Ken’ichi Fukui
Obecnie Ken’ichi Fukui to temat, który zyskał duże znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Z biegiem czasu Ken’ichi Fukui przykuł uwagę profesjonalistów, ekspertów i ogółu obywateli, wywołując debatę na temat jego implikacji i wpływu na różne obszary życia codziennego. Od dziedziny naukowej po kulturową, Ken’ichi Fukui zdołał ugruntować swoją pozycję jako podstawowy element dyskusji i analizy różnych zjawisk i problemów. Dlatego konieczne jest pogłębienie badań i zrozumienia Ken’ichi Fukui, aby zdobyć pełniejszą i wzbogacającą wiedzę na ten temat. W tym artykule dokładnie zbadamy różne perspektywy i wymiary Ken’ichi Fukui, oferując wszechstronną wizję, która pozwala nam zrozumieć jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
 Kenichi Fukui (1981) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 października 1918 |
| Data i miejsce śmierci |
9 stycznia 1998 |
| profesor | |
| Specjalność: chemia | |
| Alma Mater | |
| Nagrody | |
Ken’ichi Fukui (jap. 福井謙一 Fukui Ken’ichi; ur. 4 października 1918 w Narze, zm. 9 stycznia 1998 w Kioto) – japoński chemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w roku 1981, wspólnie z Roaldem Hoffmannem, za niezależnie wykonane teoretyczne badania reaktywności związków chemicznych współtwórca teorii orbitali frontalnych (granicznych).
Życiorys
W 1941 ukończył chemię na Cesarskim Uniwersytecie w Kioto, po czym zajął się badaniami paliw syntetycznych w Wojskowym Laboratorium Paliwowym. W roku 1943 wrócił na macierzystą uczelnię, gdzie został wykładowcą na Wydziale Chemii Paliw. W latach 1951–1982 był profesorem chemii fizycznej na Uniwersytecie Kiotyjskim. W latach 1982–1988 był prezesem Instytutu Technicznego w Kioto.
Zaczynając pracę eksperymentalną, Fukui stworzył grupę teoretyków, z którymi kontynuował badania w dziedzinie chemii organicznej. Wyniki były publikowane głównie w czasopismach japońskich. W roku 1952 odniósł sukces, odkrywając związek pomiędzy aktywnością chemiczną węglowodorów aromatycznych i ich gęstością elektronową. Starał się też sformułować dokładną drogę reakcji chemicznych. W pierwszej publikacji dotyczącej tej problematyki (1970) w prosty sposób wyjaśnił znaczenie geometrycznego kształtu reagujących cząsteczek. Równocześnie wykazał istotną rolę orbitali frontalnych w reakcjach[1][2].
Za swoją pracę dotyczącą roli orbitali frontalnych w reakcjach chemicznych, otrzymał Nagrodę Nobla, pierwszą wręczoną Japończykowi. W szczególności chodziło o kwestię dzielenia luźno powiązanych elektronów zajmujących cząsteczkowe orbitale frontalne nazwane akronimami HOMO i LUMO, oznaczającymi:
- HOMO – najwyższy zajęty orbital cząsteczkowy (od ang. highest occupied molecular orbital)
- LUMO – najniższy niezajęty orbital cząsteczkowy (od ang. lowest unoccupied molecular orbital).
Niezależnie od Fukai, który publikował swoje prace w języku japońskim, tego samego odkrycia dokonali dwaj uczeni amerykańscy, Roald Hoffmann (Uniwersytet Cornella) i Robert Woodward (Uniwersytet Harvarda, laureat Nagrody Nobla z roku 1965, który zmarł przed przyznaniem jej za teorię orbitali frontalnych)[1][2].
Ken’ichi Fukui został członkiem[1][2]:
- 1983 – Amerykańska Akademia Sztuk i Nauk (członek zagraniczny)
- 1981 – Europejska Akademia Nauk i Sztuk Pięknych
- 1970 – International Academy of Quantum Molecular Science
- 1983 – The Japan Academy
- 1981 – National Academy of Sciences (członek zagraniczny)
- 1970 – National Science Foundation (członek zagraniczny)
- 1985 – Pontifical Academy of Sciences
- 1989 – Royal Institution (członek zagraniczny)
- 1989 – Royal Society (członek zagraniczny).
W latach 1983–1984 pełnił funkcję prezesa Japońskiego Towarzystwa Chemicznego.
Przypisy
- ↑ a b c Kenichi Fukui. Notable Names Database (NNDB) . . (ang.).
- ↑ a b c Kenichi Fukui - Facts. The Nobel Prize in Chemistry 1981 . Nobel Media AB. . (ang.).; Biographical. i The Role of Frontier Orbitals in Chemical Reactions. Nobel Lecture . 8 grudnia 1981.
