Joseph Knauer
W tym tekście zajmiemy się Joseph Knauer, tematem dziś niezwykle istotnym i interesującym. _Var1 przykuł uwagę specjalistów, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na swój wpływ na różne aspekty życia codziennego. W ciągu ostatnich kilku dekad Joseph Knauer doświadczył zauważalnego wzrostu swojego znaczenia, stając się przedmiotem studiów i badań w tak różnorodnych dziedzinach, jak medycyna, technologia, ekonomia i kultura. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Joseph Knauer, badając jego pochodzenie, ewolucję, wpływ i perspektywy na przyszłość. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten temat, aby lepiej zrozumieć jego zakres i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Wielki dziekan kłodzki | |
| Okres sprawowania |
1808–1843 |
| Biskup wrocławski | |
| Okres sprawowania |
1843–1844 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
6 lutego 1843 |
| Sakra biskupia |
23 kwietnia 1843 |
| Data konsekracji |
23 kwietnia 1843 |
|---|---|
| Konsekrator |
Józef Knauer (ur. 1 grudnia 1764 w Czerwonym Strumieniu, zm. 16 maja 1844 we Wrocławiu) – wielki dziekan kłodzki w latach 1808–1843, biskup wrocławski w latach 1843–1844.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Urodził się w rodzinie ubogich chałupników z Czerwonego Strumienia. Jego rodzicami byli Jan Knauer i Teresa z domu Lux. Po ukończeniu szkoły elementarnej w Międzylesiu kontynuował naukę w katolickim gimnazjum we Wrocławiu. Następnie studiował filozofię i teologie na wrocławskiej Leopoldinie[1].
Praca duszpasterska w hrabstwie kłodzkim
7 marca 1789 r. otrzymał święcenia kapłańskie, po których został skierowany do Międzylesia, gdzie pełnił funkcje kapelana. W 1794 r. został mianowany proboszczem w sanktuarium maryjnym w Wambierzycach. W 1814 r. otrzymał nominację na proboszcza bogatszej parafii w Bystrzycy Kłodzkiej.
Wielki dziekan kłodzki
Jeszcze jako proboszcz wambierzycki w 1808 r. został nominowany przez króla pruskiego wielkim dziekanem hrabstwa kłodzkiego[2] 16 stycznia 1809 r. decyzję tę zaakceptował arcybiskup metropolita praski Vilém Florentin Salm, który mianował go wikariuszem książęco-arcybiskupim hrabstwa kłodzkiego.
W czasie jego rządów papież Pius VII bullą De salute animarum z 16 lipca 1821 r. potwierdził przynależność ziemi kłodzkiej do arcybiskupstwa praskiego, ale jednocześnie wprowadził ściślejsze powiązanie dekanatu z diecezją wrocławską: każdorazowy wielki dziekan miał automatycznie zostawać honorowym kanonikiem wrocławskim. Wybierać go miano spośród proboszczów ziemi kłodzkiej[3].
W 1837 r. wydział teologiczny Śląskiego Uniwersytetu im. Fryderyka Wilhelma we Wrocławiu nadał mu tytuł doktora honoris causa. 27 sierpnia 1841 r. został członkiem wrocławskiej kapituły katedralnej. 6 lutego 1843 r. papież mianował go biskupem wrocławskim.
Biskup wrocławski
Jego uroczysty ingres miał miejsce 23 kwietnia 1843 r., święceń biskupich udzielił mu biskup pomocniczy Daniel Latussek. Knauer był już wtedy w bardzo podeszłym wieku. W czasie swych krótkich rządów występował przeciwko niemieckiemu Kościołowi narodowemu założonemu przez ks. Johannesa Rongego. Zmarł 16 maja 1844 r. i został pochowany w podziemiach katedry św. Jana Chrzciciela
Przypisy
Bibliografia
- Pater J., Poczet biskupów wrocławskich, Wrocław 2000.
- Herzig A., Ruchniewicz M., Dzieje Ziemi Kłodzkiej, Hamburg-Wrocław 2006.