Toimi Kankaanniemi

W tym artykule zbadamy temat Toimi Kankaanniemi z różnych perspektyw i podejść. Toimi Kankaanniemi to istotny i aktualny temat, który ma wpływ na szerokie grono odbiorców. Na tych stronach przeanalizujemy różne aspekty Toimi Kankaanniemi, badając jego znaczenie, implikacje i możliwe rozwiązania. Stosując podejście multidyscyplinarne, podejdziemy do Toimi Kankaanniemi z różnych punktów widzenia, aby zaoferować wszechstronną i kompletną wizję tego tematu. Niezależnie od obszaru zainteresowań lub zawodu, jesteśmy pewni, że w poniższych wierszach znajdziesz cenne informacje i unikalne spojrzenie na Toimi Kankaanniemi. Witamy w tej podróży pełnej eksploracji i odkryć!

Toimi Kankaanniemi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1950
Tyrvää

Fińskiej Ligi Chrześcijańskiej
Okres

od 1989
do 1995

Przynależność polityczna

Fińska Liga Chrześcijańska

Poprzednik

Esko Almgren

Następca

Bjarne Kallis

Toimi Kankaanniemi (ur. 26 lutego 1950 w Tyrvää) – fiński polityk, wieloletni poseł i były minister, były przewodniczący Fińskiej Ligi Chrześcijańskiej.

Życiorys

Po egzaminie maturalnym kształcił się do 1975 na Uniwersytecie w Tampere, uzyskując dyplomy z zakresu nauk społecznych i administracji miejskiej. Do 1987 pracował w samorządzie jako sekretarz miejscowości Siikainen i Uurainen.

Od 1987 do 2011 sprawował mandat deputowanego do Eduskunty, uzyskując reelekcję w 1991, 1995, 1999, 2003 i 2007. Od 1989 do 1995 stał na czele swojego ugrupowania – Fińskiej Ligi Chrześcijańskiej. W latach 1991–1994 zajmował stanowisko ministra w ministerstwie spraw społecznych i zdrowia oraz ministerstwie spraw zagranicznych w koalicyjnym rządzie Esko Aho. W 1994 był kandydatem w wyborach prezydenckich, uzyskując 1% głosów w pierwszej turze[1].

W 2011 bez powodzenia kandydował w kolejnych wyborach parlamentarnych. W tym samym roku opuścił chadeków, przystępując później do partii Perussuomalaiset, z ramienia której w 2015 powrócił do fińskiego parlamentu. W 2019 nie uzyskał reelekcji, mandat deputowanego odzyskał jednak wkrótce po wyborach, zastępując wybranego do PE Teuva Hakkarainena[2].

Przypisy

Bibliografia