Osinniki (rejon postawski)

We współczesnym świecie Osinniki (rejon postawski) staje się coraz bardziej istotne we współczesnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na kulturę, rozwój technologiczny, politykę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Osinniki (rejon postawski) stał się dziś tematem szerokiego zainteresowania i debaty. Od swoich początków po wpływ na codzienne życie ludzi, Osinniki (rejon postawski) był przedmiotem badań akademickich, krytycznych analiz, a nawet kontrowersji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Osinniki (rejon postawski), analizując jego znaczenie i zakres w różnych kontekstach.

Osinniki
Асіннікі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

postawski

Sielsowiet

Kuropole

Populacja (2009)
• liczba ludności


2[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Osinniki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Osinniki”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Osinniki”
Ziemia55°17′53″N 27°07′47″E/55,298056 27,129722

Osinniki (biał. Асіннікі; ros. Осинники) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Kuropole.

Historia

W czasach zaborów w gminie Postawy, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek a następnie wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Postawy[2], później w gminie Woropajewo.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 34 osoby, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 9 domach zamieszkiwały 42 osoby[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Drozdowszczyźnie i prawosławnej w Rymkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Połowo[5].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

Do 2009 wieś wchodziła w skład sielsowietu Bielki[6].

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. 7, część 2, 1924, s. 34.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 43.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1208.
  6. Рашэнне Віцебскага абласнога Савета дэпутатаў ад 18.12.2009 N 202 «Пра скасаванне Белькаўскага сельсавета і змяненне межаў Варапаеўскага пассавета і Курапольскага сельсавета Пастаўскага раёна»