Mantra Om

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Mantra Om. Niezależnie od tego, czy Mantra Om jest dobrze znaną osobą, aktualnym tematem, ważną datą w historii, czy czymkolwiek innym, zawsze budził ciekawość i wywoływał debatę. Przy tej okazji zanurzymy się w jego życiu, jego wpływie na społeczeństwo, jego znaczeniu w obecnym kontekście i wszystkim, co otacza Mantra Om. Przygotuj się na odkrycie zaskakujących aspektów, interesujących faktów i różnorodnych opinii na temat Mantra Om. Bez wątpienia ten artykuł zapewni Ci pełne i wzbogacające spojrzenie na ten ekscytujący temat.

Ligatura om w dewanagari powstała z połączenia ओ (długie o) + ँ (nosowe m)

Om (także Aum, ॐ) – święta sylaba hinduizmu[1]. Dźwięk omkara występujący w wedach, jest pierwotnym hymnem. Om to sylaba-nasienie (bidźa), postrzegana jako dźwięk powstania Wszechświata. Ta transcendentalna wibracja jest uważana za identyczną z osobą absolutnego boga. Za świętą uznawana jest także w buddyzmie tybetańskim. Om to sylaba będąca najważniejszą mantrą, pierwotnym dźwiękiem znanym także jako pranawa, akszara i omkara. Często wymawia się ją jako mantrę samodzielną albo na początku mantry, którą otwiera.

Głoska ta, bywa objaśniana, jako brahmabidźa. Czyli nasienna forma boga Brahmy[2]. Posiłkując się źródłami, Gopinath Kaviraj przedstawia zgłoskę AUM takimi słowami: jest esencją całej literatury objawionej oraz wszelkich nauk ludzkości..., stwórcą światów ..., źródłem wszelkiej wiedzy i wszystkich mantr oraz matrycą dla wszystkich nazw i form[3].

Występowanie

Na niej opierają się także inne mantry, np. Om namah śiwaja, mantra współczucia Om mani padme hum, czy też stusylabowa mantra buddyjska, zaczynająca się Om wadżra...

Przykłady zapisu

Om zapisane w różnych alfabetach:

Om w unikodzie

ॐ U+0950 (pismo dewanagari)
ༀ U+0F00 (alfabet tybetański)
唵 U+5535 (tradycyjne pismo chińskie)
吽 U+543D (uproszczone pismo chińskie)

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Om, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  2. ↑ Słownik terminów sanskryckich i imion własnych. W: Śri Anirwan: Joga wewnętrzna (Antarjoga). Magda Złotowska (tłum. z języka bengalskiego). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca, 2023, s. 124. ISBN 978-83-8252-591-5. Cytat: ja, ego.
  3. ↑ Doktryna iluminacji w filozofii indyjskiej, Gopinath Kaviraj, przeł. Stefan Ziembiński, redakcja Karina Babkiewicz, Biblioteka Jogi. Zbiór tekstów filozoficznych, dostęp 2024.01.09