Formuła 1 Sezon 1982

Sezon 1982 Mistrzostw Świata Formuły 1

Inauguracja	23 stycznia
Zakończenie	25 września
Liczba wyścigów	16
Mistrzowie
Kierowcy	Keke Rosberg
Konstruktorzy	Ferrari
Poprzedni sezon Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 1982 Formuły 1 – 33. sezon o Mistrzostwo Świata Formuły 1. Rozpoczął się 23 stycznia 1982 na torze Kyalami w Midrand w Południowej Afryce, a zakończył się 25 września 1982 na torze Caesars Palace w Las Vegas w Stanach Zjednoczonych.

Mistrzem świata kierowców został po raz pierwszy (i jedyny) Keke Rosberg z zespołu Williams, natomiast mistrzem świata wśród konstruktorów został po raz siódmy zespół Ferrari.

Zespół	Konstruktor	Pojazd	Silnik	Opony	Nr	Kierowca	Rundy
Motor Racing Developments	Brabham-BMW	BT50	BMW 1.5 R4T	G	1	Nelson Piquet	1, 5–16
					2	Riccardo Patrese	1, 5, 9–16
	Brabham-Ford	BT49C BT49D	Ford Cosworth DFV 3.0 V8		1	Nelson Piquet	2–3
					2	Riccardo Patrese	2–3, 6–8
Team Tyrrell	Tyrrell-Ford	011	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G	3	Michele Alboreto	1–16
					4	Slim Borgudd	1–3
						Brian Henton	4–16
TAG Williams Team	Williams-Ford	FW07C FW07D FW08	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G	5	Carlos Reutemann	1–2
						Mario Andretti	3
						Derek Daly	5–16
					6	Keke Rosberg	1–3, 5–16
Marlboro McLaren International	McLaren-Ford	MP4/1B	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	M	7	John Watson	1–3, 5–16
					8	Niki Lauda	1–3, 5–16
Team ATS	ATS-Ford	D5	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	A M	9	Manfred Winkelhock	1–16
					10	Eliseo Salazar	1–16
Team Lotus	Lotus-Ford	87B 91	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G	11	Elio de Angelis	1–3, 5–16
					12	Nigel Mansell	1–3, 5–8, 10, 12–16
						Roberto Moreno	9
						Geoff Lees	11
Ensign Racing	Ensign-Ford	N180B N181	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	A M	14	Roberto Guerrero	1–3, 5–16
Equipe Renault Elf	Renault	RE30B	Renault-Gordini EF1 1.5 V6T	M	15	Alain Prost	1–16
					16	René Arnoux	1–16
Rothmans March Grand Prix Team LBT Team March	March-Ford	821	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	P A	17	Jochen Mass	1–3, 5–11
						Rupert Keegan	12–16
					18	Raúl Boesel	1–3, 5–16
					19	Emilio de Villota	5–9
Fittipaldi Automotive	Fittipaldi-Ford	F8D F9	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	P	20	Chico Serra	1–3, 5–16
Marlboro Team Alfa Romeo	Alfa Romeo	179D 182 182B	Alfa Romeo 1260 3.0 V12 Alfa Romeo 890T 1.5 V8T	M	22	Andrea de Cesaris	1–16
					23	Bruno Giacomelli	1–16
Equipe Talbot Gitanes	Ligier-Matra	JS17B JS19	Matra MS81 3.0 V12	M	25	Eddie Cheever	1–3, 5–16
					26	Jacques Laffite	1–3, 5–16
Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari	126C2	Ferrari 021 1.5 V6T	G	27	Gilles Villeneuve	1–5
						Patrick Tambay	9–16
					28	Didier Pironi	1–12
						Mario Andretti	15–16
Arrows Racing Team	Arrows-Ford	A4 A5	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	G	29	Brian Henton	1–3
						Marc Surer	5–16
					30	Mauro Baldi	1–3, 5–16
Osella Squadra Corse	Osella-Ford	FA1C FA1D	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	M	31	Jean-Pierre Jarier	1–16
					32	Riccardo Paletti	1–8
Theodore Racing Team	Theodore-Ford	TY01 TY02	Ford Cosworth DFV 3.0 V8	A G	33	Derek Daly	1–3
						Jan Lammers	5–7, 9–11
						Geoff Lees	8
						Tommy Byrne	12–16
Candy Toleman Motorsport Toleman Group Motorsport	Toleman-Hart	TG181B TG181C TG183	Hart 415T 1.5 R4T	P	35	Derek Warwick	1–6, 9–16
					36	Teo Fabi	1–6, 9–16
Zespół	Konstruktor	Pojazd	Silnik	Opony	Nr	Kierowca	Rundy

