Batalion ON „Zakopane”
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Batalion ON „Zakopane”, analizując jego wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Batalion ON „Zakopane” od lat jest przedmiotem debaty i dyskusji, a jego wpływ obejmuje różne obszary, od kultury po politykę, poprzez technologię i naukę. W trakcie tej analizy zbadamy różne aspekty otaczające Batalion ON „Zakopane”, od jego historycznego pochodzenia po jego implikacje we współczesnym świecie. Podobnie zbadamy różne perspektywy i opinie na temat Batalion ON „Zakopane”, aby zaoferować panoramiczną i kompletną wizję jego znaczenia w bieżącym kontekście. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Batalion ON „Zakopane”!
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład | |
Zakopiański Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Zakopane”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia batalionu
Batalion został sformowany w maju 1939 w Zakopanem, Czarnym Dunajcu i Jabłonce, w składzie Podhalańskiej Brygady ON, według etatu batalionu ON typ IV. Pododdział był formowany na bazie 191 Obwodu Przysposobienia Wojskowego.
W kampanii wrześniowej 1939 batalion walczył w składzie 1 Brygady Górskiej Strzelców płk. dypl. Janusza Gaładyka.
Obsada personalna
- dowódca batalionu – mjr piech. Edward Józef Roth[a]
- adiutant batalionu – ppor. rez. inż. Adam Marian Drozdowski
- dowódca plutonu przeciwpancernego – st. sierż. Władysław Zabdyr
- dowódca 1 kompanii ON „Zakopane” – kpt. rez. Edmund Tomasz Kozłowski
- dowódca 2 kompanii ON „Czarny Dunajec” – kpt. w st. sp. Czesław Franciszek Małecki
- dowódca 3 kompanii ON „Jabłonka” – ppor. rez. Mieczysław Stanisław Przetak
Uwagi
- ↑ Edward Józef Roth ur. 6 marca 1898 w Brodach, w rodzinie Augusta i matki z domu Lang[1]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 22. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym samym miesiącu pełnił służbę w 41 pp w Suwałkach na stanowisku dowódcy 1. kompanii strzeleckiej. Był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[2]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał kolejno w Oflagu IV C Colditz, Oflagu II A Prenzlau i Oflagu II E Neubrandenburg[1].
Przypisy
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 32.
Bibliografia
- Kazimierz Pindel, Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Władysław Steblik, Armia „Kraków” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ISBN 83-11-07434-8
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. .