Jerzy Albrecht
Z tej okazji wkroczymy w ekscytujący świat Jerzy Albrecht. Temat ten przyciągnął na przestrzeni czasu uwagę niezliczonej rzeszy osób, a jego znaczenie i aktualność są bezdyskusyjne. Jerzy Albrecht to temat obejmujący szeroki zakres aspektów i można do niego podchodzić z różnych perspektyw. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty Jerzy Albrecht, od jego początków po dzisiejsze skutki. Jesteśmy pewni, że ta szczegółowa analiza będzie bardzo interesująca dla naszych czytelników, ponieważ Jerzy Albrecht to temat, który odcisnął piętno na historii i nadal budzi żywe zainteresowanie.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 października 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zastępca przewodniczącego Rady Państwa | |
| Okres |
od 20 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres |
od 5 kwietnia 1955 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister finansów | |
| Okres |
od 16 listopada 1960 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący prezydium Miejskiej Rady Narodowej m.st. Warszawy | |
| Okres |
od 23 maja 1950 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| I sekretarz Komitetu Warszawskiego PPR | |
| Okres |
od 14 czerwca 1945 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
           
| |
Jerzy Albrecht (ur. 7 października 1914 we Wrzeszczewicach, zm. 8 września 1992 w Warszawie) – polski ekonomista i polityk komunistyczny. Podpułkownik ludowego Wojska Polskiego[2]. Minister finansów w latach 1960–1968, członek Rady Państwa (1955–1960, w tym od 1957 zastępca przewodniczącego). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji.
Życiorys
Syn Jana i Natalii. W 1933 złożył egzamin maturalny w Państwowym Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi[3]. W latach 1933–1936 studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. W 1934 został członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, w 1938 wszedł w skład komitetu warszawskiego tej organizacji. W latach 1938–1939 działał w Klubie Demokratycznym[2].
Po kampanii wrześniowej znalazł się na terenie okupacji sowieckiej we Lwowie. Od 1941 należał do Związku Walki Wyzwoleńczej[2]. W 1942 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, od maja do sierpnia 1942 był I sekretarzem Komitetu Warszawskiego PPR[4]. Następnie został aresztowany przez Gestapo. W latach 1942–1945 więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych na Majdanku, we Flossenbürgu i Gross Rosen[2].
Od czerwca 1945 do listopada 1948 ponownie I sekretarz Komitetu Warszawskiego PPR[4]. W latach 1945–1948 był również członkiem Komitetu Centralnego PPR, a w latach 1947–1948 członkiem Sekretariatu PPR. Od 1948 był członkiem Biura Organizacyjnego KC PPR oraz kierownikiem kolejno Wydziału Propagandy i Prasy oraz Działu Propagandy, Kultury i Oświaty KC PPR. Od 1948 w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pozostał kierownikiem Działu Propagandy, Kultury i Oświaty, tym razem Komitetu Centralnego PZPR, a także członkiem Biura Organizacyjnego KC (do 1954). W latach 1948–1968 wchodził w skład KC PZPR, a w latach 1956–1961 sekretarz KC. W latach pięćdziesiątych związany z frakcją tzw. puławian[5] zaliczany (obok Władysława Matwina) do grupy tzw. młodych sekretarzy. Delegat na I, II, III i IV Zjazd PZPR[2].
W latach 1945–1969 poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji. W latach 1952–1956 przewodniczący sejmowej Komisji Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, a także członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego. Od marca do sierpnia 1956 był sekretarzem KC PZPR odpowiedzialnym za oświatę[6]. W latach 1950–1956 przewodniczący prezydium Miejskiej Rady Narodowej m.st. Warszawy. W latach 1955–1957 członek, a w latach 1957–1961 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1960–1968 był ministrem finansów, następnie wycofał się z działalności politycznej.
Wieloletni członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W kadencji 1969–1974 wiceprezes Rady Naczelnej[7]. Od czerwca 1985 był członkiem Komitetu Redakcyjnego dla opracowania Pism zebranych Władysława Gomułki[8]. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR-PPS – powstania PZPR[9].
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie, m.in. 1964[10])
- Order Krzyża Grunwaldu II klasy (15 lipca 1945)[11]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (8 października 1984)[12]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (19 sierpnia 1946)[13]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 maja 1946)[14]
- Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)[15]
- Krzyż Oświęcimski (1985)[16]
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1967)[17]
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)[18]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[19]
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1960)[20]
- Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego (1961)[21]
- Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego” (1966)[22]
- Złota odznaka „Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego” (1964)[23]
- Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)[24]
- Medal pamiątkowy „40-lecia PZPR” (1988)[25]
Przypisy
- ↑ Jako prezydent miasta.
- ↑ a b c d e Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. katalog.bip.ipn.gov.pl. .
- ↑ Nasz wiek. Gimnazjum i Liceum imienia Mikołaja Kopernika w Łodzi 1906–2006. Zarys historyczny. Wspomnienia, Henryk Władysław Skorek (red.), Łódź: I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Łodzi i Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, 2006, s. 489, ISBN 83-908655-0-5.
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1975, s. 495.
- ↑ Październik i „Mała stabilizacja". W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW", 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
- ↑ Zbigniew Osiński, Nauczanie historii w szkołach podstawowych w Polsce w latach 1944–1989: uwarunkowania organizacyjne oraz ideologiczno-polityczne, Lublin 2010, s. 89.
- ↑ Nowe władze ZBoWiD, „Głos Słupski”, nr 251, 22 września 1969, s. 1–2.
- ↑ Prace nad wydaniem „Pism zebranych” Władysława Gomułki, „Życie Warszawy”, nr 133, 10 czerwca 1985, s. 2.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 277, 29 listopada 1988, s. 5.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu: monografia historyczna, 2005, s. 164.
- ↑ Wysokie odznaczenie państwowe dla Jerzego Albrechta, „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 9 października 1984, s. 1.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 224 („za zasługi w pracy społecznej”).
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 480 („w uznaniu zasług w działalności konspiracyjnej w okresie okupacji”).
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 („w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”).
- ↑ Stefan Oberleitner, Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 123.
- ↑ Za zasługi dla obronności Kraju, „Trybuna Robotnicza”, nr 110, 10 maja 1967, s. 2.
- ↑ W uznaniu zasług, „Życie Partii”, nr 6, 25 marca 1987, s. 20.
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
- ↑ Za Zasługi dla Warszawy, „Trybuna Robotnicza”, nr 14, 18 stycznia 1960, s. 1.
- ↑ Sesja WRN w Szczecinie, „Trybuna Ludu”, nr 144, 27 maja 1961, s. 3.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 7, 22 czerwca 1966, s. 4.
- ↑ Miesiąc upowszechniania oszczędności, „Trybuna Ludu”, nr 274, 3 października 1964, s. 3.
- ↑ Uhonorowani pamiątkowymi medalami, „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3.
- ↑ W 40. rocznicę kongresu zjednoczeniowego, „Głos Pomorza”, nr 292, 16 grudnia 1988, s. 2.
Bibliografia
- Nowa Encyklopedia Powszechna, tom 1, s. 92, ISBN 83-01-11097-X.
- Kalendarz Warszawski 1962, s. 49.
.svg)
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