• Brabham: Ford → BMW

• Héctor Rebaque przeniósł się do serii CART. Jego miejsce w zespole Brabham zajął Riccardo Patrese.
• Po sezonie 1981, kierowcy Williamsa, Alan Jones i Carlos Reutemann ogłosili, że kończą starty w Formule 1. Miejsce Jonesa zajął dotychczasowy kierowca Fittipaldi, Keke Rosberg. Reutemann zaś zmienił zdanie i powrócił do brytyjskiej stajni.
• Po trzech latach, Niki Lauda powrócił do Formuły 1, zastępując Andreę de Cesarisa w ekipie McLaren.
• Riccardo Paletti zastąpił Beppe Gabbiani w zespole Osella.
• Chico Serra zastąpił Keke Rosberga w ekipie Fittipaldi.
• Pierwotnie Marc Surer miał zająć miejsce Riccardo Patrese w zespole Arrows, jednak w trakcie testów przedsezonowych złamał obie nogi podczas testów przedsezonowych na torze Kyalami. Jego miejsce miał zająć Patrick Tambay, lecz przed pierwszym wyścigiem sezonu, z powodu strajku kierowców, Francuz opuścił Arrowsa, a jego miejsce zajął Brian Henton.
• Eliseo Salazar przeniósł się z zespołu Ensign do ekipy ATS. Jego miejsce w brytyjskim zespole zajął Roberto Guerrero.
• Derek Daly zajął miejsce Marka Surera w zespole Theodore.
• Teo Fabi zastąpił Briana Hentona w Tolemanie.

• Brabham: BMW → Ford, Ford → BMW

• Po dwóch wyścigach, Carlos Reutemann zdecydował się opuścić Williamsa. Jego miejsce zajmowali Mario Andretti (w Grand Prix Stanów Zjednoczonych - Zachód) i Derek Daly (od Grand Prix Belgii do końca sezonu).
• Z powodu konfliktu FISA-FOCA z rywalizacji w Grand Prix San Marino wycofało się część zespołów stojących po stronie FOCA, czyli McLaren, Brabham, Williams i Lotus.
• Gilles Villeneuve zginął w wypadku, do którego doszło podczas kwalifikacji do wyścigu o Grand Prix Belgii. W trzech kolejnych wyścigach, Ferrari wystawiało samochód tylko dla Didiera Pironiego. Od Grand Prix Holandii drugie miejsce we włoskiej stajni zajmował Patrick Tambay.
• Z powodu urazu, którego doznał podczas Grand Prix Kanady, Nigel Mansell był zastępowany przez Roberto Moreno (w Holandii) i Geoffa Leesa (w Wielkiej Brytanii).
• Riccardo Paletti zginął w wyniku obrażeń odniesionych podczas Grand Prix Kanady. Zespół Osella do końca sezonu wystawiał samochód tylko dla Jean-Pierre Jariera.
• Po wypadku podczas Grand Prix Francji, Jochen Mass opuścił Formułę 1. Jego miejsce w zespole zajął Rupert Keegan.
• Derek Daly przejął drugi kokpit Williamsa, po odejściu Mario Andrettiego. Jego miejsce w ekipie Theodore zajmowali Jan Lammers (od Grand Prix Belgii do Grand Prix Stanów Zjednoczonych - Wschód i od Grand Prix Holandii do Grand Prix Francji), Geoff Lees (w Grand Prix Kanady) i Tommy Byrne (od Grand Prix Niemiec do końca sezonu).
• Didier Pironi przed startem wyścigu o Grand Prix Niemiec miał wypadek, w którym odniósł poważne obrażenia nóg. Na dwa wyścigi przed końcem zastąpił go Mario Andretti.

