W tym artykule temat 203 mm haubica wz. 1931 (B-4) zostanie omówiony z szerokiej i szczegółowej perspektywy, w celu zaoferowania czytelnikowi pełnej i aktualnej wizji tego interesującego tematu. Przeanalizowane zostaną różne aspekty związane ze 203 mm haubica wz. 1931 (B-4), w tym jego pochodzenie, ewolucja, obecny wpływ i możliwe perspektywy na przyszłość. Podobnie zostaną zaprezentowane różne punkty widzenia i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję 203 mm haubica wz. 1931 (B-4). Ponadto zaprezentowane zostaną studia przypadków i konkretne przykłady ilustrujące trafność i znaczenie 203 mm haubica wz. 1931 (B-4) w różnych kontekstach. Poprzez ten artykuł chcemy zapewnić czytelnikowi pełne zrozumienie 203 mm haubica wz. 1931 (B-4), aby mógł pogłębić swoją wiedzę i uzyskać szeroką i szczegółową wizję tego interesującego tematu.
![]() Haubica B-4 w Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w Mińsku | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber |
203 mm |
Długość lufy |
4 894 mm |
Donośność |
18 025 m |
Masa |
17 700 kg |
Kąt ostrzału |
0º do +60º |
Szybkostrzelność |
maksymalna 1 strzał na minutę, zazwyczaj 1 strzał na 4 minuty |
Prędkość marszowa |
15 km/h |
Haubica 203 mm wz. 1931 (B-4) (ros. 203-мм гаубица образца 1931 года, Б-4) – ciężka haubica produkcji radzieckiej używana w okresie II wojny światowej.
Było to jedno z bardzo niewielu dział z tego okresu umieszczonych na łożu z podwoziem gąsienicowym. Pozwalało ono na poruszanie się po terenie, który byłby niedostępny dla dział wyposażonych w koła. Znacznie jednak ograniczało to szybkość poruszania się. Maksymalna prędkość holowania wynosiła tylko około 15 km/h. Haubica ta pozostała na wyposażeniu Armii Radzieckiej aż do początku lat 80. XX wieku, kiedy została zastąpiona samobieżną haubicą 2S7 Pion kalibru 203 mm.
W czasie wojny używana była zazwyczaj do niszczenia pojedynczych silnie umocnionych punktów oporu wroga, na przykład podczas wojny zimowej czy walk o Poznań[1]. Strzelało się z niej pociskami o masie 102,75 kg. Wykorzystywano ją także jako uzbrojenie samobieżnych dział polowych SU-14 i S-51.
W początkowej fazie operacji „Barbarossa” znaczna liczba tych haubic została zdobyta przez wojska niemieckie, które włączyły je do swojego arsenału jako 20,3 cm H 503(r). Wehrmacht używał tej broni na wszystkich frontach europejskich.
Analogiczna haubica na kołach ma oznaczenie 203 mm haubica wz. 1931 (B-4M).