Temat Kotowiecko to temat, który ostatnio przyciągnął uwagę wielu osób. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje dla życia codziennego, Kotowiecko wzbudził szerokie zainteresowanie w różnych dziedzinach. W miarę dalszego odkrywania i lepszego zrozumienia Kotowiecko pojawiają się nowe perspektywy i pytania, które zapraszają nas do refleksji nad jego znaczeniem i znaczeniem. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Kotowiecko, badając jego wpływ w różnych obszarach i omawiając jego znaczenie w bieżącym kontekście.
wieś | |
![]() Kotowiecko, ulica Kasztanowa | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2021) |
420[2] |
Strefa numeracyjna |
62 |
Kod pocztowy |
63-460[3] |
Tablice rejestracyjne |
POS |
SIMC |
0204607 |
Położenie na mapie gminy Nowe Skalmierzyce ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego ![]() | |
![]() |
Kotowiecko – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Nowe Skalmierzyce, na Wysoczyźnie Kaliskiej, w Kaliskiem, ok. 7 km od Nowych Skalmierzyc, ok. 10 km od Kalisza.
W XIX wieku miejscowość należała administracyjnie do powiatu pleszewskiego[4]. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kotowiecko, po jej zniesieniu w gromadzie Skalmierzyce. W latach 1975–1998 do województwa kaliskiego, od 1999 do powiatu ostrowskiego.
Znane od 1402 roku jako Kotojedzko[5]. Od 1537 roku wieś była w posiadaniu szlachty zaściankowej – Kotowieckich i Kucharskich[5].
W XVIII wieku Kotowiecko było własnością Ignacego Chmielewskiego herbu Wieniawa (1729 rok), wojskiego kaliskiego Andrzeja Bogdańskiego herbu Prus III (1776 rok) oraz Ludwika Bogdańskiego (1789 rok)[5]. We wsi było 13 chałup, dwór, karczma, mielcuch, pobudowana owczarnia, stodoły i obory[5]. Pod koniec wieku miejscowość liczyła 20 domów i 132 mieszkańców[5].
W 1812 roku miejscowość przejął radca departamentowy Kajetan Morawski[5]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z 1883 roku w miejscowości było 14 domów i 101 mieszkańców, a posiadłość liczyła 9 domów i 174 mieszkańców[6].
Pod wsią odkryto skarb w formie monet rzymskich z I i II wieku[4][7].
W 1903 roku Kotowiecko przejął Ferdynand von Lekov z Głósek, a następnie Elżbieta Lekov (do 1945 roku)[5]. Majątek w 1907 roku liczył 732 ha, czynna była mleczarnia i gorzelnia oraz istniało połączenie tramwajem konnym z Biniewem[5]. W Kotowiecku uprawiano m.in. ziemniaki, pszenicę, żyto, owies, buraki cukrowe oraz cykorię – zatrudnionych było na stałe 60 robotników folwarcznych i 150 sezonowych[5]. W 1928 roku na potrzeby majątku czynna była piekarnia i rzeźnia oraz kasyno dla urzędników[5]. Po II wojnie światowej majątek przeszedł w posiadanie państwa[5].
Do roku 1936 we wsi funkcjonowała prywatna elektryczna kolej normalnotorowa o długości 3 km, na trasie Kotowiecko – Żakowice – Głóski[5]. Istniała również kolej z wagonami silnikowymi, kursująca z Ociąża przez Kotowiecko do wsi Kucharki[5][7].
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa wielkopolskiego[8]:
Dojazd autobusami Kaliskich Linii Autobusowych, linia podmiejska nr 17 (Kalisz – Kotowiecko).