W tym artykule szczegółowo zgłębimy temat Saúl Álvarez, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych sferach społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Saúl Álvarez wywołał debatę i zainteresowanie ze względu na jego wpływ w różnych obszarach. W całej historii Saúl Álvarez odegrał kluczową rolę w ewolucji różnych aspektów społeczeństwa, wpływając zarówno na poziom indywidualny, jak i zbiorowy. W tym artykule zagłębimy się w znaczenie Saúl Álvarez, jego wpływ dzisiaj i możliwe przyszłe implikacje. Poprzez wyczerpującą analizę postaramy się przedstawić kompleksowy obraz Saúl Álvarez, uwzględniając różne punkty widzenia i perspektywy, aby zrozumieć jego znaczenie w bieżącym kontekście.
![]() | |
Pełne imię i nazwisko |
Santos Saúl Álvarez Barragán |
---|---|
Pseudonim |
Canelo |
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
175 cm |
Styl walki |
praworęczny |
Kategoria wagowa |
lekkośrednia, średnia, super średnia, półciężka |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
66 |
Zwycięstwa |
62 |
Przez nokauty |
39 |
Porażki |
2 |
Remisy |
2 |
|
Santos Saúl Álvarez Barragán (ur. 18 lipca 1990 w Guadalajarze[1]) – meksykański pięściarz, były zawodowy mistrz świata organizacji WBC i WBA wagi junior średniej (do 154 funtów), oraz były mistrz świata organizacji WBA, WBC, IBF i IBO wagi średniej (do 160 funtów), także były mistrz świata federacji WBO w wadze półciężkiej. W swojej karierze pokonał 15 zawodników o tytuł mistrza świata[2]. Aktualny zunifikowany mistrz świata federacji WBC, WBA, IBF i WBO w wadze super średniej.
Karierę zawodową rozpoczął 29 października 2005. Do grudnia 2010 stoczył 35 walk, z których wygrał 34 a 1 zremisował (m.in. wygrał z byłym mistrzem IBF Miguelem Vázquezem. W tym czasie zdobył tytuły WBA Fedecentro, NABF, WBO Latino WBC Youth w wadze półśredniej oraz WBC Silver w lekkośredniej.
5 marca 2011, w Anaheim (Stany Zjednoczone), stanął do pojedynku o wakujący tytuł mistrza WBC w wadze lekkośredniej. Pokonał jednogłośnie na punkty Brytyjczyka Matthew Hattona i został nowym mistrzem świata[3]. W pierwszej obronie tytułu, 18 czerwca, pokonał Brytyjczyka Ryana Rhodesa[4]. W kolejnych obronach tytułu, 17 września zwyciężył przez techniczny nokaut Meksykanina Alfonso Gómeza[5] a 26 listopada Portorykańczyka Kermita Cintrona, byłego mistrza IBF w wadze półśredniej, przez techniczny nokaut w piątej rundzie[6].
5 maja 2012 w Las Vegas stoczył walkę z byłym mistrzem świata w trzech kategoriach wagowych Amerykaninem Shane’em Mosleyem. Po zaciętym pojedynku zwyciężył wyraźnie, jednogłośnie na punkty i obronił pas mistrzowski[7]. W kolejnej obronie, 15 września, wygrał przez techniczny nokaut w piątej rundzie z Amerykaninem Josésito Lópezem, który był na deskach w rundach drugiej, trzeciej i czwartej[8].
14 września 2013 w Las Vegas, przegrał niejednogłośnie na punkty w walce unifikacyjnej o mistrzostwa świata WBA i WBO z Floydem Mayweatherem Jr. Sędziowie punktowali: 117:111, 116:112, 114:114 na rzecz Amerykanina. Mimo niejednogłośnego werdyktu Mayweather przez dwanaście rund dominował w ringu, wielokrotnie ośmieszając Meksykanina, toteż wielu ekspertów skrytykowało sędzię, która przyznała w tej walce remis[9].
9 maja 2015 w Houston w Teksasie znokautował w trzeciej rundzie Amerykanina Jamesa Kirklanda (32-2, 28 KO)[10].
21 listopada 2015 w Las Vegas pokonał jednogłośnie na punkty (118-110, 119-109, 117-111) Miguela Cotto (40-5, 34 KO) i wywalczył pas mistrza świata federacji WBC w kategorii średniej.
7 maja 2016 w Las Vegas znokautował w końcówce szóstej rundy pięściarza z Wielkiej Brytanii, Amira Khana (31-4, 19 KO). Walka odbyła się w umownym limicie 155 funtów.
17 września 2016 w Arlington w Teksasie znokautował Liama Smitha w dziewiątej rundzie i wywalczył pas mistrza świata WBO w wadze junior średniej.
6 maja 2017 roku spotkał się w ringu ze swoim rodakiem Julio Césarem Chávezem Jr. (50-2-1, 32 KO). Alvarez kontrolował tę walkę od początku do końca i wygrał ją jednogłośnie na punkty (120-108, 120-108, 120-108). Tuż po zakończeniu pojedynku ogłoszono zaplanowane na 16 września starcie Meksykanina ze zunifikowanym czempionem wagi średniej, Giennadijem Gołowkinem (37-0, 33 KO).
