą[7], niepodzieloną lub nieco trzysieczną lub trzydzielną[4]. Brzeg blaszki jest karbowany lub grubo ząbkowany. Liście łodygowe pocięte są na 7–9 (rzadko więcej lub mniej) równowąskich lub lancetowatych łatek, na brzegu nieco ząbkowanych[4][7].
Kwiaty
Pojedyncze, o dnie kwiatowym owłosionym[4]. Płatki korony ciemnożółte, odwrotnie jajowate, do 1,5 cm długości, jednak w kwiatach rozwijających się jako pierwsze – płatki często są słabo rozwinięte[7].
Owoce
Orzeszki drobno omszone, zakończone długim i haczykowatym dzióbkiem[7].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit, kwitnie od kwietnia do czerwca. Rośnie w cienistych lasach liściastych. Liczba chromosomów 2n= 32-60[4]. Jest gatunkiem charakterystycznym dla lasów z rzędu Fagetalia[8]. W górach rośnie do blisko 1000 m n.p.m. (w Tatrach do 790 m n.p.m.)[7].

Nomenklatura

Nazwę naukową dla gatunku ustalił Karol Linneusz bazując na diagnozie taksonomicznej i opisie gatunku dokonanej przez gdańszczanina – Jakoba Breyne. Jako lokalizację typową w protologu podano „Habitat in Cassubia, Siberia” [9]. Gatunek został nazwany od Kaszub[10], jednak szczegółowa rewizja materiału w zielniku Linneusza przeprowadzona przez Gustava Kvista wykazała, iż typ nomenklatoryczny pochodzi z Syberii[9].

Systematyka i zmienność

Tworzy mieszańce z jaskrem różnolistnym[7] stanowiące cały zespół form przejściowych. Postulowane jest uznanie tego gatunku za nototakson (takson mieszańcowy) w randze sekcji w rodzaju jaskier (Ranunculus)[11].

Gatunek jest bardzo zmienny, rozmnaża się zarówno płciowo jak i w wyniku apomiksji fakultatywnej. Opisano w jego obrębie szereg taksonów o różnej randze – od drobnych gatunków i podgatunków[4] po odmiany[7]. Łącznie wyróżniono 28 drobnych gatunków w obrębie szeroko ujmowanego Ranunculus cassubicus L. s.l., opisywanych także jako grupa w obrębie kompleksu R. auricomus. Grupa cassubicus od innych gatunków w kompleksie auricomus wyróżnia się obecnością pochew liściowych bez blaszki u nasady pędu, obecnością liści odziomkowych z blaszką niepodzieloną i okazałymi kwiatami. W obrębie grupy cassubicus występuje wiele cytodemów o zwielokrotnionej liczbie chromosomów (3x, 4x, 5x, 8x). Populacje poliploidalne rozmnażają się na ogół apomiktycznie i mają lokalne, niewielkie zasięgi[12]. Zróżnicowanie powiększa łatwość krzyżowania się różnych populacji i utrwalanie powstających cytodemów za pomocą rozmnażania apomiktycznego[11].

Ranunculus cassubicifolius

W obrębie grupy R. cassubicus dwa drobne gatunki wyróżniają się większym areałem występowania i potwierdzono w ich przypadku zdolność do rozmnażania płciowego. Postulowane jest traktowanie ich w randze samodzielnych gatunków[12]:

Mieszaniec między tymi gatunkami opisywany jest jako Ranunculus hungaricus Soó[11].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ Ranunculus cassubicus L.. The Plant List . .
  4. ↑ a b c d e f g h Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006, s. 167. ISBN 83-01-14342-8.
  5. ↑ Ranunculus cassubicus. Den Virtuella Floran . Naturhistoriska riksmuseet. .
  6. ↑ Adam Zając, Maria Zając (red.): Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 444. ISBN 83-915161-1-3.
  7. ↑ a b c d e f g h Władysław Szafer (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. Tom III. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1927, s. 52-53.
  8. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006, s. 491. ISBN 83-01-14439-4.
  9. ↑ a b Gustav Kvist, Identity of the material of the Ranunculus auricomus group in the Linnaean Herbarium, „Annales Botanici Fennici”, 24 (1), 1987, s. 73–77, ISSN 0003-3847, JSTOR: 23725592.
  10. ↑ Carolus Linnaeus: Species Plantarum Sections XI-XIII. s. 551.
  11. ↑ a b c Elvira Hörandl, Johann Greilhuber, Katarina Klímová, Ovidiu Paun, Eva Temsch, Khatere Emadzade, Iva Hodálová. Reticulate evolution and taxonomic concepts in the Ranunculus auricomus complex (Ranunculaceae): insights from analysis of morphological, karyological and molecular data. „Taxon”. 58, 4, s. 1194–1215, 2009. 
  12. ↑ a b E. Hörandl. Morphological differentiation within the Ranunculus cassubicus group compared to variation of isozymes, ploidy levels, and reproductive systems: implications for taxonomy. „Plant Systematics and Evolution”. 233, 1-2, s. 65-78, 2002. DOI: 10.1007/s00606-002-0210-4. (ang.).