Rejon iwiejski

Rejon iwiejski to temat, który od lat przyciąga uwagę ludzi. Temat ten, wywierając wpływ na społeczeństwo i kulturę, wywołał ciągłą debatę i pozostawił ślad w historii. Od swojego powstania po obecne trendy, Rejon iwiejski ewoluował i zachował swoje znaczenie w różnych kontekstach. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Rejon iwiejski, badając jego wpływ w różnych obszarach i rolę w życiu codziennym.

Rejon iwiejski
І́ўеўскі раён
Rejon
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Siedziba

Iwie

Powierzchnia

1845,50 km²

Populacja (2010)
• liczba ludności


28 700

• gęstość

15,6 os./km²

Numer kierunkowy

+375-15-95

Kod pocztowy

231 3хх

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Rejon iwiejski (biał. І́ўеўскі раён, Iujeuski rajon, ros. И́вьевский райо́н, Iwjewskij rajon) – rejon w zachodniej Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.

Geografia

Rejon iwiejski ma powierzchnię 1845,50 km². Lasy zajmują powierzchnię 815,25 km², bagna 89,23 km², obiekty wodne 20,25 km²[1]. Graniczy od południowego zachodu z rejonem lidzkim, od zachodu z rejonem werenowskim, od północy z rejonem oszmiańskim, od wschodu z rejonem wołożyńskim obwodu mińskiego, od południowego wschodu z rejonem stołpeckim obwodu mińskiego, a od południa z rejonem nowogródzkim. Od północnego zachodu rejon przylega do granicy białorusko-litewskiej[2].

Ludność

  • W 2009 roku rejon zamieszkiwało 28 891 osób, w tym 9 675 w miastach i 19 216 na wsi[3].
  • 1 stycznia 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 28 700 osób, w tym ok. 9 600 w miastach i ok. 19 100 na wsi[4].

Skład etniczny

Przypisy

  1. Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. . (ros.).
  2. Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.
  3. Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja , Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi (ros.).
  4. Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. . . (ros.).

Bibliografia

  • pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. Mińsk: RUP "Biełkartografija", 2009, s. 64. ISBN 978-985-508-168-6. (ros.).