W dzisiejszym świecie Augustyn Karol Lipiński to temat, który przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu osób. Z biegiem czasu temat ten nabrał istotnego znaczenia w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Znaczenie Augustyn Karol Lipiński staje się coraz bardziej oczywiste w miarę zagłębiania się w jego znaczenie i zakres. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Augustyn Karol Lipiński, analizując jej wpływ, implikacje i ewolucję w czasie. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Augustyn Karol Lipiński, aby zaoferować globalną i szczegółową wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data śmierci | ||
Biskup pomocniczy krakowski | ||
Okres sprawowania |
1811–1814 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia |
12 czerwca 1811 | |
Sakra biskupia |
data nieznana | |
Odznaczenia | ||
![]() |
Augustyn Karol Lipiński herbu Brodzic[1] (ur. przed 1760, zm. 2 kwietnia 1814) – kanonik płocki, kanonik krakowski, biskup pomocniczy krakowski, kawaler Orderu św. Stanisława.
Data i miejsce urodzenia Augustyna Karola Lipskiego nie są znane. Pochodził z rodziny szlacheckiej h. Brodzic z Lipin. Ukończył studia uzyskując tytuł doktora obojga praw. Od 1772 był kanonikiem katedralnym płockim, a od 1788 kanonikiem krakowskim. W 1790 Kapituła katedralna krakowska wybrała go deputatem do Trybunału Koronnego. W następnym roku został mianowany przez bpa Feliksa Turskiego audytorem i sędzią generalnym diecezji. W 1792 w okresie Sejmu Czteroletniego został kawalerem orderu św. Stanisława. W 1802 otrzymał kustodię katedralną. Był też komisarzem biskupim klasztoru św. Andrzeja sióstr klarysek w Krakowie.
12 czerwca 1811 bp Andrzej Gawroński mianował go pro iure episcopali sufraganem krakowskim oraz przedstawił królowi Saksonii i księciu warszawskiemu Fryderykowi Augustowi w celu przyznania mu uposażenia. Nie jest znana data sakry biskupiej[2]
Przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku[3].
W 1814 w imieniu kapituły, jako archidiakon krakowski przekazał administrację diecezją krakowską biskupowi kieleckiemu Wojciechowi Janowi Górskiemu. Zmarł 2 kwietnia 1814.