Zagronie (Zagórz)

W tym artykule zagłębimy się w temat Zagronie (Zagórz), badając jego pochodzenie, implikacje i dzisiejsze znaczenie. Od początków aż po ewolucję na przestrzeni czasu Zagronie (Zagórz) odegrał zasadniczą rolę w różnych obszarach, znacząco wpływając na społeczeństwo, kulturę i gospodarkę. Idąc tym tropem, zanurzymy się w szczegółowej analizie Zagronie (Zagórz), odkrywając jego najważniejsze aspekty i oferując szerokie i kompletne spojrzenie na ten temat, które nie pozostawi nikogo obojętnym.

Zagronie
część miasta Zagórza
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

sanocki

Miasto

Zagórz

W granicach Zagórza

1959–1972 i od 1977

SIMC

0954018

Tablice rejestracyjne

RSA

Położenie na mapie Zagórza
Mapa konturowa Zagórza, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zagronie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Zagronie”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zagronie”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Zagronie”
Położenie na mapie gminy Zagórz
Mapa konturowa gminy Zagórz, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Zagronie”
Ziemia49°29′27″N 22°16′46″E/49,490833 22,279444
Multimedia w Wikimedia Commons

Zagronie (dosł. za groniem od groń z rumuńskiego grui – „szczyt” czyli za szczytem, za wzgórzem) – część miasta Zagórza. Zagronie to dawny przysiółek wsi Wielopole, obecnie wchodzi w skład zagórskiego osiedla Wielopole, gdzie stanowi końcowy odcinek ulicy Miodowej. Zagronie położone są na południe od Wielopola, w odległości około 1 km od zwartej zabudowy wsi; najbliższy budynek to dwór.

Według Krajowego Rejestru Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju TERYT Zagronie stanowią jedną z „integralnych części miejscowości” Zagórz[1].

Droga z Wielopola na Zagronie będące formalnie przedłużeniem ulicy Miodowej biegnie przez las gromadzki. Na wschód od Zagroni przebiega inna droga leśna łącząca się z główną drogą na Dolnym Wielopolu w okolicach leśniczówki, drugi jej koniec łączy się z drogą biegnącą od Postołowa poprzez las Garb, masyw Łysej Góry, zbocza wzgórza Oszczacz (na współczesnych mapach bezimienne wzgórze 444), na zachód od opuszczonego domu w Lesko-Gruszce, aż do asfaltowej drogi Tarnawa Górna – Lesko biegnącą przez masyw Gruszki.

Przysiółek Zagronie powstał w latach 20. XX wieku, na wielkiej śródleśnej polanie, na północnych stokach Łysej Góry w lesie Zagronie. Dwie spokrewnione ze sobą rodziny reemigrantów ze Stanów Zjednoczonych kupiły tu ziemię i wybudowały obok siebie dwa domy.

Mieszkańcom udało się przetrwać okupację niemiecką i grasujące zaraz po niej oddziały UPA. Pod koniec lat 50. XX wieku dotarła tu elektryczność.

Do 1959 przysiółek Wielopola. Jesienią 1954 Wielopole weszło w skład gromady Zagórz[2], której 31 grudnia 1959 nadano status osiedla, przez co Wielopole stało się integralną częścią Zagórza. 1 listopada 1972 osiedle Zagórz włączono do Sanoka, przez co Wielopole (z Zagroniami) stało się integralną częścią Sanoka, a za razem jego najdalej na południe wysuniętym obszarem[3]. 1 lutego 1977 Wielopole (z Zagroniami) wyłączono z Sanoka jako składową nowo utworzonego miasta Zagórz[4].

Wskutek częściowego porzucenia gospodarki rolnej na teren okolicznych pól wkracza las.

Przypisy

  1. ↑ Główny Urząd Statystyczny , stat.gov.pl (pol.).
  2. ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 41.
  3. ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 43, poz. 274.
  4. ↑ Dz.U. z 1977 r. nr 2, poz. 10.
Zagórz
Części miasta wg TERYT

Herb Zagórza