Rejon brzostowicki
W dzisiejszym świecie Rejon brzostowicki to temat, który przyciąga uwagę i zainteresowanie dużej liczby ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo czy wpływ na kulturę popularną, Rejon brzostowicki stał się wszędzie powracającym tematem rozmów. Od debat politycznych po dyskusje akademickie, Rejon brzostowicki nadal jest gorącym tematem, który wywołuje emocje, opinie i refleksje we wszystkich sferach życia. Ze znaczeniem przekraczającym granice, Rejon brzostowicki w dalszym ciągu pozostaje przedmiotem zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, konsolidując się jako temat, który nadal budzi zainteresowanie i debatę.
| Rejon | |||||
 Jezioro w Wielkiej Brzostowicy | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
743,58 km² | ||||
| Populacja (2009) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
24,2 os./km² | ||||
| Numer kierunkowy |
+375-15 | ||||
| Kod pocztowy |
231 7хх | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba sielsowietów |
8 | ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Rejon brzostowicki (biał. Бераставі́цкі раё́н, Bierastawicki rajon, ros. Берестовицкий район) — jednostka administracyjna położona w południowo-zachodniej części obwodu grodzieńskiego Białorusi. Centrum administracyjnym jest osiedle typu miejskiego Brzostowica Wielka.
Rejon graniczy z rejonami obwodu grodzieńskiego: grodzieńskim, mostowskim, świsłockim i wołkowyskim, a także, od zachodu, z Polską. Jego powierzchnia wynosi 743 km², rozciągłość z północy na południe 45 km, z zachodu na wschód - 25 km. Ludność liczy 19 975 osób (2006). Ludność miejska stanowi 37,5% ogółu. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 26,9 os/km².
Rejon utworzony został 15 stycznia 1940, po zajęciu wschodnich ziem II Rzeczypospolitej przez ZSRR. Otrzymał wówczas nazwę rejonu kryneckiego. Po tym, jak Białostocczyzna z Krynkami zostały zwrócone Polsce, 20 września 1944 rejon przemianowano na brzostowicki.
Rejon dzieli się na 8 sielsowietów: brzostowicki, ejsmontowski, koniuchowski, makarowiecki, małobrzostowicki, olekszycki, parchimowski, i pograniczny. 16 października 2007 miejscowość Pograniczny zmieniła status z osiedla typu robotniczego na wieś, a tym samym pograniczny sowiet osiedlowy stał się ósmym sielsowietem.
W roku 1991 w skład rejonu wchodziło 129 miejscowości.
W rejonie działa 14 wspólnot religijnych: 8 prawosławnych, 5 katolickich i jedna ewangelicka.
Geografia
Rejon brzostowicki ma powierzchnię 743,58 km². Lasy zajmują powierzchnię 128,21 km², bagna 44,43 km², obiekty wodne 6,69 km²[1].
Podział administracyjny
Rejon podzielony jest na 1 osiedle miejskie i 6 sielsowietów:
- Brzostowica Wielka
- sielsowiet Brzostowica
- sielsowiet Brzostowica Mała
- sielsowiet Ejsymonty
- sielsowiet Koniuchy
- sielsowiet Olekszyce
- sielsowiet Pograniczny
Flaga i herb
Flaga i herb rejonu brzostowickiego zostały ustanowione 17 lipca 2006 roku rozporządzeniem prezydenta Białorusi nr 455[2].
Rzeźba i bogactwa naturalne
Rejon leży na południowym odgałęzieniu Grzędy Białoruskiej. Dużą jego część zajmuje Wysoczyzna Wołkowyska, na północy – część Niziny Niemeńskiej, na północnym zachodzie sięga Wzgórz Sokólskich. Przeważają wysokości w granicach 160 – 200 m n.p.m. Najwyższy punkt, 212 m, położony jest w północnej części rejonu, na obszarze Grzędy Mogilańskiej[3]
Zasoby naturalne: torf (Olekszyce), wysokiej jakości glina ceglana (Znojdzino), piaski budowlane, duże zasoby wód mineralnych.
