Mario Mauro
W następnym artykule szczegółowo zbadamy Mario Mauro, temat o dużym znaczeniu i zainteresowaniu w dzisiejszym społeczeństwie. Przez lata Mario Mauro przykuł uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa, wywołując wiele debat i refleksji na temat jego znaczenia, implikacji i możliwych rozwiązań. Z różnych podejść i perspektyw zbadamy różne aspekty Mario Mauro, zapewniając dogłębną i krytyczną analizę, która poszerzy naszą wiedzę i zrozumienie tego tematu. Bez wątpienia Mario Mauro odgrywa zasadniczą rolę w różnych aspektach życia codziennego, dlatego istotne jest, aby zająć się nim z rygorystycznością i powagą, aby przyczynić się do debaty i zbiorowej refleksji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 lipca 1961 |
|---|---|
| Minister obrony Włoch | |
| Okres |
od 28 kwietnia 2013 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Mario Walter Mauro (ur. 24 lipca 1961 w San Giovanni Rotondo) – włoski polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego i senator, od 2013 do 2014 minister obrony.
Życiorys
Ukończył w 1985 studia z zakresu filozofii i literaturoznawstwa na Università Cattolica del Sacro Cuore w Mediolanie. Pracował jako nauczyciel historii. Zaangażował się w działalność organizacji katolickich, w tym w ramach ruchu Comunione e Liberazione.
W 1999, 2004 i 2009 uzyskiwał mandat posła do Parlamentu Europejskiego z ramienia partii Forza Italia (przekształconej w 2009 w Lud Wolności). Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego PE, zasiadał we frakcji Europejskiej Partii Ludowej.
W 2013 odszedł z Europarlamentu w związku z wyborem do Senatu XVII kadencji z ramienia koalicji Z Montim dla Włoch[1], do której przeszedł z Ludu Wolności. 27 kwietnia 2013 ogłoszono jego nominację na urząd ministra obrony w gabinecie Enrica Letty[2]. Stanowisko to objął następnego dnia. W tym samym roku założył własne ugrupowanie pod nazwą Popolari per l’Italia. Funkcję ministra pełnił do 22 lutego 2014. W 2017 dołączył do senackiej frakcji Forza Italia.
Przypisy
- ↑ Mario Mauro na stronie Senatu XVII kadencji. . (wł.).
- ↑ Il governo Letta: Saccomanni all'Economia, Alfano agli Interni e Bonino agli Esteri. il Sole 24 Ore.com, 27 kwietnia 2013. . (wł.).
Bibliografia
| W dniu powstania |
|
|---|
