Obecnie Pokwitanie stał się tematem dużego zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Zarówno w społeczeństwie, jak i na polu akademickim Pokwitanie wywołał szereg mieszanych emocji i opinii, które wywołały niekończące się dyskusje i refleksje. Dlatego istotne jest poświęcenie czasu i przestrzeni na zbadanie i dogłębną analizę wpływu i konsekwencji, jakie Pokwitanie ma na nasze życie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Pokwitanie, badając jego pochodzenie, ewolucję, konsekwencje i możliwe rozwiązania. Podobnie zajmiemy się różnymi perspektywami i stanowiskami dotyczącymi Pokwitanie, aby poszerzyć nasze zrozumienie tego złożonego i znaczącego tematu.
Pokwitanie, dojrzewanie płciowe (łac. pubertas) – okres procesu dojrzewania, trwający u człowieka ok. 4–5 lat, w którym następuje rozwój drugo- i trzeciorzędowych cech płciowych.
Zachodzi przeciętnie w 12–16. roku życia, przy czym u dziewcząt nieco wcześniej niż u chłopców. Nie ma jednak określonego wieku dla pokwitania. Medycyna notuje jednak przypadki, w których przejawy pokwitania występowały na początku wieku szkolnego.
W okresie tzw. wczesnej fazy dojrzewania (między 12–14. rokiem życia), dokonują się znaczne zmiany w wyglądzie dziecka, w jego potrzebach, zainteresowaniach, konfliktach, zmienia się jego sposób widzenia świata. Pojawiają się trzeciorzędowe cechy płciowe, zmienia się barwa głosu, cera, sposób poruszania się i gestykulacji. Pokwitanie jest ściśle związane z wiekiem kostnym – jego rozpoczęcie można poznać po pojawieniu się trzeszczki kciuka. Pierwsza miesiączka u dziewcząt występuje w wieku kostnym 12-13 lat, a pierwsza polucja u chłopców ma miejsce w wieku ok. 13–14 lat.
Proces dojrzewania jest tokiem bardzo indywidualnym, nie jest uzależniony od wieku kalendarzowego. Zależy on od wielu czynników: cech dziedzicznych, płci, stanu odżywienia, szerokości geograficznej.
Niektóre cechy i oznaki dojrzałości mogą się pojawiać w innym czasie, niż u rówieśników, a sam proces może rozpocząć się w diametralnie innym czasie. Zdarzają się przypadki, że w jednej klasie u niektórych dzieci proces dojrzewania jest bardzo zaawansowany, u innych się jeszcze nie rozpoczął. Niekiedy stwarza to nowe problemy i podziały w klasie.
Wiek wystąpienia pierwszej miesiączki zależy zarówno od komponentu genetycznego (około 50% udziału), jak i czynników środowiskowych, jak odżywianie. Menstruacja pojawia się prędzej u dzieci cięższych niż lżejszych[1].
W okresie pokwitania następuje zwiększenie pulsacyjnego wydzielania GnRH, prowadzące do zwiększonego wydzielania LH i FSH i w efekcie do zwiększenia wydzielania hormonów płciowych.
Fazy | Dziewczęta | Chłopcy | ||
---|---|---|---|---|
Wiek | Pokwitanie cechują | Wiek | Pokwitanie cechują | |
Dziecięca | 0–12 lat | Brak oznak dojrzewania. | 0–12 lat | Brak oznak dojrzewania. |
Zwiastunów pokwitania | 8–14 lat (średnio w 11. roku życia) |
|
9–15 lat (średnio w 11. roku życia) |
|
Przedpokwitaniowa | 9–15 lat (średnio w 12. roku życia) |
|
11–16 lat (średnio w 12. roku życia) |
|
Pokwitania właściwego | 10–16 lat (średnio w 13. roku życia) |
|
12–18 lat (średnio w 14. roku życia) |
|
Młodzieńcza | 12–19 lat (średnio w 15. roku życia) |
|
14-21 lat (średnio w 17. roku życia) |
|
Zaburzenie rozwojowe polegające na występowaniu charakterystycznego owłosienia oraz trzeciorzędowych cech płciowych dwu- lub trzyletnim opóźnieniem w porównaniu z przeciętną populacją. Przyczyną opóźnionego dojrzewania płciowego mogą być uwarunkowania genetyczne bądź chorobowe lub przyjmowanie leków. Podstawowym symptomem jest brak miesiączki bądź polucji po 16. roku życia.
Zaburzenie rozwojowe, polegające na występowaniu charakterystycznego typu owłosienia oraz trzeciorzędowych cech płciowych przed upływem 9. roku życia u dziewcząt oraz 10 u chłopców. Może być ono uwarunkowane genetycznie, hormonalnie albo lekami.