Mników (województwo małopolskie)
Wygląd przypnij ukryj| wieś | |
 Chałupa w części wsi Skały | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) | |
| Strefa numeracyjna |
12 |
| Kod pocztowy | |
| Tablice rejestracyjne |
KRA |
| SIMC |
0325529 |
Położenie na mapie gminy Liszki  Mników
| |
Położenie na mapie Polski Mników
| |
Położenie na mapie województwa małopolskiego Mników
| |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego Mników
| |
 50°03′38″N 19°43′16″E/50,060556 19,721111
| |
Mników – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki, u wylotu Doliny Mnikowskiej.
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0325618 | Baczyn | przysiółek |
| 0325535 | Bory | część wsi |
| 0325541 | Dziady | część wsi |
| 0325558 | Gaik | część wsi |
| 0325564 | Górka | część wsi |
| 0325570 | Piła | część wsi |
| 0325587 | Skałki | część wsi |
| 0325593 | Skały | część wsi |
| 0325601 | Zarymnie | część wsi |
Historia
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1384 roku. Właścicielami byli kolejno: Piotr z Mnikowa, Jan Kożuszek z Mnikowa, Marcin Frykacz z Mnikowa, Piotr Frykacz z Mnikowa, Mikołaj Wolski. Mikołaj Wolski z inspiracji papieża Klemensa VIII, zaproponował kamedułom z eremu Montis Coronae w Italii fundację w Krakowie. 22 lutego 1604 r. aktem w urzędzie grodzkim w Krakowie zapisał na rzecz fundacji wsie Mników i Mnikówek.
Murowany folwark wybudowany przez kamedułów w XVIII w. wraz z jedną trzecią areału ziemi (95 ha) wydzierżawiło w 1928 r. zgromadzenie ss. Albertynek. Pozostałą część (200 ha) zakupił Józef Nieniewski. Po upaństwowieniu ziemi w 1950 r., majątkiem zarządzała rolnicza spółdzielnia produkcyjna.
W latach 1975–1998 w województwie krakowskim.
Zabytki
Obiekt wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.
- Założenie podworskie dwór, zabudowania gospodarcze ułożone w czworobok, park.
Inne zabytki
- Pozostałości grodziska zwanego „Góra Zamkowa” lub „Zamczysko” usytuowanego na grzbiecie skalnego wzniesienia nad Doliną Mnikowską. Na jego terenie odnaleziono fragmenty ceramiki kultury łużyckiej. Grodzisko używane było również w okresie wczesnego średniowiecza;
- ślady fortyfikacji niemieckich z lat 1944–1945.
Turystyka
- Dolina Mnikowska
- Rezerwat przyrody Dolina Mnikowska
- Wąwóz Półrzeczki
- Jaskinia na Łopiankach
- Rezerwat przyrody Zimny Dół
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 82056
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych , Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 789 .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Rejestr TERYT. Jednostki podziału terytorialnego (TERC). Główny Urząd Statystyczny. .
- ↑ Zinkow 2008 ↓, s. 410.
- ↑ a b Libicki 2012 ↓, s. 289.
- ↑ Wanat 2006 ↓, s. 57.
- ↑ a b Zinkow 2008 ↓, s. 412.
- ↑ Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy , wuoz.malopolska.pl .
- ↑ Leńczyk 1983 ↓, s. 24.
Bibliografia
- Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu. Poznań: Rebis, 2012. ISBN 978-837510-597-1.
- Józef Wanat: Z dziejów zakonnego budownictwa barokowego w Małopolsce. Kraków: Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2006. ISBN 83-7305-210-0.
- Julian Zinkow: Wokół Krzeszowic i Alwerni. Kraków: Verso, 2008. ISBN 978-83-919281-7-2.
- Gabriel Leńczyk: Katalog grodzisk i zamczysk z terenu Małopolski. Kraków: Muzeum Archeologiczne w Krakowie, 1983.
- Mników. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Cz. IV. Kraków, s. 596.
- Mników, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 553 .
- Mników, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 344 .