Nr	Nazwa rundy	Data rozegrania	Tor	Lokalizacja
1	Grand Prix Południowej Afryki	23 stycznia	Kyalami	Midrand
2	Grand Prix Brazylii	21 marca	Jacarepaguá	Rio de Janeiro
3	Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Zachód	4 kwietnia	Grand Prix of Long Beach	Long Beach
4	Grand Prix San Marino	25 kwietnia	Autodromo Dino Ferrari	Imola
5	Grand Prix Belgii	9 maja	Circuit Zolder	Heusden-Zolder
6	Grand Prix Monako	23 maja	Monaco	Monte Carlo
7	Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Wschód	6 czerwca	Detroit Street Circuit	Detroit
8	Grand Prix Kanady	13 czerwca	Circuit Gilles Villeneuve	Montreal
9	Grand Prix Holandii	3 lipca	Circuit Park Zandvoort	Zandvoort
10	Grand Prix Wielkiej Brytanii	18 lipca	Brands Hatch	Fawkham
11	Grand Prix Francji	25 lipca	Paul Ricard	Le Castellet
12	Grand Prix Niemiec	8 sierpnia	Hockenheimring	Hockenheim
13	Grand Prix Austrii	15 sierpnia	Österreichring	Spielberg
14	Grand Prix Szwajcarii	29 sierpnia	Circuit Dijon-Prenois	Prenois
15	Grand Prix Włoch	12 września	Autodromo Nazionale di Monza	Monza
16	Grand Prix Las Vegas	26 września	Caesars Palace	Las Vegas

• Grand Prix Argentyny pierwotnie miało się odbyć 7 marca, jednak został on odwołany wskutek braku sponsorów. Większość z nich wycofała się, wskutek niepewności po strajku kierowców podczas Grand Prix Południowej Afryki.
• Grand Prix Hiszpanii po zeszłorocznej edycji nie został uwzględniony w kalendarzu na sezon 1982 z kilku powodów. Tor nie był lubiany przez kierowców, ponadto organizatorzy wyścigu nie wpłacili za organizację wyścigu w sezonie 1981. Po uiszczeniu wpłaty, wyścig został przywrócony do kalendarza i miał on odbyć się 27 czerwca, jednak protest zespołów wobec niebezpiecznej natury toru Circuito del Jarama spowodował, że runda została wykreślona z kalendarza.
• Do kalendarza dołączyły dwa wyścigi – Grand Prix Stanów Zjednoczonych - Wschód i Grand Prix Szwajcarii. Dzięki rundzie w Detroit, Stany Zjednoczone zostały pierwszym państwem w Formule 1, który organizował w jednym sezonie trzy wyścigi. Grand Prix Szwajcarii wróciło po 28 latach do kalendarza – choć od 1955 wyścigi samochodowe są zakazane na terenie Szwajcarii^[a], eliminacja odbyła się na torze Circuit Dijon-Prenois we Francji.

Nr	Nazwa rundy	Pole position	Najszybsze okrążenie	Zwycięzca wyścigu	Najlepszy konstruktor	Wyniki
1	Grand Prix Południowej Afryki	René Arnoux	Alain Prost	Alain Prost	Renault	Wyniki
2	Grand Prix Brazylii	Alain Prost	Alain Prost	Alain Prost	Renault	Wyniki
3	Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Zachód	Andrea de Cesaris	Niki Lauda	Niki Lauda	McLaren-Ford	Wyniki
4	Grand Prix San Marino	René Arnoux	Didier Pironi	Didier Pironi	Ferrari	Wyniki
5	Grand Prix Belgii	Alain Prost	John Watson	John Watson	McLaren-Ford	Wyniki
6	Grand Prix Monako	René Arnoux	Riccardo Patrese	Riccardo Patrese	Brabham-Ford	Wyniki
7	Grand Prix Stanów Zjednoczonych – Wschód	Alain Prost	Alain Prost	John Watson	McLaren-Ford	Wyniki
8	Grand Prix Kanady	Didier Pironi	Didier Pironi	Nelson Piquet	Brabham-BMW	Wyniki
9	Grand Prix Holandii	René Arnoux	Derek Warwick	Didier Pironi	Ferrari	Wyniki
10	Grand Prix Wielkiej Brytanii	Keke Rosberg	Brian Henton	Niki Lauda	McLaren-Ford	Wyniki
11	Grand Prix Francji	René Arnoux	Riccardo Patrese	René Arnoux	Renault	Wyniki
12	Grand Prix Niemiec	Didier Pironi	Nelson Piquet	Patrick Tambay	Ferrari	Wyniki
13	Grand Prix Austrii	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Elio de Angelis	Lotus-Ford	Wyniki
14	Grand Prix Szwajcarii	Alain Prost	Alain Prost	Keke Rosberg	Williams-Ford	Wyniki
15	Grand Prix Włoch	Mario Andretti	René Arnoux	René Arnoux	Renault	Wyniki
16	Grand Prix Las Vegas	Alain Prost	Michele Alboreto	Michele Alboreto	Tyrrell-Ford	Wyniki

