Hermann Staudinger

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Hermann Staudinger, zajmując się jego różnymi aspektami z szerokiej i szczegółowej perspektywy. W następnych kilku linijkach szczegółowo przeanalizujemy znaczenie i znaczenie Hermann Staudinger dzisiaj, a także jego możliwy wpływ na różne obszary codziennego życia. W tym celu przeanalizujemy różne punkty widzenia, badania i opinie ekspertów w tej dziedzinie, aby zaoferować czytelnikowi kompletną i wzbogacającą wizję na temat Hermann Staudinger. Podczas tej podróży zanurzymy się zarówno w jego historii, jak i bieżących wydarzeniach, próbując zrozumieć jego ewolucję w czasie i jego wpływ na społeczeństwo.

Hermann Staudinger
Ilustracja
Państwo działania

Niemcy

Data i miejsce urodzenia

23 marca 1881
Wormacja

Data i miejsce śmierci

8 września 1965
Fryburg Bryzgowijski

profesor
Specjalność: chemia
Uczelnia

Uniwersytet we Fryburgu i in.

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii

Multimedia w Wikimedia Commons

Hermann Staudinger (ur. 23 marca 1881 w Wormacji, zm. 8 września 1965 we Fryburgu Bryzgowijskim) – niemiecki profesor chemii politechniki w Karlsruhe (1908–1912), Zurychu (1912–1921) i Fryburgu (od 1921 r.).

Życiorys

Otrzymał i wyizolował jako pierwszy keteny (1905). Prowadził badania organicznych związków fosforu (m.in. reakcja Staudingera[1][2]), alifatycznych związków dwuazowych, insektycydów (od roku 1924), syntetycznych olejków aromatycznych.

Od 1921 roku zajął się badaniami fizykochemicznymi polimerów zarówno naturalnych, jak i biopolimerów. Opracował teorię roztworów związków wielkocząsteczkowych, która wyjaśniła proces tworzenia się ich koloidów.

Opracował metody analityczne i stworzył teorię wiskozymetrii – techniki umożliwiającej we względnie prosty sposób oznaczanie średnich mas cząsteczkowych polimerów.

W 1953 roku Staudinger otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii[3].

Reakcja Staudingera

Przypisy

  1. ↑ Staudinger, H., Meyer, J. Über neue organische Phosphorverbindungen III. Phosphinmethylenderivate und Phosphinimine. „Helv. Chim. Acta”. 2, s. 635, 1919. DOI: 10.1002/hlca.19190020164. 
  2. ↑ Y.G. Gololobov. Sixty years of Staudinger reaction. „Tetrahedron”. 37, s. 437, 1981. DOI: 10.1016/S0040-4020(01)92417-2. 
  3. ↑ The Nobel Prize in Chemistry 1953. nobelprize.org. . (ang.).

Bibliografia

  • Jerzy Chodkowski (red.): Mały słownik chemiczny. Wyd. V. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie chemii
XX wiek
XXI wiek

Nobel