Zbigniew Rokita

Zbigniew Rokita

Zbigniew Rokita, 2018
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1989 Gliwice
Zawód, zajęcie	dziennikarz, reporter
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Multimedia w Wikimedia Commons

Zbigniew Rokita (ur. 4 kwietnia 1989 w Gliwicach) – polski pisarz, dziennikarz, reporter i dramatopisarz. Specjalizuje się w problematyce Europy Środkowej, Wschodniej oraz Górnego Śląska^[1]. Stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego”^[2]. Ponadto publikował m.in. w „Polityce”, „Miesięczniku Znak”^[3], „Dzienniku Gazecie Prawnej”. W latach 2012–2018 redaktor dwumiesięcznika „Nowa Europa Wschodnia”. Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim^[4] w Instytucie Rosji i Europy Wschodniej^[5]. Laureat VIII edycji konkursu o Stypendium im. Leopolda Ungera (2020)^[6].

W 2018 debiutował książką Królowie strzelców. Piłka w cieniu imperium. Opowiada w niej o Europie Wschodniej XX i XXI wieku przez pryzmat związków sportu (głównie piłki nożnej) z polityką. Materiały do książki zbierał m.in. w Górskim Karabachu, Abchazji, Rosji, Ukrainie, na Litwie czy Węgrzech^[7]. Książka ta została przetłumaczona na język ukraiński (tłum. Ołeksij Czupa)^[8]. Została także wystawiona w Teatrze Nowym w Zabrzu (reż. Piotr Ratajczak, scen. Piotr Rowicki)^[9].

W 2020 ukazała się jego książka Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku^[10], za którą w 2021 otrzymał Nagrodę Literacką Nike.^[11]. Autor otrzymał nagrodę podwójnie – decyzją jury oraz czytelników. W laudacji autorstwa Tadeusza Nyczka, członka kapituły Nagrody Literackiej Nike, wybór reportażu Rokity uzasadniono: „Kajś dotyczy sprawy zupełnie fundamentalnej dla naszej historii, o której świadomość powinna być powszechna, odkrywa zatopioną Atlantydę, zatopioną pośrodku Europy”^[12]. Kajś była również nominowana m.in. do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus^[10].

W 2023 ukazała się jego książka Odrzania. Podróż po ziemiach odzyskanych. Określana jako włóczęgowski poemat reporterski o ziemiach przyłączonych do Polski po 1945 roku. Autor przemierza Ziemie Odzyskane opowiadając ich powojenne dzieje oraz przedstawiając współczesne dylematy tożsamościowe mieszkańców^[13].

W 2021 roku zadebiutował także jako twórca teatralny – w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu odbyła się prapremiera jego sztuki Nikaj w reżyserii Roberta Talarczyka^[14]. W 2023 roku w Teatrze Korez premierę miał jego spektakl Weltmajstry^[15]. W 2024 roku w Teatrze Korez odbyła się premiera monodramu, który napisał dla Barbary Lubos, Kocham Cię proszę pana^[16]. W 2025 roku współpracował dramaturgicznie przy spektaklu Tkocze w Teatrze Śląskim w reżyserii Mai Kleczewskiej^[17].

Pisał korespondencje do polskiej prasy, m.in. z Sudanu Południowego^[18], Namibii^[19], Kazachstanu^[20], Kosowa^[21], Ukrainy, Białorusi^[22] czy Rosji.

Jest kibicem Piasta Gliwice^[23] i Szombierek Bytom^[24]. Mieszka w Katowicach^[25]. Jego partnerką jest Barbara Lubos^[26].

• Rzeczpospolita atlantycka. Jan Nowak-Jeziorański (red.), Kolegium Europy Wschodniej, Wrocław 2014.
• Na końcu języka, Fundacja Sąsiedzi, Białystok 2015, ISBN 978-83-64505-12-6.
• Królowie strzelców. Piłka w cieniu imperium, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2018, ISBN 978-83-8049-644-6.
• Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2020, ISBN 978-83-8191-077-4.
• Odrzania. Podróż po ziemiach odzyskanych, Wydawnictwo Znak Litera Nova, Kraków 2023, ISBN 978-83-240-9647-3.

• „Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku” na stronie Wydawnictwa Czarne.
• „Królowie strzelców. Piłka w cieniu imperium” na stronie Wydawnictwa Czarne.