Poz	Kierowca																	Punkty
1	Keke Rosberg	5	DK	2		2	NU	4	NU	3	NU	5	3	2	1	8	5	44
2	Didier Pironi	18	6	NU	1	NW	2	3	9	1	2	3	NW					39
3	John Watson	6	2	6		1	NU	1	3	9	NU	NU	NU	9	13	4	2	39
4	Alain Prost	1	1	NU	NU	NU	7	NS	NU	NU	6	2	NU	8	2	NU	4	34
5	Niki Lauda	4	NU	1		DK	NU	NU	NU	4	1	8	NW	5	3	NU	NU	30
6	René Arnoux	3	NU	NU	NU	NU	NU	10	NU	NU	NU	1	2	NU	16	1	NU	28
7	Patrick Tambay									8	3	4	1	4	NW	2	NW	25
8	Michele Alboreto	7	4	4	3	NU	10	NU	NU	7	NU	6	4	NU	7	5	1	25
9	Elio de Angelis	8	NU	5		4	5	NU	4	NU	4	NU	NU	1	6	NU	NU	23
10	Riccardo Patrese	NU	NU	3		NU	1	NU	2	15	NU	NU	NU	NU	5	NU	NU	21
11	Nelson Piquet	NU	DK	NU		5	NU	NZ	1	2	NU	NU	NU	NU	4	NU	NU	20
12	Eddie Cheever	NU	NU	NU		3	NU	2	10	NZ	NU	16	NU	NU	NU	6	3	15
13	Derek Daly	14	NU	NU		NU	6	5	7	5	5	7	NU	NU	9	NU	6	8
14	Nigel Mansell	NU	3	7		NU	4	NU	NU		NU		9	NU	8	7	NU	7
15	Carlos Reutemann	2	NU															6
=	Gilles Villeneuve	NU	NU	DK	2	NW†												6
17	Andrea de Cesaris	13	NU	NU	NU	NU	3	NU	6	NU	NU	NU	NU	NU	10	10	9	5
18	Jacques Laffite	NU	NU	NU		9	NU	6	NU	NU	NU	14	NU	3	NU	NU	NU	5
19	Mario Andretti			NU												3	NU	4
20	Jean-Pierre Jarier	NU	9	NU	4	NU	NZ	NU	NU	14	NU	NU	NU	NZ	NU	NU	NW	3
21	Marc Surer					7	9	8	5	10	NU	13	6	NU	15	NU	7	3
22	Manfred Winkelhock	10	5	NU	DK	NU	NU	NU	NZ	12	NZ	11	NU	NU	NU	NZ	NS	2
23	Eliseo Salazar	9	NU	NU	5	NU	NU	NU	NU	13	NZ	NU	NU	NZ	14	9	NZ	2
24	Bruno Giacomelli	11	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	11	7	9	5	NU	12	NU	10	2
25	Mauro Baldi	NZ	10	NZ		NU	NZ	NU	8	6	9	NU	NU	6	NZ	12	11	2
26	Chico Serra	17	NU	NZ		6	NPK	11	NZ	NU	NU	NZ	11	7	NZ	11	NZ	1
—	Brian Henton	NZ	NZ	NU	NU	NU	8	9	NS	NU	8	10	7	NU	11	NU	8	0
—	Jochen Mass	12	8	8		NU	NZ	7	11	NU	10	NU						0
—	Slim Borgudd	16	7	10														0
—	Raul Boesel	15	NU	9		8	NPK	NU	NU	NU	NZ	NZ	NU	NZ	NU	NZ	13	0
—	Roberto Guerrero	WD	NZ	NU		NZ	NZ	NU	NU	NZ	NU	NZ	8	NU	NU	NS	NW	0
—	Derek Warwick	NU	NZ	NPK	NU	NU	NZ			NU	NU	15	10	NU	NU	NU	NU	0
—	Rupert Keegan												NZ	NU	NU	NZ	12	0
—	Geoff Lees								NU			12						0
—	Teo Fabi	NZ	NZ	NZ	NS	NU	NPK			NZ	NU	NU	NZ	NU	NU	NU	NZ	0
—	Riccardo Paletti	NZ	NPK	NZ	NU	NPK	NPK	NW	NU†									0
—	Tommy Byrne												NZ	NU	NZ	NZ	NU	0
—	Jan Lammers					NZ	NZ	NZ		NU	NZ	NZ						0
—	Emilio de Villota					NPK	NPK	NZ	NZ	NPK								0
—	Roberto Moreno									NZ								0
Poz	Kierowca																	Punkty

