W tym artykule zbadamy wszystko na temat Pingwin szczotkoczuby i jego wpływu na dzisiejszy świat. Pingwin szczotkoczuby to temat, który przyciągnął uwagę ludzi w różnym wieku, płci i kultur. W całej historii Pingwin szczotkoczuby był przedmiotem kontrowersji, debat i świętowania. Od momentu pojawienia się Pingwin szczotkoczuby odgrywa kluczową rolę w sposobie, w jaki współpracujemy, pracujemy i żyjemy. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Pingwin szczotkoczuby, od jego pochodzenia po wpływ na współczesne społeczeństwo. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Pingwin szczotkoczuby i odkryj wszystko, co to zjawisko ma do zaoferowania!
Pingwin szczotkoczuby[4], skocz szczotkoczuby (Eudyptes sclateri) – gatunek dużego ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae), zamieszkujący wody i wyspy Pacyfiku na południe i południowy wschód od głównych wysp Nowej Zelandii. Zagrożony wyginięciem.
Kolonia pingwinów szczotkoczubych na Wyspach Antypodów
Morfologia
Posiada długi brązowopomarańczowy dziób[7] i biało-czarne upierzenie. Szeroki, jasnożółty pasek brwiowy rozciąga się nad okiem, tworząc krótki, wyprostowany grzebień[8]. Ma od 50 do 70 cm wysokości i waży od 2,7 do 5,2 kg (maksymalnie 6,5 kg przed pierzeniem[9]). Samce są na ogół większe od samic[9].
Ekologia i zachowanie
Gnieździ się w dużych i gęstych koloniach liczących tysiące par, na terenie skalistym[8]. Składanie jaj ma miejsce na początku października i trwa 3–5 dni. U jaj tego gatunku występuje największy wśród ptaków dymorfizm – drugie jajo składane przez samicę jest o 17–138% (średnio 81%) większe od pierwszego. Niemal wszystkie pary tracą pierwsze, małe jajo mniej więcej w czasie, gdy składane jest drugie; często ptaki celowo usuwają pierwsze jajo z gniazda; powód takiego zachowania nie jest znany[7]. Wysiadywaniem zajmują się na przemian oboje rodzice. 2–3 dni po wykluciu samica odchodzi i zostawia opiekę nad gniazdem samcowi. Okres pilnowania gniazda trwa 3–4 tygodnie, w tym czasie samiec pości, a samica codziennie odwiedza gniazdo, by nakarmić młode zwróconym pokarmem. Młode są opierzone i gotowe opuścić wyspę zwykle w lutym[9].
Skład diety pingwina szczotkoczubego nie został poddany badaniom, lecz prawdopodobnie żywi się on krylem, kałamarnicami i rybami[8].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pingwina szczotkoczubego za gatunek zagrożony wyginięciem (EN – Endangered) nieprzerwanie od 2000 roku; wcześniej, od 1994 roku miał status gatunku narażonego na wyginięcie (VU – Vulnerable)[3]. Liczebność światowej populacji w 2011 roku szacowano na około 150 tysięcy dorosłych osobników[8]. Trend liczebności populacji jest malejący[3]. Gwałtowne spadki liczebności odnotowano od połowy lat 70. do połowy lat 90. XX wieku, później spadek liczebności wyraźnie spowolnił[8].