Prus II

Prus II

Typ herbu	szlachecki
Alternatywne nazwy	Wilczekosy, Wilcze Kosy, Słubica, Falcastrum Lupinum
Pierwsza wzmianka	1402 (pieczęć)

Prus II (Wilczekosy, Wilcze Kosy, Słubica, Falcastrum Lupinum) – polski herb szlachecki.

W polu czerwonym dwie wilczekosy srebrne złączone w dole i związką złotą powiązane, tak, że koniec jej wisi, zachodzące ostrzami na siebie z zaćwieczonym tamże półtorakrzyżem srebrnym, którego dolne ramię w lewo, w klejnocie ramię zbrojne w łokciu zgięte z mieczem w lewo zaniesione.

Znane są następujące pieczęcie średniowieczne: 1402 – Iwan z Radomina; 1413 – Adam z Będkowa, kanonik krakowski; 1422 – Mikołaj z Schillingsdorfu; 1434 – Piotr z Będkowa.

W czasach wojny księcia Kazimierza I Odnowiciela (ur. 1016, zm. 1058) z Miecławem, uzurpatorem mazowieckim, wojskami polskimi dowodził rycerz herbu Prus. Udało mu się pokonać wroga, który został przez niego dwa razy raniony. W dowód wdzięczności Kazimierz Odnowiciel pozwolił rycerzowi ożenić się z jedyną córką Miecława i nadał mu rozległe ziemie na Mazowszu. Tymczasem na pamiątkę pokonania Miecława i ożenku z jego córką, możny ów do swojego herbu, na który składał się półtoraramienny krzyż, dołączył dwie skrzyżowane kosy, znajdujące się w herbie zwyciężonego przeciwnika.

Lista nazwisk rodów szlacheckich pieczętujących się herbem Prus z Herbarza polskiego od średniowiecza do XX wieku Tadeusza Gajla^[1]:

Bacewicz, Bandkowski, Bawor, Baworowski, Będkowski, Bielejowski, Bielowski, Blichowski.

Chłopicki, Chomentowski, Chomętowski, Cygański.

Damecki, Danielecki, Daniecki, Daniewski, Dawidowski, Dembowski, Dębowski, Dowejko.

Faszcz, Faszczewski, Filonienko.

Gąsowski, Glauch, Glinojecki, Glinowiecki, Gloger, Glogier, Głaznecki, Głaznocki, Głuchowski, Głuchowski-Gleich, Gołąb, Goscewicz, Gościszewski, Gradowski, Grochowalski, Grodzieński, Grzybowski, Grzybiński.

Jezierski, Jeżewski.

Kalnochwotski, Kamocki, Kanafocki vel Kanafojski, Kamiski, Katlewski, Klukowski, Kobyliński, Kosiński, Kostecki.

Lisicki, Lubecki vel Łubecki, Lubiatowski.

Łaźniewski, Łanźiowski.

Makowski, Małachowski, Miszewski, Miszkiel, Mitarnowski, Myślecki, Myślęcki, Moszczyński.

Nakwaski, Niedziński, Niewierski, Niewieściński, Nowomiejski.

Obrębski, Olszewski, Olszowski, Osowiński vel Ossowiński, Orpinowski vel Orpiński, Orzeszkowski.

Petrellewicz, Płomiański, Preczkowski vel Pręczkowski, Pruski.

Radomiński, Rogusławski, Rosołowski, Rudowski.

Samicki, Segnic, Siodłowski, Skotnicki, Strzemieczny (Wytrychowski, Wytrykus^[2]), Stypiński, Szczutowski, Szczyciński.

Świętochowski.

Tobaczyński.

Uciąski

Więckowski, Wieczwiński, Windacki, Windak, Windyka, Wodziński, Wołowski, Wspinek vel Spinek.

Zaborowski (Saborowski, Zaborowskij, Zabriskie^[3]), Zacharski, Zglenicki, Zglinicki, Żyr

• lista herbów

• Jan Nepomucen Bobrowicz, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopisów, dowodów urzędowych, T. I, Lipsk 1839-1846.
• Nieznane zapiski heraldyczne średniowieczne polskie, głównie sieradzkie / wyd. Stosław Łaguna, Franciszek Piekosiński, Kraków 1898.
• Jadwiga Chwalibińska, Ród Prusów w wiekach średnich, Toruń 1948.
• Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski, Herby szlachty polskiej Warszawa 1990.
• Józef Szymański, Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego, Warszawa 1993.
• Jan Siwik, Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich, Warszawa: Wydawnictwo KASTOR, 2010.
• Adam A. Pszczółkowski: Szlachta północnego mazowsza – Nazwiska i gniazda szlachty polskiej. .
• George Olin Zabriskie: The Zabriskie Family (Rodzina Zabriskie). Salt Lake City, Utah, USA: Publisher’s Press, 1963, s. 24. LCCN 63021602. (ang.).

• J.Łyczkowski: Herby szlacheckie. Herb Prus II i herbowni (pol.)
• Genealogia Dynastyczna
• Ornatowski.com