Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1888 roku

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1888 roku – dwudzieste szóste wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Benjamina Harrisona, a wiceprezydentem został Levi Morton.

Partia Demokratyczna, zebrana na konwencji w Saint Louis w dniach 5-7 czerwca 1888 już w pierwszej turze, jednogłośnie nominowała Clevelanda by ubiegał się o reelekcję^[1]. Jego współkandydatem został Allen Thurman^[1]. Partia Republikańska zebrała się w Chicago dwa tygodnie później (19-23 czerwca) i planowała wystawić kandydaturę Johna Shermana, wobec rezygnacji z ubiegania się o prezydenturę Jamesa Blaine’a^[2]. Sherman nie uzyskał wymaganej większości, a gdy nadeszła wiadomość od nieobecnego Blaine’a, by głosować na Harrisona, delegaci poparli jego kandydaturę w ósmym głosowaniu^[2]. Kandydatem na wiceprezydenta został Levi Morton^[2]. Kandydatem Partii Prohibicji został Clinton Fisk, natomiast Krajowej Partii Pracy – Alson Streeter^[3]. Głównym tematem kampanii demokratów była polityka celna^[4]. Cleveland twierdził, że dzięki nadwyżkom budżetowym można było zmniejszyć taryfy celne, co obniżyło by ceny towarów^[4]. Sam prezydent nie wziął jednak aktywnego udziału w kampanii^[4]. Harrison wygłaszał liczne przemówienia na werandzie w swoim domu, co przysporzyło mu popularności^[5]. Republikanie promowali protekcjonizm i obiecywali m.in. wysokie renty dla weteranów wojennych^[6]. Zdaniem historyków, wybory te były najbardziej skorumpowane w historii USA – oba główne obozy polityczne kupowały głosy i dopuszczały się fałszerstw^[7]. Zwycięstwo kandydata republikanów zagwarantowały głównie głosy przemysłowców, obawiających się zmian taryf celnych^[7].

• 
  Alson Streeter

• 
  Grover Cleveland
• 
  Allen Thurman

• 
  Clinton Fisk

• 
  Benjamin Harrison
• 
  Levi Morton

Głosowanie powszechne odbyło się 6 listopada 1888^[3]. Cleveland uzyskał 48,6% poparcia, wobec 47,8% dla Harrisona, 2,2% dla Clintona Fiska i 1,3% dla Alsona Streetera^[3]. Ponadto, około 8500 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów^[3]. Frekwencja wyniosła 79,3%^[8]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Harrison uzyskał 233 głosów, przy wymaganej większości 201 głosów^[9]. Na Clevelanda zagłosowało 168 elektorów^[9]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Levi Morton, uzyskując 233 głosów, wobec 168 dla Allena Thurmana^[9].

Benjamin Harrison został zaprzysiężony 4 marca 1889 roku^[2].

• Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).
• Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).
• Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).