Obecnie Albatros B.III stał się tematem o dużym znaczeniu w społeczeństwie. Z biegiem czasu przyciąga coraz większą uwagę ekspertów i opinii publicznej. Zjawisko to wywołało szeroką debatę w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Albatros B.III udowodnił, że ma znaczący wpływ na życie ludzi, a jego wpływ stale rośnie. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Albatros B.III i omówimy jego implikacje w różnych kontekstach.
![]() Albatros B.III nr B.1167/15 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
1915 |
Lata produkcji |
1915–1916 |
Liczba egz. |
164 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11 m |
Długość |
7,8 m |
Wysokość |
3,15 m |
Masa | |
Własna |
723 kg |
Startowa |
1071 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
105 km/h |
Pułap |
3000 m |
Długotrwałość lotu |
4 h |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Cesarstwo Niemieckie |
Albatros B.III – niemiecki dwupłatowy samolot rozpoznawczy, a następnie szkolny z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Albatros-Werke GmbH. Zbudowana w liczbie 164 egzemplarzy maszyna używana była w jednostkach bojowych Luftstreitkräfte i Kaiserliche Marine, a następnie została wycofana do szkół lotniczych.
W 1915 roku w zakładach Albatros-Werke GmbH powstał projekt samolotu rozpoznawczego w układzie dwupłatu Albatros B.III, będący rozwinięciem poprzedniej konstrukcji tej wytwórni – Albatrosa B.II[1][2][a]. B.III różnił się od poprzednika kadłubem o bardziej opływowym kształcie, kształtem i rozmiarami usterzenia oraz skrzydłami o mniejszej rozpiętości, a jego napęd stanowił silnik rzędowy Mercedes D.II o mocy 88 kW (120 KM)[1][4]. Nowa konstrukcja nie miała wyraźnej przewagi w osiągach nad B.II, w związku z tym została wyprodukowana w znacznie mniejszej liczbie niż poprzednik[1]. Znane są następujące numery seryjne Albatrosów B.III (lista może być niekompletna i nie w pełni poprawna): B.893/15 – B.947/15; B.1138/15 – B.1192/15; B.1516/15 – B.1559/15 i B.200/16 — B.209/16, co razem daje 164 egzemplarze[1].
Konstrukcja kadłuba i ogona B.III została w późniejszym czasie zaadaptowana w uzbrojonym samolocie rozpoznawczym Albatros C.III, który był produkowany w dużych ilościach przez Albatrosa i innych producentów na licencji[1][5].
Gdy w 1915 roku maszyny Albatros B.III dotarły na front zachodni okazało się, że bardziej potrzebne są tam uzbrojone samoloty klasy C[1]. W rezultacie w inwentarzu bojowym Luftstreitkräfte nie uwzględniono w żadnym momencie ani jednego egzemplarza B.III, a samoloty używane były do szkolenia[1]. Albatrosy B.III służyły m.in. w Fliegerersatz Abteilung Nr. 1 i Feldflieger-Abteilung 14[6][7]. Samoloty trafiły również do lotnictwa morskiego Kaiserliche Marine, gdzie używane były do zadań rozpoznawczych[4].
Albatros B.III był jednosilnikowym, dwumiejscowym dwupłatem rozpoznawczym[6]. Długość samolotu wynosiła 7,8 metra, zaś jego wysokość 3,15 metra[6][8]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 11 metrów[8][9]. Masa własna wynosiła 723 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1071 kg[6][8].
Napęd stanowił najczęściej chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Mercedes D.II o mocy 88 kW (120 KM), choć znane są przypadki użycia starszego silnika Mercedes D.I o mocy 74 kW (100 KM)[2][10]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 105 km/h[8][b]. Samolot osiągał pułap 3000 metrów, a długotrwałość lotu wynosiła 4 godziny[6][8].