Sojuz 18
W tym artykule zbadamy Sojuz 18 z różnych perspektyw, analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie w historii. Krytycznym i obiektywnym spojrzeniem zajmiemy się najważniejszymi aspektami związanymi z Sojuz 18, zagłębiając się w jego pochodzenie, ewolucję i rozwój na przestrzeni czasu. Poprzez dogłębną analizę odkryjemy różne koncepcje i teorie, które krążą wokół Sojuz 18, w celu zapewnienia kompleksowego zrozumienia jego znaczenia we współczesnym kontekście. Ponadto zbadamy implikacje i skutki, jakie Sojuz 18 miał w różnych obszarach, umożliwiając w ten sposób szeroką i szczegółową wizję jego dzisiejszego znaczenia.
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1975-44A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu |
6825 kg |
| Rakieta nośna | |
| Załoga | |
| Załoga |
Piotr Klimuk (2) |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
24 maja 1975 (14:58:10 UTC) |
| Orbita okołoziemska | |
| Apogeum |
230 km |
| Perygeum |
186 km |
| Okres orbitalny |
88,6 min |
| Inklinacja orbity |
51,7° |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | |
| Lądowanie |
26 lipca 1975 (14:18:18 UTC) |
| Czas trwania misji |
62 d, 23 h, 20 min, 08 s |
| Liczba okrążeń Ziemi |
993 |
| Program Sojuz | |
Sojuz 18 (kod wywoławczy Кавказ - Kaukaz) wyniósł kosmonautów Piotra Klimuka i Witalija Siewastjanowa na pokład stacji kosmicznej Salut 4, na pokładzie której pozostali przez prawie 63 dni.
Załoga
Podstawowa
- Piotr Klimuk (2)
- Witalij Siewastjanow (2)
Rezerwowa
- Władimir Kowalonok (1)
- Jurij Ponomariow (1)
Przebieg misji
W dniu 26 maja 1975 roku Sojuz przycumował do bazy Salut 4. Celem misji było prawdopodobnie badanie skutków długoterminowego pobytu w kosmosie. Załoga wykonała serię eksperymentów biomedycznych i wyhodowała na orbicie rośliny. Ważnym tematem badań były obserwacje promieniowania rentgenowskiego ciał niebieskich za pomocą specjalnego teleskopu rentgenowskiego (promieniowanie to nie dociera do powierzchni Ziemi). Kosmonauci dokonali także obserwacji Słońca i Ziemi. W czasie pobytu na stacji 12 czerwca obserwowali tak zwane srebrzyste obłoki.[1]
Załoga znajdowała się na pokładzie stacji Salut 4 w czasie trwania misji Apollo-Sojuz, dzięki czemu mogła się kontaktować z astronautami amerykańskimi i rosyjskimi. Równoczesność tych misji pozwoliła na wyrównanie rekordu największej liczby osób jednocześnie znajdujących się na orbicie (siedmiu), który został ustanowiony w roku 1969 w czasie trwania misji Sojuz 6, Sojuz 7 i Sojuz 8
Nazwa Sojuz 18 odnosi się także do wcześniejszej, nieudanej misji, nazywanej też Sojuz 18-1 lub Sojuz 18a.
Przypisy
- ↑ Piotr Klimuk: Szturm na nieważkość. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1983, s. 206-207. ISBN 83-05-11222-5.