Park Na Książęcem w Warszawie

W dzisiejszym świecie Park Na Książęcem w Warszawie stał się tematem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, naukę, kulturę, czy ogólnie o społeczeństwo, Park Na Książęcem w Warszawie zyskał znaczące znaczenie, którego nie można zignorować. Jego wpływ i skala wywołały sprzeczne opinie i zróżnicowane stanowiska, co pokazuje wagę i złożoność tego problemu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Park Na Książęcem w Warszawie, od jego początków po obecne implikacje, w celu przedstawienia panoramicznego obrazu, który pozwoli nam zrozumieć szerokość i głębokość tego zjawiska.

Park Na Książęcem w Warszawie
Ilustracja
Fragment parku przy ul. Książęcej, na pierwszym planie Staw przy Książecej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Dzielnica

Śródmieście

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park Na Książęcem w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Park Na Książęcem w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park Na Książęcem w Warszawie”
Ziemia52°13′53″N 21°01′39″E/52,231389 21,027500
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Park od strony ul. Książęcej w okresie międzywojennym, widoczny m.in. minaret

Park Na Książęcem – park znajdujący się w Warszawie, w rejonie skarpy wiślanej, między ulicami: Książęcą i Kruczkowskiego, wiaduktem mostu Poniatowskiego, terenem Muzeum Narodowego oraz budynkiem Centrum Giełdowego. Część parku Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego.

Opis

Nazwa parku, podobnie jak ulicy Książęcej (dawniej ul. Na Książęcem), pochodzi od księcia podkomorzego koronnego Kazimierza Poniatowskiego, który był właścicielem dwóch ogrodów: Na Książęcem (po północnej stronie wąwozu rzeki Żurawki, Książęcej) i Na Górze (po stronie południowej).

Park został założony dla Kazimierza Poniatowskiego w latach 1776–1779 według projektu Szymona Bogumiła Zuga jako rezydencjonalny ogród o charakterze sentymentalnym. Składał się z dwóch części: geometrycznej z główną aleją i tarasami na skarpie oraz dzikiej z promenadą i stawem z wyspą. Na terenie ogrodu wzniesiono m.in. Domek Imama, minaret i pawilon chiński. W skarpie powstały podziemne korytarze i groty (Elizeum), częściowo zachowane do dziś.

 Osobny artykuł: Elizeum w Warszawie.

W 1841 na terenie dawnego ogrodu zbudowano według projektu Henryka Marconiego Szpital św. Łazarza, który spłonął w czasie II wojny światowej

Po wojnie park wraz z zachowanymi resztkami starodrzewu i budowli stał się częścią Centralnego Parku Kultury[1] (od 1992 parku Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego). Do parku włączono dolny odcinek ul. Smolnej, przy stawie wzniesiono pawilon studni, a w 1958 odsłonięto popiersie Elizy Orzeszkowej[2].

Przez dolną część parku przebiega Podskarpowa Ścieżka Rowerowa[3].

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 83.
  2. ↑ Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, s. 74. ISBN 83-7005-211-8.
  3. ↑ Park im. Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego. Urząd m.st. Warszawy . zielona.um.warszawa.pl. .

Linki zewnętrzne