W tym artykule szczegółowo zbadamy i przeanalizujemy Miguel Ángel Moratinos. Od historii po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – omówimy wszystkie istotne aspekty związane z tym tematem. Dzięki wieloaspektowemu podejściu zajmiemy się wszystkim, od perspektywy historycznej i kulturowej po współczesne dyskusje i prognozy na przyszłość. Miguel Ángel Moratinos to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób i wywołał debaty i refleksje w różnych obszarach. Dołącz do nas w tej podróży odkrywania i zrozumienia Miguel Ángel Moratinos.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1951 |
---|---|
Minister spraw zagranicznych Hiszpanii | |
Okres |
od 18 kwietnia 2004 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Przewodniczący OBWE | |
Okres |
od 1 stycznia 2007 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() |
Miguel Ángel Moratinos Cuyaubé (ur. 8 czerwca 1951 w Madrycie[1]) – hiszpański polityk i dyplomata, w latach 2004–2010 minister spraw zagranicznych.
Ukończył prawo i nauki polityczne na Uniwersytecie Complutense w Madrycie, następnie kształcił się w szkole dyplomatycznej Escuela Diplomática. Został pracownikiem ministerstwa spraw zagranicznych. W drugiej połowie lat 70. był dyrektorem sekcji ds. relacji z Europą Wschodnią, następnie przebywał na placówkach w Jugosławii (jako pierwszy sekretarz i chargé d’affaires) oraz w Maroku (jako radca ds. politycznych). Później objął stanowisko zastępcy dyrektora generalnego MSZ ds. Afryki Północnej. W 1991 został dyrektorem rządowego instytutu koordynującego współpracę z państwami Bliskiego Wschodu, a w 1993 dyrektorem generalnym ministerstwa ds. Afryki i Środkowego Wschodu[1].
W 1996 mianowany ambasadorem Hiszpanii w Izraelu. W tym samym roku powołany na specjalnego wysłannika Unii Europejskiej do spraw procesu pokojowego w konflikcie izraelsko-arabskim. Funkcję tę pełnił do 2003[1].
W 2000 dołączył do Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej[1]. Z jej ramienia w 2004 i 2008 wybierany na posła do Kongresu Deputowanych VIII i IX kadencji, sprawując mandat do 2011[2]. W kwietniu 2004 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie José Luisa Rodrígueza Zapatero, które zajmował do października 2010[3]. W 2007 sprawował funkcję przewodniczącego OBWE[4].
Po odejściu z bieżącej polityki zajął się działalnością akademicką, a także doradczą. W 2011 bezskutecznie ubiegał się o stanowisko dyrektora generalnego FAO.
Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2010)[5].