Obraz Matki Bożej Pocieszenia (Szamotuły)

W tym artykule poznamy fascynujący świat Obraz Matki Bożej Pocieszenia (Szamotuły). Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zanurzymy się w szczegółowej analizie, która pozwoli nam zrozumieć jego znaczenie w różnych obszarach. Obraz Matki Bożej Pocieszenia (Szamotuły) był przez długi czas przedmiotem zainteresowania i debaty, a jego implikacje przekroczyły bariery kulturowe i pokoleniowe. Podczas tej podróży będziemy starali się rozwikłać tajemnice i ciekawostki otaczające Obraz Matki Bożej Pocieszenia (Szamotuły), próbując rzucić światło na jego znaczenie w obecnym kontekście.

Matka Boża Pocieszenia
w Szamotułach
ilustracja
Miejsca kultu

archidiecezja poznańska

Sanktuarium

bazylika kolegiacka Matki Bożej Pocieszenia i św. Stanisława Biskupa w Szamotułach

Początek kultu

1665

Patronka

Szamotuł Pani

Data wspomnienia

ostatnia niedziela sierpnia

Autor

nieznany

Technika wykonania

tempera na desce

Rozmiar

26x32 cm

Koronowany

20 września 1970 przez ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego przy udziale metropolity poznańskiego abpa Antoniego Baraniaka

Obraz Matki Bożej Pocieszenia — obraz znajdujący się w bazylice kolegiackiej Matki Bożej Pocieszenia i św. Stanisława Biskupa w Szamotułach.

Historia obrazu

Pierwotnym właściciel obrazu był kniaź moskiewski, który wraz z żoną trafił do niewoli króla Jana Kazimierza. Obraz spodobał się szlachcicowi Aleksandrowi Wolffowi (starosta feliński), który zapragnął mieć go na własność. Kniaź jednak nie chciał go sprzedać. Obraz udało się zdobyć dopiero po jego śmierci, gdy starosta odkupił go za znaczną kwotę od żony kniazia. Aleksander Wolff zostawszy dzierżawcą Szamotuł, przywiózł obraz do Szamotuł i umieścił w zamku. W kwietniu 1665 zauważono krwawe łzy na obrazie, co dwukrotnie potwierdziła komisja duchowna, obraz przeniesiono do skarbca kolegiaty, a następnie w dzień Trójcy Świętej 1666 w uroczystej procesji, w obecności ponad 11 tysięcy wiernych umieszczono w głównym ołtarzu, a rok później w oddzielnym, bocznym. XVII wiek to szczyt kultu obrazu, następnie na skutek wojen polsko-szwedzkich i biedy z tym związanej, klęsk, które nawiedziły Szamotuły, kradzieży w kolegiacie i zaborów kult zmalał, by z kolei wzrosnąć w czasie I wojny światowej. Podczas grabieży kolegiaty w 1941 roku obraz został uratowany przez kościelnego Henryka Ciężkiego. Dzięki staraniom księdza Albina Jakubczaka 20 września 1970 obraz został ukoronowany papieskimi koronami[1][2][3][4][5][6].

Opis obrazu

Wizerunek jest ikoną ruską — kopią obrazu Matki Bożej Kazańskiej. Maryja trzyma dziecię na lewej ręce. Jezus stoi i prawą rękę ma uniesioną w geście błogosławieństwa. Dzieło jest niewielkich rozmiarów 26 x 32 cm, namalowane na desce przez nieznanego artystę. Oblicze jest ciemnej karnacji, szaty w odcieniu czerwonawym. Wyraz twarzy Maryi jest poważny, oczy ma duże i ciemne.

Koronacja obrazu

3 grudnia 1969 papież Paweł VI wydał dekret zezwalający na koronację obrazu Matki Bożej Szamotuł Pani. Uroczystość koronacji odbyła się następnego roku 20 września. Mszę świętą pontyfikalną celebrował metropolita poznański abp Antoni Baraniak. Aktu koronacji dokonał kard. Stefan Wyszyński przy udziale metropolity poznańskiego, bpa Edmunda Nowickiego oraz hierarchów z Gorzowa, Płocka, Gniezna i Poznania. W uroczystości brało udział kilkuset kapłanów oraz ok. siedemdziesięciu tysięcy wiernych[7].

Kult obrazu

Ilość wotów ofiarowanych świadczy o żywości i kultu obrazu. Król Jan Kazimierz ofiarował w 1668 srebrno-złotą sukienkę ozdobioną drogimi kamieniami oraz wieczną lampkę, która do chwili obecnej wisi przed głównym ołtarzem. W 1683 Jan Łęcki wyruszając na wyprawę wiedeńską obraz wziął ze sobą. Według tradycji, przed tym obrazem o. Stanisław Papczyński odprawił mszę św. na wzgórzu Kahlenberg przed bitwą z Turkami[5].

Przypisy

  1. ↑ Paweł Mordal, Marek Krygier, Inwentaryzacja Krajoznawcza Miasta i Gminy Szamotuły, Szamotuły: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, 1989.
  2. ↑ Teresa Ruszczyńska, Aniela Sławska, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, Tom V Województwo Poznańskie, Zeszyt 23 Powiat Szamotulski, Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1966.
  3. ↑ Katarzyna Renn, Szamotuł Pani, „Przewodnik Katolicki nr 36”, Poznań: Święty Wojciech Dom Medialny sp. z o.o., 2005.
  4. ↑ Marcin Chróst, Bazylika pw. Matki Bożej Pocieszenia i Świętego Stanisława Biskupa w Szamotułach – Zabytki , www.kolegiata.pl .
  5. ↑ a b Marcin Chróst, Bazylika pw. Matki Bożej Pocieszenia i Świętego Stanisława Biskupa w Szamotułach – Historia Obrazu , www.kolegiata.pl .
  6. ↑ Album Przewodnika Katolickiego. Cudowne miejsca i obrazy Najśw. Maryi Panny we Wielkopolsce, Przewodnik Katolicki, 12 grudnia 2016 .
  7. ↑ Katarzyna Renn. Matka Boża Pocieszenia - Cudowna Szamotuł Pani. „Przewodnik Katolicki”. 36, 2005. Poznań. . 

Bibliografia

  • ks. Ryszard Ukleja SDB: Sanktuaria i miejsca kultu Matki Bożej Pocieszenia. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", 2007, s. 81-82, seria: Miejsca święte w Polsce łaskami i cudami słynące. ISBN 978-83-7232-720-8.