Ten artykuł dotyczy struktury algebraicznej. Zobacz też: moduł liczby, moduł w teorii modeli.
Moduł – struktura algebraiczna będąca uogólnieniem przestrzeni liniowej[1]. Ponieważ grupy abelowe można postrzegać jako moduły nad pierścieniem liczb całkowitych, to teoria modułów znajduje zastosowanie w wielu działach algebry i innych dziedzinach matematyki.
Motywacja
Kronecker „modułami” nazywał podgrupy grup abelowych; wynikało to z następujących dwóch obserwacji, które doprowadziły ostatecznie do przyjęcia współcześnie stosowanej definicji:
- Dowolną grupę abelową
można przekształcić w pierścień przemienny przyjmując
dla wszystkich
ten pierścień zerowy (jak każdy pierścień tego rodzaju) nie ma jedynki. W ten sposób każda podgrupa grupy
jest ideałem pierścienia 
- Niech
będzie pierścieniem przemiennym,
jego podpierścieniem. Niepusty podzbiór
zbioru
o własnościach: (a) jeśli
to
(b) jeśli
oraz
to
nazywa się
-modułem w
Dowolny ideał w
jest
-modułem; w szczególności ideały
są dokładnie tymi podzbiorami
które są
-modułami (zob. Przykłady).
O ile chodzi tylko o elementy
w tak zdefiniowanym pojęciu modułu wykorzystywane jest jedynie dodawanie; mnożenie ma miejsce tylko między elementami
oraz
Definicja
Niech
będzie pierścieniem z jedynką. Modułem (lewostronnym) nad
nazywa się taką strukturę algebraiczną
że
jest grupą abelową,
- funkcja
spełnia dla wszystkich
oraz
następujące warunki:
| |  |
|
(1) |
| |  |
|
(2) |
| |  |
|
(3) |
| |  |
|
(4) |
przy czym
oznacza jedynkę pierścienia
Działanie pierścienia na grupie
Jeżeli przyjąć
oraz rozpatrywać funkcję
to pierwszy aksjomat mówi w istocie, że odwzorowania
są homomorfizmami grupowymi
zaś trzy pozostałe zapewniają, że
jest homomorfizmem pierścienia
w pierścień endomorfizmów
Stąd moduł może być traktowany jako działanie pierścienia na grupie abelowej (por. działanie grupy). W tym sensie teoria modułów uogólnia teorię reprezentacji, która zajmuje się badaniem działań grupy na przestrzeniach liniowych lub, równoważnie, pierścieniami grupowymi.
Rodzaje
Zwykle pisze się po prostu lewostronny R-moduł M lub
Prawostronny
-moduł
lub
definiuje się podobnie z tą różnicą, że pierścień działa prawostronnie, tzn. mnożenie przez skalar jest odwzorowaniem
z powyższymi aksjomatami zapisanymi ze skalarami
po prawej stronie elementów
Tę samą strukturę można otrzymać, zapisując mnożenie przez skalar po lewej stronie, ale zastępując warunek (3) przez
| |  |
|
(3') |
W ogólnym przypadku nie ma potrzeby tworzenia oddzielnych teorii modułów lewo- i prawostronnych – jeśli
jest modułem lewostronnym (prawostronnym) nad
to można go utożsamiać z modułem prawostronnym (lewostronnym) nad
gdzie symbol
oznacza pierścień przeciwny do
tzn. zbiory
i
są równe, działania dodawania i elementy wyróżnione w obu pierścieniach pokrywają się, natomiast jeśli
jest działaniem mnożenia dla
to
określa mnożenie w
W dalszej części artykułu moduły lewostronne będą nazywane krótko modułami.
Autorzy, którzy nie wymagają, aby pierścienie miały jedynkę (były unitarne), pomijają czwarty aksjomat powyższej definicji, a struktury powyższego rodzaju nazywają „unitarnymi modułami lewostronnymi” (bądź modułami lewostronnymi z jedynką). W tym artykule jednak przyjmuje się, że wszystkie pierścienie i moduły mają jedynkę (są unitarne).
Gdy
jest pierścieniem przemiennym, to warunki (3) i (3') są równoważne – wówczas mówi się po prostu o module nad
Moduł zarazem lewostronny i prawostronny, w którym oba mnożenia są ze sobą zgodne nazywa się bimodułem.
Podmoduły i homomorfizmy
Niech
będzie lewostronnym
-modułem, a
podgrupą w
Wtedy
jest podmodułem (lub dokładniej:
-podmodułem), jeżeli

