Skalinek wielkogłowy
W dzisiejszym świecie Skalinek wielkogłowy stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, znaczenie w nauce czy wpływ na kulturę popularną, Skalinek wielkogłowy przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule staramy się dokładnie zbadać wszystkie aspekty związane z Skalinek wielkogłowy, analizując jego wpływ w różnych obszarach i oferując kompleksową i dogłębną wizję tego fascynującego tematu. Od jego początków po obecne znaczenie, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i szczegółowego spojrzenia na Skalinek wielkogłowy, oferując czytelnikom szersze i bogatsze zrozumienie tego zjawiska.
| Petroica macrocephala[1] | |||
| (J. F. Gmelin, 1789) | |||
 Samiec (Wyspa Południowa) | |||
.jpg) Samica (Wyspa Południowa) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
skalinek wielkogłowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Skalinek wielkogłowy[4] (Petroica macrocephala) – gatunek małego ptaka z rodziny skalinkowatych (Petroicidae). Jest gatunkiem endemicznym występującym w Nowej Zelandii.
Podgatunki
Wyróżniono kilka podgatunków P. macrocephala[2][4][5]:
- skalinek białobrzuchy (P. macrocephala toitoi) – Wyspa Północna i pobliskie wyspy.
- skalinek wielkogłowy (P. macrocephala macrocephala) – Wyspa Południowa, Wyspa Stewart i pobliskie wyspy.
- skalinek smolisty (P. macrocephala dannefaerdi) – Wyspy Snares. Przez część systematyków uznawany za odrębny gatunek[2].
- skalinek czarnorzytny (P. macrocephala chathamensis) – Wyspy Chatham.
- skalinek żółtobrzuchy (P. macrocephala marrineri) – Wyspa Auckland.
Morfologia
Długość ciała 13 cm; masa ciała 11–13 g[2].
Status
IUCN uznaje skalinka wielkogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].
Od 2016 roku IUCN za osobny gatunek uznaje skalinka smolistego (P. (m.) dannefaerdi), klasyfikuje go jako gatunek narażony (VU – Vulnerable), Jego liczebność ocenia się na 250–999 dorosłych osobników, a trend liczebności uznaje się za stabilny[6].
Przypisy
- ↑ Petroica macrocephala, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Boles, W., Christie, D.A. & Kirwan, G.M.: New Zealand Tomtit (Petroica macrocephala). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive . Lynx Edicions, Barcelona, 2019. .
- ↑ a b Petroica macrocephala, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Petroicinae Mathews, 1919-20 - skalinki (wersja: 2020-05-25). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Australasian robins, rockfowl, rockjumpers, Rail-babbler. IOC World Bird List (v11.1). . (ang.).
- ↑ Petroica dannefaerdi, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. eBird . Cornell Lab of Ornithology. (ang.).