Pappardelle

W tym artykule poruszony zostanie temat Pappardelle, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się Pappardelle przykuł uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa, wywołując kontrowersje i debatę na temat jego implikacji i konsekwencji. W kolejnych wierszach zostaną zbadane różne perspektywy i podejścia związane z Pappardelle, a także jego wpływem na społeczeństwo, gospodarkę i kulturę. Celem szczegółowej i rygorystycznej analizy jest rzucenie światła na ten temat i przyczynienie się do zrozumienia i refleksji na temat Pappardelle.

Pappardelle (z toskańskiego pappare[1][2] lub z prowansalskiego papard) to rodzaj makaronu jajecznego podobnego do tagliatelle, ale o znacznie większej szerokości. Czasem uważany za rodzaj lasagne.

Podczas gdy tagliatelle są formą makaronu pochodzącą z tradycji Emilii-Romanii to pappardelle należą do typowej tradycji toskańskiej[3][2].

Cechy i zastosowanie

Pappardelle z pomidorami i bazylią

Szerokość pappardelle może wahać się od 2 do 4 cm (w zależności od regionu lub rodzinnych przepisów)[4]. Grubość ok. 0,8 mm, długość co najmniej 20 cm.

Ciasto składa się z mąki, jajek i soli. Typowe dla domowej tradycji ciasto jest rustykalne i szorstkie w dotyku. Makaron rozpowszechniony jest środkowych i północnych Włoszech, lecz najbardziej popularny w Toskanii. Jest łączony z potrawami o mocnym smaku: dziczyzna, zając, borowiki czy sosy na ich bazie dziczyzny[3][2].

W Romanii pappardelle mają ząbkowane brzegi (uzyskiwany przez krojenie ciasta specjalnym kółkiem zwanym speronellą) i tradycyjnie były gotowane tylko w bulionie mięsnym, użycie z różnymi sosami (w tym rybnymi) pojawiło się później.

Historia

Ta większa wersja tagliatelle była spożywana we wschodniej Toskanii już w późnym średniowieczu, wspominana jest później w pismach z XIII wieku[5]. Boccaccio wspomina o nim w Dekameronie (VIII, 3). W epoce renesansu wspomina o nich Pietro Aretino[6]. W XVI wieku kucharz Domenico Romoli („Panunto”), autor książki kucharskiej „La singolar doctrina”, opisał je jako cienką, delikatną i miękką lasagne i umieścił florencką zupę pappardelle w menu dworów kardynalskich. Makaron był opisany w XIX-wiecznym słowniku włoskim (Dizionario Italiano) autorstwa Niccoló Tommaseo.

Przypisy

  1. ↑ pappardèlla in Vocabolario – Treccani , www.treccani.it (wł.).
  2. ↑ a b c Pappardelle | Barilla , Pappardelle | Barilla (pol.).
  3. ↑ a b Cristina Ortolani, L’Italia della pasta, Touring Editore, 2003, ISBN 978-88-365-2933-9 (wł.).
  4. ↑ Nicola Mascotto, Le Pappardelle , AIFB, 9 listopada 2016 (wł.).
  5. ↑ Il Cibo e i signori: La mensa dei priori di Firenze nel quinto decennio del sec.XIV (Quaderni degli Studi di lessicografia italiana pubblicati dallAccademia della Crusca) Unknown Binding – 1 Jan 1993 Giovanna Frosini.
  6. ↑ Pappardelle Toscane – Terre D’Italia , web.archive.org, 7 maja 2019 .

Bibliografia

Włoskie makarony (pasta)