Klimat i roślinność
Klimat umiarkowany kontynentalny. Średnia temperatura stycznia -5°С, lipca 18°С. Średnioroczna suma opadów 560 mm. Okres wegetacji roślin 200 dni. Lasy pokrywają 15% powierzchni rejonu. Przeważają lasy sosnowe, świerkowe, występują też brzozowe, dębowe, grabowe. Bagna pokrywają 7,6% powierzchni rejonu[3].
Gospodarka
Całkowita powierzchnia terenów objętych gospodarką wiejską wynosi 50,9 tys. ha, z których osuszonych jest 7,9 tys. ha. Główne gałęzie wiejskiej gospodarki to: hodowla zwierząt na mleko i mięso, uprawa zbóż, pasz, ziemniaków i buraków cukrowych. Między Ojcowem i Brzostowicą Wielką uprawiane są buraki cukrowe. W miejscowościach tych występuje też drobny przemysł spożywczy, głównie przetwórstwo (produkcja masła, spirytusu). W północnej części rejonu, w okolicy miejscowości Znojdzino, produkowane są cegły[4]. W rejonie pozyskiwane jest też na ograniczoną skalę drewno dla celów budowlanych.
W północnej części znajdują się trzy niewielkie ośrodki przemysłu wydobywczego. W Mandzinie pozyskiwana jest glina dla cegielni w Znojdzinie. Na wschód od niej znajdują się dwie kopalnie odkrywkowe, w których przedsiębiorstwo "Indurskoje" wydobywa mieszankę piaskowo-żwirową[4].
Przez rejon przechodzi linia kolejowa Białystok – Wołkowysk, jednak wykorzystywana jest tylko do stacji Pograniczny i przez to nie stanowi międzynarodowego połączenia. Istnieją też drogi na Białystok, Grodno, Świsłocz i Wołkowysk. W południowej części rejonu przebiegają w kierunku wschód-zachód: elektryczna linia przesyłowa do Polski oraz gazociąg ze Słonima do Polski i dalej do Niemiec[4].
Ze względu na przygraniczny charakter rejonu działają także 4 posterunki graniczne, punkt kontroli granicznej oraz punkt celny "Brzostowica" Grodzieńskiego Urzędu Celnego[3].
Ludność
W 2009 roku rejon zamieszkiwało 18 017 osób, w tym 5 720 w osiedlach typu miejskiego i 12 297 na wsi[5].
Skład etniczny
- Białorusini – 70,04%
- Polacy – 21,69%
- Rosjanie – 5,77%
- inni – 1,26%[6].
Edukacja i zdrowie
Na terenie rejonu działają: Małobrzostowicka Szkoła Zawodowa Nr 195 Przemysłu Przetwórczego, Brzostowicka Szkoła Zawodowa Nr 194 Gospodarki Wiejskiej, a także 8 szkół średnich, 4 szkoły podstawowe, 2 dziecięco-młodzieżowe szkoły sportowe, 1 szkoła muzyczna, 2 szkoły artystyczne, 11 instytucji przedszkolnych, 18 klubów, 9 kin i 23 biblioteki. We wsi Makarowce znajduje się internat dla osób starszych i niepełnosprawnych. Działają też 3 szpitale, 4 przychodnie i 11 punktów pomocy medycznej[3].
Przypisy
- ↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. . (ros.).
- ↑ Alaksandr Łukaszenka: Ukaz Priezidienta Riespubliki Biełaruś ot 17 ijula 2006 g. № 455 – Ob uczrieżdienii oficyalnych gieraldiczeskich simwołow administratiwno-territorialnych jedinic Grodnienskoj obłasti. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-01-20. . (ros.).
- ↑ a b c d Бераставіцкі раён // Grodzieński Obwodowy Komitet Wykonawczy
- ↑ a b c Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.
- ↑ Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja , Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi (ros.).
- ↑ Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja , Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi (ros.).
Bibliografia
- pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. Mińsk: RUP "Biełkartografija", 2009, s. 64. ISBN 978-985-508-168-6. (ros.).
Literatura
- G. P. Paszkow i inni; pod wsp. red. I. I. Pirożnika: Turistskaja encykłopiedija Biełarusi. Mińsk: 2007, s. 648. ISBN 978-985-11-0384-9. (ros.).
