Ten artykuł od 2016-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Oleg Antonow na ukraińskim znaczku pocztowym z 2006 roku | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
konstruktor lotniczy |
Odznaczenia | |
|
Oleg Konstantinowicz Antonow (ros. Олег Константинович Антонов; ur. 25 stycznia?/7 lutego 1906 w Troicy, zm. 4 kwietnia 1984 w Kijowie) – radziecki konstruktor lotniczy, Bohater Pracy Socjalistycznej (1966).
Swój pierwszy szybowiec „Gołub” (ros. gołąb) zbudował w 1924. Dwa lata później został studentem Instytutu Politechnicznego w Leningradzie. Kontynuował projektowanie szybowców, a po ukończeniu studiów podjął pracę w nowej Moskiewskiej Fabryce Szybowców, gdzie został głównym konstruktorem. W 1938 przeszedł do biura konstrukcyjnego Jakowlewa do prac przy lekkim samolocie STOL OKA-58 „Aist” (ros. bocian), kopii niemieckiego samolotu Fi-56 Storch. Krótko potem zaangażował się w projekt A-7 – jednego z wczesnych szybowców do transportu wojska.
W 1941 Antonow skonstruował szybowiec A-40 KT, który był seryjnym radzieckim czołgiem T-60 z doczepionymi płatami nośnymi. Szybowiec miał być sterowany przez załogę czołgu poruszającą lufą i wieżyczką. W 1942 czołg-szybowiec KT wzbił się pierwszy raz w powietrze. Pomysłu nie wykorzystano w czasie II wojny światowej.
W 1946 r. w ZSRR utworzono biuro konstrukcyjne Antonowa (od 1952 w Kijowie), gdzie powstała rodzina samolotów transportowych i pasażerskich: An-2, An-8, An-10, An-12, An-14, An-22, An-24, An-26, An-28 i An-124 („Rusłan”). Będący rozwinięciem tego ostatniego An-225 („Mrija”) był od połowy lat 80. XX wieku do 2022 r. (kiedy został zniszczony przez Rosjan w czasie wojny na Ukrainie) największym i najcięższym samolotem na świecie.
Oleg Antonow został odznaczony m.in. Złotym Medalem „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej, trzykrotnie Orderem Lenina, Orderem Rewolucji Październikowej, Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy oraz Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy. Laureat Nagrody Stalinowskiej (1952) i Nagrody Leninowskiej (1962).
W 1972 roku wydano w języku polskim pamiętnik Antonowa Dziesięć razy od początku w tłumaczeniu Jana Rybickiego.
Pod przewodnictwem Antonowa powstały:
7 lutego 2018 roku, w 112 rocznicę urodzin Olega Antonowa nadano jego imię Państwowemu Muzeum Lotnictwa w Kijowie.