dla wszystkich
oraz
Zbiór podmodułów danego modułu
wraz z dwoma działaniami dwuargumentowymi: dodawaniem kompleksowym
oraz przekrojem zbiorów
jest kratą spełniające następujące prawo modularności:
- dla danych podmodułów
modułu
takich, że
zachodzi równość podmodułów: 
Niech
i
będą lewostronnymi
-modułami. Przekształcenie
jest homomorfizmem
-modułów, jeżeli dla dowolnych
oraz
zachodzi

Tak jak jakikolwiek inny homomorfizm struktury algebraicznej, przekształcenie to zachowuje strukturę obiektów. Bijektywny homomorfizm modułów jest ich izomorfizmem, które nazywane są przy tym przekształceniu izomorficznymi. Dwa izomorficzne moduły są uważane za identyczne we wszystkich zastosowaniach różniąc się jedynie sposobem zapisu elementów.
Jądro homomorfizmu modułów
jest podmodułem
składającym się ze wszystkich elementów przekształcanych przez
na zero. Twierdzenie o izomorfizmie znane z teorii grup i przestrzeni liniowych zachodzi również dla
-modułów.
Lewostronne
-moduły z ich homomorfizmami tworzą kategorię oznaczaną
Jest to kategoria abelowa.
Przykłady
- Grupa abelowa
- Jeśli
jest grupą abelową (w zapisie addytywnym), to
jest modułem nad pierścieniem liczb całkowitych
Iloczyn (lewostronny) elementu
przez skalar
zdefiniowany jest jako

- Podmoduły modułów tego rodzaju są podgrupami grupy

- Przestrzeń liniowa
- Jeśli
jest przestrzenią liniową nad ciałem
to
jest modułem nad
z odwzorowaniem strukturalnym
gdzie
Odwrotnie, każdy moduł nad ciałem
jest przestrzenią liniową nad
Podmodułami przestrzeni liniowych są podprzestrzenie liniowe.
- Ideał
- Jeśli
jest (lewostronnym) ideałem pierścienia
to
jest także modułem (lewostronnym) nad
(gdzie mnożenie przez skalary jest mnożeniem w pierścieniu
).
- Moduł nad pierścieniem wielomianów
- Niech
oznacza przestrzeń liniową nad ciałem
zaś
będzie przekształceniem liniowym. Wtedy
jest modułem nad pierścieniem wielomianów
z działaniem
moduł ten oznacza się czasem symbolem
Podmoduły w
to podprzestrzenie niezmiennicze względem 
- Moduł nad pierścieniem endomorfizmów
- Przestrzeń liniowa
nad ciałem
jest modułem nad swoim pierścieniem endomorfizmów
z działaniem mnożenia danym jako ewaluacja endomorfizmu
na wektorze
tzn. zdefiniowanym wzorem 
Moduł półprosty
Sumę minimalnych nietrywialnych podmodułów modułu
nad pierścieniem
oznacza się
(od ang. socle, dosł. cokół), bądź krócej
W szczególności moduł jest półprosty (całkowicie przywiedlny) wtedy i tylko wtedy, gdy
Składa się on dokładnie z tych elementów, które są anihiliowane przez radykał
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Browkin: Teoria ciał. T. 49. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 88n, seria: Biblioteka Matematyczna.
- Serge Lang: Algebra. Ryszard Bittner (tłum.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 92.
- Witold Więsław: Grupy, pierścienie, ciała. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1977, s. 284.
- Jacek Komorowski: Od liczb zespolonych do tensorów, spinorów, algebr Liego i kwadryk. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 19.
Linki zewnętrzne
z jednym działaniem wewnętrznym – grupoidy (magmy) | |
---|
z dwoma działaniami wewnętrznymi | |
---|
z działaniem wewnętrznym i zewnętrznym |
|
---|
z dwoma działaniami wewnętrznymi i zewnętrznym |
|
---|
inne |
|
---|