Albatros C.V

W dzisiejszym świecie znaczenie Albatros C.V jest widoczne we wszystkich dziedzinach życia. Niezależnie od tego, czy jest to świat biznesu, polityki, nauki czy kultury, Albatros C.V odgrywa kluczową rolę w sposobie, w jaki ludzie wchodzą w interakcje, informują się nawzajem i podejmują decyzje. Dlatego ważne jest, aby w pełni zrozumieć wpływ, jaki Albatros C.V ma na nasze społeczeństwo, a także możliwe konsekwencje, jakie jego wpływ może mieć w przyszłości. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Albatros C.V, w celu przedstawienia przeglądu i wglądu w jego znaczenie w dzisiejszym świecie.

Albatros C.V
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Albatros

Konstruktor

Robert Thelen,
R. Schubert

Typ

samolot rozpoznawczy, bombowy

Konstrukcja

dwupłat, konstrukcja mieszana, przeważnie drewniana, podwozie stałe

Załoga

2 osoby

Historia
Data oblotu

1916

Lata produkcji

1916–1917

Liczba egz.

424

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy Mercedes D.IV

Moc

166 kW (220 KM)

Wymiary
Rozpiętość

12,6 m

Długość

8,9 m

Wysokość

3,45 m

Powierzchnia nośna

43,4 m²

Masa
Własna

1069 kg

Startowa

1585 kg

Osiągi
Prędkość maks.

170 km/h

Prędkość przelotowa

136 km/h

Prędkość wznoszenia

125 m/min

Pułap

5180 m

Pułap praktyczny

4800 m

Zasięg

400 km

Długotrwałość lotu

3,5 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 stały zsynchronizowany karabin maszynowy Spandau wz. 08/15 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy Parabellum wz. 14 kal. 7,92 mm obserwatora, 180 kg bomb[1]
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Polska

Albatros C.Vniemiecki dwupłatowy samolot rozpoznawczy i bombowy z okresu I wojny światowej zbudowany w wytwórni Albatros-Werke GmbH w Berlinie.

Historia

Zakłady Mercedes pod koniec 1915 roku opracowały nowy silnik D IV o mocy 220 KM (166 kW). Wzbudził on zainteresowanie w niemieckiej wytwórni Albatros-Werke GmbH, która postanowiła zastosować go w samolocie będącym następcą udanego samolotu Albatros C.III[2].

Silnik Mercedes D.IV stosowany w samolocie Albatros C.V

W 1916 roku inżynierowie Robert Thelen i R. Schubert przystąpili do prac nad nowym projektem oznaczonym jako Albatros L.14. Samolot opracowano z maksymalnym wykorzystaniem elementów konstrukcji poprzednika. Wykorzystano kadłub, podwozie oraz część ogonową. Przeprojektowaniu uległy skrzydła, w których ujednolicono cięciwę, oraz kabina załogi. Opracowany prototyp, noszący firmowe oznaczenie C.V/16, stał się pierwowzorem egzemplarzy seryjnych. Charakterystyczne dla tej konstrukcji było zastosowanie wysokiego podwozia oraz stateczników o owalnym obrysie. Konstruktorom udało się dopracować aerodynamicznie kształt kadłuba poprzez zastosowanie reduktora śmigła i zabudowę silnika całkowicie w kadłubie oraz zastosowanie dopasowanego kołpaka kryjącego piastę śmigła[3]. Przód kadłuba zaprojektowano tak aby umożliwić łatwy dostęp do silnika w cel wykonania napraw lub jego wymiany[4]. Samolot został przedstawiony wojskowej komisji technicznej, która zatwierdziła go do użytku w jednostkach Luftstreitkräfte[1].

Nowy samolot zaczęto wprowadzać do jednostek wojskowych w drugiej połowie 1916 roku. Szybko okazało się, że nie spełnił pokładanych w nim nadziei. Był konstrukcją o niskiej manewrowości i stateczności, miał dużą prędkość przeciągnięcia i skłonność do wpadania w korkociąg. Ponadto samolot miał problemy z silnikiem, w którym zawodziło chłodzenie[1].

Konstruktorzy przystąpili do prac nad nową wersją samolotu, oznaczoną wstępnie jako C.V/17. Przekonstruowano dolny płat oraz lotki i przeniesiono chłodnicę silnika na górną powierzchnię centropłata, co znacznie zmniejszyło opór aerodynamiczny[5]. Ster kierunku otrzymał rogowe wyważenie[2]. Zmiany poprawiły właściwości lotne, ale nie zmieniony silnik nadal zawodził, dochodziło do uszkodzeń wału korbowego[6]. Spowodowało to szybkie zaprzestanie produkcji i wycofywanie samolotu z eksploatacji pod koniec 1917 roku[1].

Użycie w lotnictwie polskim

Samolot Albatros C.V w wersji sanitarnej

Do polskich jednostek trafiły co najmniej trzy egzemplarze tego samolotu. Były użytkowane w 1. i 2. eskadrze wywiadowczej podczas działań bojowych w wojnie polsko bolszewickiej[3]. Po zakończeniu działań wojennych, na wniosek Komitetu Propagandy Medycyny Lotniczej, trzy egzemplarze samolotu Albatros C.V zostały przebudowane na samoloty sanitarne. Weszły w skład jednostki sanitarnej stworzonej w strukturze 3. pułku lotniczego w Poznaniu. Wycofano je z użycia po wprowadzeniu nowocześniejszych konstrukcji, takich jak Hanriot H.28S[7].

Konstrukcja

Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej.

Kadłub o przekroju owalnym, konstrukcji podłużnicowej z odkrytą kabiną załogi. Kabina pilota wyposażona w wolant i pedały, miejsce strzelca (oddzielone od pilota) wyposażone w obrotnicę karabinu maszynowego. Kryty w przedniej części blachą, dalej sklejką. Statecznik pionowy stanowił integralną część kadłuba. Statecznik poziomy wolnonośny, dwudzielny.

Płat dolny, o obrysie prostokątnym zaokrąglonym na końcu, zamocowany do kadłuba. Płat górny o obrysie prostokątnym, połączony z kadłubem piramidką. Komora płatów usztywniona słupkami i naciągami krzyżowymi z drutu. Lotki o napędzie linkowym, umieszczone wyłącznie na górnym płacie.

Podwozie klasyczne, trójpunktowe z płozą ogonową.

Napęd - silnik rzędowy Mercedes D IV o mocy 220 KM (166 kW), chłodzony wodą. Napędzał stałe, drewniane dwułopatowe śmigło ciągnące.

Przypisy

Bibliografia