Claudia Goldin

W dzisiejszym świecie Claudia Goldin to temat, który generuje duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Od lat Claudia Goldin jest źródłem fascynacji i badań. Obecnie znaczenie Claudia Goldin nabrało nowej roli ze względu na ostatnie postępy i odkrycia w tej dziedzinie. Niezależnie od tego, czy z perspektywy naukowej, społecznej, technologicznej czy kulturowej, Claudia Goldin to temat, który wciąż budzi ciekawość i generuje wiele pytań. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i aspekty związane z Claudia Goldin, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.

Claudia Goldin
Ilustracja
Claudia Goldin (2019)
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1946
Nowy Jork

profesor
Specjalność: ekonomia
Alma Mater

Uniwersytet Cornella,
University of Chicago

Uczelnia

Uniwersytet Harvarda

Nagrody

Nagroda Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii
Carolyn Shaw Bell Award,
R.R. Hawkins Award,
Richard A. Lester Award,
IZA Prize in Labor Economics

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Claudia Goldin (ur. 14 maja 1946) – amerykańska ekonomistka, profesor ekonomii Uniwersytetu Harvarda, dyrektorka jednego z programów badawczych NBER, i przewodnicząca Amerykańskiego Towarzystwa Ekonomicznego w kadencji 2013–14. Laureatka Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii za 2023 rok. Jest specjalistką historii gospodarczej Stanów Zjednoczonych, oraz wiodącą badaczką empirycznej mikroekonomii dyskryminacji, różnic preferencji i nierówności ekonomicznych związanych z płcią[1][2].

Życiorys

Wczesne życie i wykształcenie

Urodziła się w Nowym Jorku w 1946 r., w rodzinie żydowskiej i dorastała na Bronxie. Jak relacjonuje, odkąd pamięta chciała zostać naukowczynią. Studiowała ekonomię na Uniwersytecie Cornella (M.A. cum laude, 1968) i University of Chicago (Ph.D., 1972). Szczególny wpływ wywarła na nią nauka i współpraca z Garym Beckerem[1][2][3].

Praca i dalsze życie

Pracowała na Uniwersytecie Wisconsin, Uniwersytecie Princeton, Uniwersytecie Pensylwanii. Od 1990 należy do kadry Uniwersytetu Harvarda. Jest wizytującą pracowniczką naukową Brookings Institution, i Fellow Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk[1][2].

Jedna z jej szerzej znanych publikacji dotyczących nierówności płacowych kobiet i mężczyzn, Orchestrating Impartiality, analizowała wieloletnie dane z rekrutacji do orkiestr muzycznych w Stanach Zjednoczonych metodą różnicy w różnicach. Pozwoliła na oszacowanie, że przejście na system przesłuchań za maskującą płeć kandydatów kurtyną przyczyniło się do dużego wzrostu zatrudnienia kobiet w orkiestrach[4][5]. W 2023 roku otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii[6].

Jej partnerem w życiu prywatnym jest inny ekonomista Harvardu i częsty współautor Lawrence Katz[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c Janet Zollinger Giele, Leslie Foster Stebbins, Women and Equality in the Workplace: A Reference Handbook, ABC-CLIO, 2003, 179 i następne, ISBN 978-1-57607-937-9 (ang.).
  2. ↑ a b c Douglas Clement, Interview with Claudia Goldin, „The Region”, Federal Reserve Bank of Minneapolis, 1 września 2004 .
  3. ↑ Sophie M. Alexander, Goldin Demystifies Gender Economics , The Harvard Crimson, 26 kwietnia 2007 (ang.).
  4. ↑ Claudia Goldin, Cecilia Rouse, Orchestrating Impartiality: The Effect of 'Blind' Auditions on Female Musicians, „American Economic Review”, 90 (4), 2000 .
  5. ↑ Claire Cain Miller, Is Blind Hiring the Best Hiring?, „The New York Times”, 25 lutego 2016, ISSN 0362-4331 (ang.).
  6. ↑ Nagroda Nobla z ekonomii przyznana. Kto jest laureatem? , PAP .
  7. ↑ Michael Jonas, Learning curve , CommonWealth Magazine, 3 listopada 2011 (ang.).
Laureaci Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii
XX wiek
XXI wiek

Nobel