W dzisiejszym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Żugierowszczyzna, temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Od swojego powstania po wpływ na współczesne społeczeństwo, Żugierowszczyzna odegrał fundamentalną rolę w różnych aspektach życia codziennego. Poprzez szczegółową i wnikliwą analizę będziemy starali się rozwikłać jego wiele aspektów i zrozumieć znaczenie Żugierowszczyzna w dzisiejszym świecie. Przygotuj się na odkrywczą podróż, podczas której będziemy zagłębiać się w tajemnice i cuda, jakie ma do zaoferowania Żugierowszczyzna.
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. ![]() | |
![]() |
Żugierowszczyzna (biał. Жугераўшчына; ros. Жугеровщина) – chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Miory.
W czasach zaborów w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim (od 1926 w powiecie brasławskim)[2] w gminie Miory.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 27 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 6 domach zamieszkiwało 19 osób[4].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Miorach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Drui i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Miorach[5].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[6][7]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[8].
Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.