Joanna Ostrowska

Dziś Joanna Ostrowska jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Joanna Ostrowska staje się coraz bardziej obecnym tematem w naszym życiu, czy to na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym. Opinie na temat Joanna Ostrowska są zróżnicowane i dyskutowane, co sprawia, że ​​jego badanie i zrozumienie są niezbędne do zrozumienia świata, w którym żyjemy. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Joanna Ostrowska, analizując jego wpływ, ewolucję i znaczenie w różnych kontekstach.

Zobacz też: Joanna Ostrowska (kulturoznawca).
Joanna Ostrowska
Ilustracja
Joanna Ostrowska (2023)
Imię i nazwisko

Joanna Zofia Ostrowska

Data urodzenia

1983

Zawód, zajęcie

historyczka, krytyczka filmowa

Tytuł naukowy

doktor nauk humanistycznych

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Joanna Ostrowska i Małgorzata Kolankowska, Festiwal Reportażu, 2023

Joanna Zofia Ostrowska (ur. 1983[1]) – polska historyczka, krytyczka filmowa, dramaturżka teatralna[1].

Życiorys

Jest absolwentką Instytutu Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego, Katedry Judaistyki UJ i Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. Studiowała również produkcję filmową i telewizyjną na PWSFTviT w Łodzi[1]. W 2015 doktoryzowała się z nauk humanistycznych w zakresie historii, specjalność judaistyka, na Wydziale Historycznym UJ na podstawie pracy Seksualność w warunkach opresji i poetyka jej reprezentacji, której promotorką była Małgorzata Radkiewicz[2].

Jest członkinią „Krytyki Politycznej” i Restartu. Publikowała m.in. w czasopismach: „Krytyka Polityczna”, „Ha!art”, „Polityka”, „Film”, „Kino”, „Res Publica Nowa”, „Teksty Drugie”, „Czas Kultury”, „Dwutygodnik”, „Midrasz”. Wykładała w Katedrze Judaistyki UJ, na Gender Studies UJ, UW i IBL PAN, na Żydowskim Uniwersytecie Otwartym i Studiach polsko-żydowskich PAN. Zajmuje się m.in. tematyką związaną ze zjawiskiem przemocy seksualnej (II wojna światowa) i zapomnianymi ofiarami nazizmu[1]. Pracowała również jako dramaturżka teatralna przy przedstawieniach reżyserowanych przez Małgorzatę Wdowik[1][3], Martę Ziółek, Wojciecha Grudzińskiego i Hanę Umedę[1]

Jej książka Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej była nominowana[4] w konkursie o Nagrodę im. Teresy Torańskiej i została wybrana Genderową Książką Roku 2018[5]. W 2020 roku Przemilczane uhonorowano Mauthausen-Memorial-Forschungspreis[6] razem z pracami autorstwa Josefa Villi i Danieli Henke.

W 2021 roku Joanna Ostrowska została uhonorowana nagrodą Orfeo Iris 2021 ILGCN (International Rainbow Culture Network) za badania i publikacje dotyczące historii osób nieheteronormatywnych w czasie II wojny światowej[7].

W 2022 nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” za reportaż historyczny Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej[8] (znalazła się w finale Nagrody[9]), do Nagrody im. Prof. Tomasza Strzembosza[10], do Nagrody im. Jerzego Giedroycia[11] oraz do Genderowej Książki Roku 2021[12]. Laureatka Nagrody Nike Czytelników 2022[13].

Publikacje

Autorka

  • 2018: Przemilczane. Seksualna praca przymusowa w czasie II wojny światowej – książka poświęcona seksualnej przemocy i seksualnej pracy przymusowej w trakcie II wojny światowej[14]. Autorka, bazując na materiałach archiwalnych, ukazała mechanizmy tworzenia i funkcjonowania domów publicznych dla żołnierzy Wehrmachtu, pracowników przymusowych oraz więźniów obozów koncentracyjnych[15].
  • 2019: „Mój Führerze!” Ofiary przymusowej sterylizacji na Dolnym Śląsku w latach 1934–44 (współautorka: Kamila Uzarczyk), Wydawnictwo Ośrodek Karta, wersja polska, angielska, niemiecka dostępna on-line.
  • 2021: Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2021[16].
  • 2023: Jene. Homosexuelle während des Zweiten Weltkriegs, Metropol Verlag, Berlin 2023[17].