Poz.	Konstruktor																	Punkty
1	Ferrari	NU	NU	DK	2	NW				8	3	4	1	4	NW	2	NW	74
		18	6	NU	1	NW	2	3	9	1	2	3	NW			3	NU
2	McLaren-Ford	6	2	6		1	NU	1	3	9	NU	NU	NU	9	13	4	2	69
		4	NU	1		DK	NU	NU	NU	4	1	8	NW	5	3	NU	NU
3	Renault	1	1	NU	NU	NU	7	NS	NU	NU	6	2	NU	8	2	NU	4	62
		3	NU	NU	NU	NU	NU	10	NU	NU	NU	1	2	NU	16	1	NU
4	Williams-Ford	2	NU	NU		NU	6	5	7	5	5	7	NU	NU	9	NU	6	58
		5	DK	2		2	NU	4	NU	3	NU	5	3	2	1	8	5
5	Lotus-Ford	8	NU	5		4	5	NU	4	NU	4	NU	NU	1	6	NU	NU	30
		NU	3	7		NU	4	NU	NU	NZ	NU	12	9	NU	8	7	NU
6	Tyrrell-Ford	7	4	4	3	NU	10	NU	NU	7	NU	6	4	NU	7	5	1	25
		16	7	10	NU	NU	8	9	NS	NU	8	10	7	NU	11	NU	8
7	Brabham-BMW	NU				5	NU	NZ	1	2	NU	NU	NU	NU	4	NU	NU	22
		NU				NU				15	NU	NU	NU	NU	5	NU	NU
8	Ligier-Matra	NU	NU	NU		3	NU	2	10	NZ	NU	16	NU	NU	NU	6	3	20
		NU	NU	NU		9	NU	6	NU	NU	NU	14	NU	3	NU	NU	NU
9	Brabham-Ford		DK	NU														19
			NU	3			1	NU	2
10	Alfa Romeo	13	NU	NU	NU	NU	3	NU	6	NU	NU	NU	NU	NU	10	10	9	7
		11	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	11	7	9	5	NU	12	NU	10
11	Arrows-Ford	NZ	NZ	NU		7	9	8	5	10	NU	13	6	NU	15	NU	7	5
		NZ	10	NZ		NU	NZ	NU	8	6	9	NU	NU	6	NZ	12	11
12	ATS-Ford	10	5	NU	DK	NU	NU	NU	NZ	12	NZ	11	NU	NU	NU	NZ	NS	4
		9	NU	NU	5	NU	NU	NU	NU	13	NZ	NU	NU	NZ	14	9	NZ
13	Osella-Ford	NU	9	NU	4	NU	NZ	NU	NU	14	NU	NU	NU	NZ	NU	NU	NW	3
		NZ	NPK	NZ	NU	NPK	NPK	NW	NU
14	Fittipaldi-Ford	17	NU	NZ		6	NPK	11	NZ	NU	NU	NZ	11	7	NZ	11	NZ	1
—	March-Ford	12	8	8		NU	NZ	7	11	NU	10	NU	NZ	NU	NU	NZ	12	0
		15	NU	9		8	NPK	NU	NU	NU	NZ	NZ	NU	NZ	NU	NZ	13
						NPK	NPK	NZ	NZ	NPK
—	Ensign-Ford	WD	NZ	NU		NZ	NZ	NU	NU	NZ	NU	NZ	8	NU	NU	NS	NW	0
—	Toleman-Hart	NU	NZ	NPK	NU	NU	NZ			NU	NU	15	10	NU	NU	NU	NU	0
		NZ	NZ	NZ	NS	NU	NPK			NZ	NU	NU	NZ	NU	NU	NU	NZ
—	Theodore-Ford	14	NU	NU		NZ	NZ	NZ	NU	NU	NZ	NZ	NZ	NU	NZ	NZ	NU	0
Poz	Kierowca																	Punkty

• p
• d
• e

Sezony Formuły 1

1950 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 2025