W tym artykule temat Szu-Ninua zostanie omówiony z różnych perspektyw i podejść. Szu-Ninua jest dziś zagadnieniem niezwykle aktualnym, budzi debatę i kontrowersje w różnych obszarach, a jego badanie jest kluczowe dla zrozumienia złożoności współczesnego społeczeństwa. Na tych stronach zostaną przeanalizowane liczne krawędzie tworzące Szu-Ninua, zbadane zostaną ich praktyczne i teoretyczne implikacje oraz przedstawione zostaną różne refleksje, które zachęcą do krytycznej refleksji. Z różnych dyscyplin i dziedzin wiedzy Szu-Ninua zostanie zbadany w sposób rygorystyczny i szczegółowy, w celu zapewnienia nowych perspektyw i wzbogacenia debaty na temat tego zjawiska.
Szu-Ninua[1][2] lub Kidin-Ninua[3][4] – jeden z wczesnych, słabo znanych królów Asyrii (2 połowa XVII w.. p.n.e.), syn Bazaji, następca Lullaji, ojciec Szarma-Adada II i Eriszuma III; wymieniany w Asyryjskiej liście królów, we fragmencie wersji alternatywnej tej listy (tekst KAV 14), a także w Synchronistycznej liście królów.
Zgodnie z Asyryjską listą królów Szu-Ninua, syn Bazaji, wstąpił na tron asyryjski po samozwańczym królu Lullaji, a następnie panował przez 14 lat[1][2][3]. To samo źródło podaje dalej, iż na tronie asyryjskim zasiedli następnie kolejno dwaj jego synowie: Szarma-Adad II i Eriszum III[1][2][3]. Z kolei we fragmencie wersji alternatywnej Asyryjskiej listy królów (tekst KAV 14), pomijającym władców asyryjskich od Aszur-dugula do Lullaji, Szu-Ninua przedstawiany jest jako założyciel nowej dynastii, która objąć miała władzę w Asyrii po upadku amoryckiej dynastii Szamszi-Adada I[5]. Imię Szu-Ninuy wymienia również Synchronistyczna lista królów, wedle której miał on być współczesny babilońskiemu królowi Ekurduannie z I dynastii z Kraju Nadmorskiego[6]. Jak dotychczas nie odnaleziono żadnych inskrypcji królewskich należących do Szu-Ninuy[3].