16 września 2017 w T-Mobile Arena w Las Vegas zremisował z Kazachem Giennadijem Gołowkinem (37-0-1, 33 KO). Sędziowie punktowali 118:110 Canelo, 115:113 Gołowkin oraz 114:114.
5 maja 2018 roku miało dojść do rewanżowego pojedynku Gołowkina z Saulem Alvarezem, jednak walka została odwołana ze względu na wpadkę dopingową Meksykanina[11]. Ostatecznie do rewanżowego pojedynku doszło 15 września 2018 ponownie w T-Mobile Arena w Las Vegas. Po dwunastu zaciętych i wyrównanych rundach Alvarez wygrał niejednogłośnie na punkty i odebrał Kazachowi tytuły mistrza świata wagi średniej federacji WBA, WBC i IBO. Sędziowie punktowali 114:114 i dwukrotnie 115:113 na jego korzyść.
15 grudnia 2018 w Madison Square Garden w Nowym Jorku znokautował już w trzeciej rundzie Brytyjczyka Rocky'ego Fieldinga (27-2, 15 KO), zdobywając tytuł WBA w wersji regularnej. Tym samym został mistrzem świata w trzeciej kategorii wagowej.
4 maja 2019 roku w T-Mobile Arena w Las Vegas pokonał na punkty 115-113, 116-112, 115-113 Amerykanina Daniela Jacobsa (35-3, 29 KO). Tym samym zunifikował tytuły WBC, WBA oraz IBF w wadze średniej[12].
2 listopada 2019 roku w MGM Grand w Las Vegas stanął do walki o tytuł mistrza świata w czwartej kategorii wagowej. Jego oponentem w starciu o pas WBO wagi półciężkiej był Sergiej Kowaliow (34-4-1, 29 KO). Alvarez zwyciężył tę walkę przez TKO w 11 rundzie. Do momentu zatrzymania pojedynku, sędziowie punktowali 96-94, 96-94 dla "Canelo", oraz 95-95[13].
20 grudnia 2020 w San Antonio zdominował Calluma Smitha (27-1, 19 KO), wygrywając jednogłośnie na punty 117:111 i dwukrotnie 119:109, zostając mistrzem świata federacji WBA i WBC kategorii super średniej.
27 lutego 2021 w Miami wygrał przed czasem z Avnim Yildirimem (21-2, 12 KO), obowiązkowym pretendentem WBC. Turek po trzecim starciu nie wyszedł do dalszej walki[14].
9 maja 2021 pokonał Billy'ego Joe Saundersa (30-1, 14 KO) i zunifikował trzy mistrzowskie pasy kategorii super średniej – WBC, WBA i WBO. Anglik po ósmej rundzie nie wyszedł do dalszej walki[15]. Do przerwy po ósmej rundzie, w której Saunders został poddany z powodu złamania kości oczodołu Álvarez wygrywał na kartach sędzowskich 78–74 (dwukrotnie) i 77–75 oraz zadał więcej 73 do 60 celnych ciosów[16]. Walkę obejrzało na stadionie AT and T w teksańskim Arlington 73,126 widzów[17].
6 listopada 2021 w MGM Grand w Las Vegas zmierzył się w walce o pasy WBC, WBA, IBF, WBO wagi super średniej z Amerykaninem Calebem Plantem (21-1, 12 KO). Zwyciężył przez nokaut w 11. rundzie, dzięki czemu został pierwszym w historii pięściarzem, który zunifikował tytuły wszystkich czterech najważniejszych federacji w kategorii do 76,2 kg[18].
7 maja 2022 roku w T-Mobile Arena w Las Vegas przystąpił do walki o pas mistrza świata federacji WBA w wadze półciężkiej. Jego rywalem był obrońca tytułu, Rosjanin Dmitrij Biwoł (20-0, 11 KO). Przegrał pojedynek jednomyślną decyzją sędziowską (113-115,113-115, 113-115)[19].
17 września 2022 roku w T-Mobile Arena w Las Vegas stoczył trzeci pojedynek z Giennadijem Gołowkinem (42-2-1, 37 KO). Wcześniej z tym przeciwnikiem zanotował remis i zwycięstwo w dyskusyjnych okolicznościach. Tym razem przewaga Alvareza przez cały pojedynek nie podlegała dyskusji. Meksykanin wygrał jednogłośnie na punkty (116:112 i dwukrotnie 115:113). Stawką pojedynku były mistrzowskie pasy federacji WBC, WBA, IBF oraz WBO w kategorii super średniej[20].
W grudniu 2019 został wybrany przez ESPN najlepszym pięściarzem 2019 roku. Jest też laureatem magazynu The Ring w kategorii zawodnika roku 2019[21].
Jest kibicem meksykańskiego klubu piłkarskiego Chivas de Guadalajara[22].