W tym artykule zbadamy wpływ, jaki SM Tb XXXIV wywarł na różne aspekty społeczeństwa. Od wpływu w sferze kulturalnej po znaczenie w rozwoju technologicznym, SM Tb XXXIV pozostawił niezatarty ślad w historii. W kolejnych kilku linijkach szczegółowo przeanalizujemy, jak SM Tb XXXIV ukształtował nasz sposób pojmowania świata i jak przyczynił się do ukształtowania naszego postrzegania rzeczywistości. Podobnie zbadamy wiele aspektów SM Tb XXXIV, od jego ewolucji w czasie po jego rolę w kształtowaniu ludzkiej tożsamości i relacji. Ostatecznie ten artykuł ma na celu rzucić światło na znaczenie SM Tb XXXIV i jego implikacje w życiu codziennym.
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Wodowanie |
marzec 1889 |
![]() | |
Nazwa |
XXXIV → 44 (od 1910) |
Wejście do służby |
1889 |
Wycofanie ze służby |
1912 |
![]() | |
Nazwa |
„Mamula” |
Wejście do służby |
1912 |
Wycofanie ze służby |
? |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
64 tony |
Długość | |
Szerokość |
4,8 m |
Zanurzenie |
1,9 m |
Napęd | |
1 maszyna parowa 1 kocioł lokomotywowy moc 750 KM, 1 śruba | |
Prędkość |
20,3 węzła |
Uzbrojenie | |
2 działka kal. 37 mm (2 x I) | |
Wyrzutnie torpedowe |
2 x 356 mm (2 x I) |
Załoga |
16 |
SM Tb XXXIV (SM Tb 44) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku, jednostka prototypowa typu Tb XXXIV. Okręt został zwodowany w marcu 1889 roku w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu, po czym wszedł do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine w 1889 roku. W 1910 roku oznaczenie jednostki zmieniono na Tb 44. Okręt został wycofany ze służby w marynarce w 1912 roku, a następnie został przekazany Armii, w której używany był jako tender pod nazwą „Mamula”.
SM[a] Tb XXXIV był prototypowym torpedowcem zamówionym w Niemczech; pozostałe pięć jednostek tego typu zbudowano w stoczni Marinearsenal w Poli[1][2].
Okręt został zbudowany w stoczni Schichau w Elblągu[3][4] . Wodowanie odbyło się w marcu 1889 roku[3].
Okręt był niewielkim torpedowcem o długości na wodnicy 36,9 metra, szerokości 4,8 metra i zanurzeniu 1,9 metra[3][4] . Wyporność normalna wynosiła 64 tony[3][4] . Okręt napędzany był przez maszynę parową o mocy 750 KM, do której parę dostarczał jeden kocioł lokomotywowy[3][4][b]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 20,3 węzła[3][4][c].
Okręt wyposażony był w dwie wyrzutnie torped kalibru 356 mm: stałą dziobową i obracalną rufową[2][4][d]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 37 mm SFK L/23 Hotchkiss[3][4] .
Załoga okrętu składała się z 16 osób[3][4] .
Torpedowiec został ukończony i wcielony do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine w 1889 roku[4] . W 1890 roku w marynarce austro-węgierskiej wprowadzono podział torpedowców na klasy, w wyniku którego Tb XXXIV został przyporządkowany do II klasy[5][6]. W 1908 roku z okrętu zdemontowano jedną wyrzutnię torpedową[4] . W kwietniu 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw dokonano zmiany oznaczenia jednostki na Tb 44[1][4] . Okręt wycofano ze służby w marynarce w 1912 roku, po czym przekazano Armii[3][7][e]. Jednostka otrzymała nazwę „Mamula” i używana była jako tender w Zatoce Kotorskiej[1][7].