Współautorka

  • 2008: Auschwitz i Holocaust. Dylematy i wyzwania polskiej edukacji
  • 2010: Kino Polskie 1989-2009. Historia krytyczna
  • 2011: Frauen gegen Holokaust. Die Geschichte viel später erzählt (Kobiety wobec Holocaustu. Historia znacznie później opowiedziana)
  • 2013: Holland. Przewodnik Krytyki Politycznej
  • 2013: Wajda. Przewodnik Krytyki Politycznej
  • 2014: Zanussi. Przewodnik Krytyki Politycznej
  • 2016: Mężczyźni z różowym trójkątem, Heinz Heger (autorka posłowia i redaktorka merytoryczna)
  • 2017: Cholernie mocna miłość. Prawdziwa historia Stefena K. i Williego G., Lutz van Dijk(inne języki) (autorka posłowia i redaktorka merytoryczna) - historia Stefana Kosińskiego.
  • 2020: Erinnern in Auschwitz: Auch an sexuelle Minderheiten (redakcja tomu zbiorowego: Lutz van Dijk(inne języki), Joanna Ostrowska, Joanna Talewicz-Kwiatkowska), Querverlag Berlin
  • 2021: Auschwitz: Pamięć o nieheteronormatywnych ofiarach obozu (redakcja tomu zbiorowego: Lutz van Dijk, Joanna Ostrowska, Joanna Talewicz-Kwiatkowska), Neriton Warszawa
  • 2023: Paweł Soszyński, Teo. Dramaty, red. W. Mrozek, J. Ostrowska, Wyd. Krytyki Politycznej Warszawa[18].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Joanna Ostrowska – marginesy.com.pl , marginesy.com.pl (pol.).
  2. ↑ Dr Joanna Zofia Ostrowska, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
  3. ↑ Joanna Ostrowska, Encyklopedia teatru polskiego (osoby) .
  4. ↑ Wyborcza.pl , warszawa.wyborcza.pl .
  5. ↑ Genderowa Książka Roku 2018 | Polskie Towarzystwo Genderowe (pol.).
  6. ↑ Mauthausen Memorial vergibt Forschungspreis , www.mauthausen-memorial.org, 26 stycznia 2021 .
  7. ↑ ILGCN , www.ilgcn.tupilak.org (ang.).
  8. ↑ Nagroda Literacka Nike 2022. Oto lista nominowanych , Onet Kultura, 15 czerwca 2022 (pol.).
  9. ↑ NoMonday, Siódemka finalistów Nagrody Literackiej Nike 2022 , www.agora.pl (pol.).
  10. ↑ Fundacja im. Tomasza Strzembosza , www.fundacjastrzembosza.pl .
  11. ↑ Wyborcza.pl , lublin.wyborcza.pl .
  12. ↑ Trzy nominacje książek KP do Genderowej Książki Roku! - , Wydawnictwo Krytyki Politycznej (pol.).
  13. ↑ Wyborcza.pl , wyborcza.pl .
  14. ↑ Olga Wróbel, Ostrowska: Upominam się o zapomniane ofiary nazizmu , KrytykaPolityczna.pl, 9 grudnia 2018 (pol.).
  15. ↑ Dominika Buczak, Tabu II wojny światowej. „Tam, gdzie pojawiali się żołnierze niemieccy, pojawiały się też domy publiczne” , gazetapl (pol.).
  16. ↑ Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej | Wydawnictwo KP , Wydawnictwo Krytyki Politycznej (pol.).
  17. ↑ Jene. Homosexuelle während des Zweiten Weltkriegs – Metropol Verlag (niem.).
  18. ↑ Teo. Dramaty | Paweł Soszyński , Wydawnictwo Krytyki Politycznej (pol.).

Bibliografia

Laureaci Nagrody Literackiej „Nike”
Nagroda
główna
Wybór
czytelników
Nagroda
25-lecia