Marcin Nurowski

W dzisiejszym świecie Marcin Nurowski zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę zawodową, akademicką, czy osobistą, Marcin Nurowski stał się tematem wspólnego zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W miarę rozwoju społeczeństwa wyzwania związane z Marcin Nurowski stają się coraz bardziej złożone, a potrzeba zrozumienia jego konsekwencji staje się coraz bardziej nagląca. W tym artykule zbadamy różne aspekty Marcin Nurowski i jego wpływ na różne obszary codziennego życia. Od jego historii po obecne zastosowania, zajmiemy się wieloma aspektami Marcin Nurowski i jego wpływem na współczesne społeczeństwo.

Marcin Daniel Nurowski
Data i miejsce urodzenia

7 września 1934
Lublin

Data i miejsce śmierci

21 lipca 2017
Warszawa

Minister rynku wewnętrznego
Okres

od 14 października 1988
do 12 września 1989

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Poprzednik

Jerzy Jóźwiak

Następca

Aleksander Mackiewicz

Wiceprezydent Warszawy
Okres

od 1988
do 1988

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Marcin Daniel Nurowski (ur. 7 września 1934 w Lublinie, zm. 21 lipca 2017[1] w Warszawie) – polski prawnik i ekonomista, historyk, dyplomata, wiceprezydent Warszawy (1988), wiceminister handlu wewnętrznego i usług (1981–1988) oraz minister rynku wewnętrznego (1988–1989).

Życiorys

Syn Czesława i Janiny Nurowskich. Ukończył studia historyczne (1958[2]) i prawne na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1957 związany ze Stronnictwem Demokratycznym. Podjął pracę w Centralnej Komisji ds. Kół Młodych SD jako jej sekretarz. Od 1965 był zatrudniony w Komitecie Drobnej Wytwórczości w charakterze naczelnika wydziału, następnie wicedyrektora departamentu, później był m.in. głównym specjalistą w Ministerstwie Handlu Wewnętrznego i Usług. Od 1977 ponownie pracował w Centralnym Komitecie SD, gdzie kierował Centralnym Ośrodkiem Kształcenia Kadr SD.

W grudniu 1981 objął tekę wiceministra handlu wewnętrznego i usług w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego (na stanowisku pozostał do 1988). W 1988 przez kilka miesięcy był wiceprezydentem Warszawy, po czym został mianowany ministrem rynku wewnętrznego w rządzie Mieczysława Rakowskiego (od października 1988 do września 1989). Po dwuletniej przerwie w pracy objął w 1992 posadę dyrektora spółdzielni rzemieślniczej w Otwocku (do 1994), następnie był radcą ambasady RP w Tallinnie i kierownikiem Wydziału Handlowo-Ekonomicznego placówki (do 2000).

Opublikował kilka książek, kilkaset artykułów prasowych (dotyczących prawa, ekonomii oraz historii regionalnej), był także inicjatorem powstania słownika polsko-estońskiego. W 2005 ukazała się jego książka poświęcona Szymonowi Askenazemu.

Odznaczony m.in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Brat Piotra Nurowskiego.

Pochowany na cmentarzu parafialnym w Zawichoście[3].

Wybrane publikacje

  • (oprac. Marcin Nurowski, Andrzej Szablewski), Drobna wytwórczość, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1982
  • (wraz z Weroniką Mikołajczuk, Marianem Zarzyckim), Litwa, Łotwa, Estonia: poradnik eksportera artykułów rolno-spożywczych, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego. Centrum Naukowo-Wdrożeniowe, Warszawa 2000.
  • Szymon Askenazy: wielki Polak wyznania mojżeszowego, Warszawa 2005.

Przypisy

  1. ↑ Marcin Nurowski, Warszawa, 25.07.2017 - nekrolog , nekrologi.wyborcza.pl (pol.).
  2. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 181
  3. ↑ Cmentarz Parafialny w Krakowie. confraternitas gostomianum. .

Bibliografia

Rząd Mieczysława Rakowskiego (1988–1989)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu