Konwertorowanie
W dzisiejszym świecie Konwertorowanie stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu. Z biegiem czasu Konwertorowanie zyskał większe znaczenie w różnych dziedzinach, od technologii po politykę, w tym kulturę i sztukę. Zarówno eksperci, jak i ogół społeczeństwa wykazują rosnące zainteresowanie zdobywaniem większej wiedzy na temat Konwertorowanie, jego implikacji, wyzwań i możliwości. W tym artykule szczegółowo zbadamy Konwertorowanie, analizując jego różne aspekty i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od jego powstania do jego przyszłej prognozy zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam w pełni zrozumieć znaczenie Konwertorowanie dzisiaj.
Konwertorowanie (świeżenie) – technologia usuwania niepożądanych domieszek z ciekłego metalu poprzez ich selektywne utlenianie.
Konwertorowanie można stosować w przypadku, gdy produkty utleniania tworzą fazę gazową a składniki stopu znacznie różnią się wartościami powinowactwa chemicznego do tlenu. Najczęściej stosowane jest przy otrzymywaniu stali oraz miedzi.
Konwertorowanie miedzi
W przypadku miedzi materiałem wsadowym jest kamień miedziowy. Najbardziej rozpowszechnione jest dwustopniowe konwertorowanie kamienia miedziowego. W pierwszej fazie utlenione zostaje żelazo i siarka. W następnym etapie utleniany jest siarczek miedzi. Podczas procesu ulatniają się inne metale, głównie cynk i ołów; po kondensacji ich pyły są wychwytywane przez filtry. Produktem jest miedź konwertorowa o czystości 98–99,2%, żużel zawierający związki żelaza, a także pył zawierający krzemionkę i miedź. Główne zanieczyszczenia miedzi konwertorowej to siarka, żelazo, tlen, nikiel, antymon i bizmut. W celu dalszego jej oczyszczania prowadzona jest rafinacja ogniowa, a następnie elektrorafinacja[1].
Konwertorowanie żelaza
Przy konwertorowaniu surówki hutniczej utleniany jest węgiel. Pierwszym przemysłowym konwertorem do produkcji stali była gruszka Bessemera, którą uruchomił w roku 1856 Henry Bessemer.
Konwertory Bessemera wyłożone są krzemionkową masą ogniotrwałą i stosuje się je do przerobu surówki żelaza zawierającej małe ilości fosforu. Krzemionka ma charakter kwasowy i nie wiąże P
2O
5 powstającego podczas konwertowania. W efekcie tlenek ten redukowany jest przez żelazo ponownie do fosforu, który z żelazem tworzy stop[2].
Surówka zawierająca większe ilości fosforu przerabiana jest w konwertorach Thomasa, opracowanych w 1872 roku przez Sidneya Thomasa i Percy'ego Gilchrista. Wyłożone są one masą o charakterze zasadowym, o dużej zawartości CaO i MgO, która reaguje z P
2O
5. Powstające fosforany dają tomasynę, wykorzystywaną jako nawóz mineralny[2].
Zobacz też
- konwersja – proces technologiczny mający na celu zmianę właściwości materiałów w wyniku reakcji chemicznych
Przypisy
- ↑ Paweł Rokicki: Metalurgia miedzi. Politechnika Rzeszowska. .
- ↑ a b Adam Bielański: Podstawy chemii nieorganicznej. Wyd. 5. T. 2. Warszawa: PWN, 2002, s. 921. ISBN 83-01-13654-5.